杏MAP导航

Аляксандр Панчанка - Vatican News

“Дараг?я браты ? сёстры, працягнем разважаць над некаторым? евангельск?м? прыпавесцям?, як?я даюць магчымасць змян?ць перспектыву ? адкрыцца на надзею. Недахоп надзе? часам узн?кае з-за засяроджанасц? на пэ?ным закамянелым ? замкнёным спосабе ?спрымання рэча?снасц?, а прыпавесц? дапамагаюць нам паглядзець на яе з ?ншага пункту гледжання”, - распача? катэхезу Пантыф?к.

Папа пракаментава? прыпавесць пра Добрага самаран?на, за?важы?шы, што Езус расказа? яе чалавеку дасведчанаму ? падрыхтаванаму – наста?н?ку Закона, якому, аднак, трэба было “змян?ць погляд, бо ён бы? засяроджаны на сабе ? не за?важа? ?ншых”.

У цэнтры прыпавесц? знаходз?цца дарога – цяжкая ? небяспечная, як ? само жыццё. “Гэта дарога, па якой ?шо? чалавек, спускаецца з Ерузалема – горада на гары – у Ерыхон, горад н?жэй за ?зровень мора. Гэта ?жо вобраз таго, што можа здарыцца: ? сапра?ды, на гэтага чалавека напал?, яго зб?л?, абрабавал? ? пак?нул? ледзь жывым. Гэта падобна да таго, што адбываецца, кал? людз?, а часам нават тыя, каму мы давярал?, заб?раюць у нас усё ? пак?даюць нас сярод дарог?”, - сказа? Святы Айцец.

“Але жыццё складаецца з сустрэч, ? ? гэтых сустрэчах прая?ляецца тое, к?м мы з’я?ляемся насамрэч. Мы апынаемся перад ?ншым чалавекам, перад яго слабасцю ? безабароннасцю ? можам выб?раць: паклапац?цца пра яго ц? зраб?ць выгляд, што н?чога не за?важыл?. Святар ? лев?т ?шл? той жа дарогай. Яны служыл? ? Ерузалемск?м храме, жыл? ? святым месцы. Але практыкаванне веры не вядзе а?таматычна да спагады. Спагада – гэта ? першую чаргу пытанне не рэл?г??, а чалавечнасц?! Перш чым быць верн?кам?, мы пакл?каныя быць людзьм?”, - падкрэсл?? Папа.

Пантыф?к адзначы?, што святар ? лев?т, магчыма, спяшал?ся дадому пасля до?гага прабывання ? Ерузалеме, але “менав?та спешка, такая частая ? нашым жыцц?, часта перашкаджае нам адчуць спагаду”. “Хто л?чыць, што яго шлях важнейшы за ?сё, не гатовы спын?цца дзеля ?ншага”, - дада? ён.

Папа нагада?, што сапра?дную здольнасць спын?цца выяв?? самаран?н – чалавек з народа, як?м пагарджал?. “У яго выпадку Евангелле не ?дакладняе, куды ён ?шо?, а тольк? кажа, што бы? у дарозе. Рэл?г?йнасць тут не мае значэння. Гэты самаран?н спын??ся, бо бы? чалавекам перад як?м бы? ?ншы чалавек, што ме? патрэбу ? дапамозе”, - сказа? Пантыф?к.

“Спачуванне выя?ляецца праз канкрэтныя жэсты. Евангел?ст Лука падрабязна ап?свае дзеянн? самаран?на, якога мы называем “Добрым”, але як? ? тэксце з’я?ляецца проста чалавекам: самаран?н набл?з??ся, бо, кал? хочаш дапамагчы, нельга заставацца на адлегласц? – трэба ?цягнуцца, запэцкацца, можа, нават рызыкнуць; ён перавяза? раны, апрацава?шы ?х алеем ? в?ном; пасадз?? параненага на сваю жывёл?ну – гэта значыць, узя? на сябе яго цяжар, бо сапра?дная дапамога – гэта кал? ты гатовы адчуць цяжар пакут ?ншага; прывёз яго ? заезд, дзе заплац?? за яго “два дынары” – прыкладна дзве дзённыя платы; ? паабяца? вярнуцца, каб, кал? спатрэб?цца, даплац?ць яшчэ, бо ?ншы чалавек – гэта не пакунак, як? трэба дастав?ць, а той, пра каго трэба паклапац?цца”, - падкрэсл?? Ле? XIV.

“Дараг?я браты ? сёстры, кал? ж ? мы будзем здольныя перапын?ць свой шлях ? адчуць спагаду? Кал? ж зразумеем, што той паранены чалавек на дарозе прадста?ляе кожнага з нас? ? тады памяць пра ?се тыя моманты, кал? Езус спыня?ся, каб паклапац?цца пра нас, зроб?ць нас больш здольным? да спагады. Будзем жа мал?цца, каб мы ?зрастал? ? чалавечнасц?, каб нашы аднос?ны был? больш сапра?дным? ? больш насычаным? спагадай. Папрос?м у Сэрца Хрыста ласку ?сё больш мець Ягоныя пачуцц?”, - завяршы? катэхезу Святы Айцец.