Папа: Бог сее Сваё слова, не чакаючы, кал? станем ?дэальнай глебай
Аляксандр Панчанка - Vatican News
Святы Айцец працягну? цыкл катэхез на тэму “Езус Хрыстус – наша надзея”, распачаты Папам Франц?шкам, як? адышо? у вечнасць ро?на месяц таму. Ён за?важы?, што гаворка пойдзе пра евангельск?я прыпавесц?, як?я дапамагаюць нам нанова знайсц? надзею, бо паказваюць, як Бог дзейн?чае ? г?сторы?.
Прыпавесць – апавяданне, якое прымушае задумацца
“Сёння я хаце? бы спын?цца на адной асабл?вай прыпавесц?, бо яна з’я?ляецца свайго роду ?водз?нам? да ?с?х ?ншых прыпавесця?. Я маю на ?вазе прыпавесць пра сейб?та. У пэ?ным сэнсе, у гэтым апавяданн? мы можам распазнаць спосаб камун?кацы? Езуса, як? шмат чаму можа нас навучыць у справе абвяшчэння Евангелля сёння”, - сказа? Папа.
Пантыф?к нагада?, што “кожная прыпавесць расказвае г?сторыю, узятую з штодзённага жыцця, але ?мкнецца сказаць нам нешта большае, адсылаючы нас да больш глыбокага сэнсу”.
“Прыпавесць выкл?кае ? нас пытанн?, запрашае не спыняцца на тым, што здаецца. Перад абл?ччам г?сторы?, якая расказваецца, ц? вобразу, як? перадаецца, можна спытацца: дзе знаходжуся я ? гэтай г?сторы?? Што кажа гэты вобраз майму жыццю? Слова “прыпавесць” насамрэч паходз?ць ад грэчаскага слова “paraballein”, якое азначае “супаста?ляць”. Прыпавесць став?ць мяне перад словам, якое мяне правакуе ? закл?кае задумацца”, - патлумачы? ён.
Кожнае слова Евангелля – н?бы зерне, што к?даецца ? глебу нашага жыцця
Паводле сло? Льва XIV, “прыпавесць пра сейб?та кажа менав?та пра дынам?ку Божага слова ? плён, як? яно прынос?ць”. “Сапра?ды, кожнае слова Евангелля – н?бы зерне, што к?даецца ? глебу нашага жыцця. Езус часта выкарысто?вае вобраз зерня, надаючы яму розныя значэнн?. У трынаццатым раздзеле Евангелля паводле святога Мацвея прыпавесць пра сейб?та ?водз?ць нас у шэраг невял?к?х прыпавесця?, некаторыя з як?х кажуць менав?та пра тое, што адбываецца ? глебе: пра пшан?цу ? каласо?н?к, пра гарчычнае зерне, пра скарб, схаваны ? пол?. Чым жа з’я?ляецца гэта глеба? – Гэта нашае сэрца, але таксама ? свет, ? грамадства, ? Касцёл. Насамрэч, Божае слова плоднае ? закранае кожную рэальнасць”, - сказа? ён.
Пантыф?к нагада?, што напачатку прыпавесц? гаворыцца, як Езус выйша? з дому ? вакол Яго сабра?ся вял?к? нато?п. “Яго слова захапляе ? выкл?кае ц?кавасць. Сярод людзей, натуральна, было шмат розных с?туацый. Слова Езуса ск?равана да ?с?х, але дзейн?чае ? кожным па-свойму. Гэты кантэкст дапамагае лепш зразумець сэнс прыпавесц?”, - падкрэсл?? Папа.
Бог сее зерне свайго слова, не чакаючы кал? мы станем ?дэальнай глебай
Святы Айцец за?важы?, што сейб?т, як? выйша? сеяць, не турбава?ся пра тое, куды ?падзе зерне ? к?да? яго нават там, дзе малаверагодна, што яно прынясе плён: на дарозе, сярод камянё?, сярод церня?. “Такое ста?ленне здз??ляе слухачо? ? выкл?кае пытанне: чаму так?”, - сказа? ён.
“Мы прызвыча?л?ся ?сё разл?чваць – ? часам гэта неабходна – але ? любов? гэта не працуе! Тое, як гэты “шчодры” сейб?т раск?двае зерне, з’я?ляецца вобразам таго, як Бог люб?ць нас. Сапра?ды, лёс зерня залежыць ? ад таго, як яго прыме глеба, ? ? як?м стане яна знаходз?цца. Але найперш у гэтай прыпавесц? Езус кажа нам, што Бог к?дае зерне свайго слова на ?се в?ды глебы – ?ншым? словам?, у любую нашу жыццёвую с?туацыю: часам мы павярхо?ныя ? ня?важл?выя, часам перапо?неныя энтуз?язмам, часам прыгнечаныя жыццёвым? клопатам? – але ёсць таксама ? моманты, кал? мы адкрытыя ? гатовыя прыняць. Бог спадзяецца ? верыць, што рана ц? позна зерне прарасце. Ён люб?ць нас так?м?: не чакае, пакуль мы станем ?дэальнай глебай, але за?сёды шчодра дорыць нам сваё слова. ?, можа, менав?та бачачы, што Ён давярае нам, у нас з’яв?цца жаданне быць лепшай глебай. Вось яна – надзея, заснаваная на скале Божай шчодрасц? ? м?ласэрнасц?”, - сказа? Папа.
Ле? XIV за?важы?, што, расказваючы пра тое, як зерне прынос?ць плён, Езус гаворыць таксама ? пра сваё жыццё. “Езус ёсць Словам, Ён – Зерне. А каб зерне прынесла плён, яно пав?нна памерц?. Таму гэта прыпавесць кажа нам, што Бог гатовы “заг?нуць” дзеля нас, а Езус гатовы памерц?, каб перамян?ць наша жыццё”, - дада? ён.
Бог вядзе г?сторыю, нават кал? нам здаецца, што Яго няма або што Ён далёк?
“Я ?згадваю цудо?ную карц?ну Ван Гога: “Сейб?т”. Гэта выява сейб?та пад пякучым сонцам гаворыць таксама ? пра працу селян?на. Мяне ?ражвае, што за сп?най сейб?та Ван Гог намалява? ужо саспелую пшан?цу. Гэта для мяне вобраз надзе?: так ц? ?накш, але зерне прынесла плён. Мы не ведаем дакладна, як гэта адбылося, але гэта факт. У цэнтры карц?ны, аднак, не сам сейб?т, як? ста?ць збоку, а сонца, што дам?нуе над ус?м малюнкам – магчыма, каб нагадаць нам, што менав?та Бог вядзе г?сторыю, нават кал? нам здаецца, што Яго няма або што Ён далёк?. Менав?та сонца сагравае зямлю ? дапамагае зерню саспець”, - за?важы? Пантыф?к.
“Дараг?я браты ? сёстры, у якой жыццёвай с?туацы? сёння дасягае нас Божае слова? Папрос?м Пана аб ласцы за?сёды прымаць гэтае зерне – Яго слова. ? кал? мы ?свядом?м, што не з’я?ляемся ?радл?вай глебай, давайце не адчайвацца, а папрос?м Яго яшчэ працаваць над нам?, каб мы стал? лепшай глебай”, - закл?ка? напрыканцы катэхезы Святы Айцец.
