杏MAP导航

ks. Marek Weresa 鈥� Watykan 

Dzi艣 Ojciec 艢wi臋ty podj膮艂 fragment mówi膮cy o objawieniu przez Jezusa prawdy o tym, 偶e jeden z Dwunastu Go zdradzi. 鈥瀂bawienie zaczyna si臋 w艂a艣nie tutaj: od 艣wiadomo艣ci, 偶e to my mo偶emy zniszczy膰 zaufanie do Boga, ale to równie偶 my mo偶emy je podj膮膰 na nowo, strzec go i odnawia膰鈥� - zaznaczy艂 笔补辫颈别偶.

Mi艂o艣膰 nie mo偶e obej艣膰 si臋 bez prawdy

鈥瀂aprawd臋, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda, ten, który je ze Mn膮鈥� (Mk 14, 18) 鈥� nawi膮zuj膮c do tych s艂ów z Ewangelii, 笔补辫颈别偶 Leon XIV wskaza艂, 偶e s膮 to 鈥瀞艂owa mocne鈥�. Pan Jezus wypowiadaj膮c je nie chce pot臋pi膰, lecz 鈥瀙okaza膰, jak bardzo mi艂o艣膰 鈥� gdy jest prawdziwa 鈥� nie mo偶e obej艣膰 si臋 bez prawdy鈥�. Ewangeliczna scena nacechowana jest 鈥瀖ilcz膮cym cierpieniem鈥�, w którym dominuj膮 pytania, podejrzenia, krucho艣膰. 鈥濲est to cierpienie, które my te偶 dobrze znamy, gdy w nasze najserdeczniejsze relacje wkrada si臋 cie艅 zdrady鈥� - doda艂 笔补辫颈别偶.

Rozpocz膮膰 drog臋 zbawienia 

Pan Jezus zmusza swoich uczniów do postawienia sobie pytania: 鈥濩zy偶bym ja?鈥� (Mk 14, 19). To co czyni jest zaskakuj膮ce, bowiem nie podnosi g艂osu, nie pokazuje palcem na winnego ani nie wskazuje bezpo艣rednio na Judasza. 

Pytanie 鈥濩zy偶bym ja?鈥� 鈥� wskaza艂 Ojciec 艢wi臋ty 鈥� 鈥瀓est chyba jednym z najszczerszych, jakie mo偶emy postawi膰 sobie samym鈥�. Leon XIV doda艂: 鈥濶ie jest to pytanie niewinnego, ale ucznia, który odkrywa swoj膮 krucho艣膰. Nie jest to krzyk winnego, ale szept tego, kto 鈥� mimo pragnienia mi艂owania 鈥� wie, 偶e mo偶e zrani膰. To w艂a艣nie w tej 艣wiadomo艣ci rozpoczyna si臋 droga zbawienia鈥�.

Prawda prowadz膮ca do zbawienia

笔补辫颈别偶 wskaza艂, 偶e 鈥濲ezus nie oskar偶a, 偶eby upokorzy膰. Mówi prawd臋, poniewa偶 chce zbawi膰. A aby zosta膰 zbawionym, trzeba poczu膰: poczu膰, 偶e jest si臋 zaanga偶owanym, poczu膰, 偶e jest si臋 mi艂owanym mimo wszystko, poczu膰, 偶e z艂o jest realne, lecz nie do niego nale偶y ostatnie s艂owo鈥�. Jedynie ten, kto do艣wiadczy艂 i zrozumia艂 prawd臋 g艂臋bokiej mi艂o艣ci, mo偶e zaakceptowa膰 równie偶 ran臋 zdrady.

Wobec s艂ów Pana Jezusa, uczniowie reaguj膮 nie gniewem, lecz smutkiem. Tam nie ma oburzenia, ale ból, 鈥瀔tóry rodzi si臋 z realnej mo偶liwo艣ci bycia uwik艂anym鈥�. Leon XIV doda艂, 偶e 鈥瀢艂a艣nie ten smutek, je艣li zostanie przyj臋ty szczerze, staje si臋 miejscem nawrócenia. Ewangelia nie uczy nas negowania istnienia z艂a, lecz uznawania go za bolesn膮 okazj臋 do odrodzenia鈥�.

Okrzyk bólu

Zdanie, które wypowiada Zbawiciel: 鈥濨iada temu cz艂owiekowi, przez którego Syn Cz艂owieczy b臋dzie wydany. By艂oby lepiej dla tego cz艂owieka, gdyby si臋 nie narodzi艂鈥� (Mk 14, 21) brzmi mocno. Te surowe s艂owa trzeba jednak rozumie膰 nie jako przekle艅stwo, 鈥瀉le raczej okrzyk bólu鈥�, 鈥瀘krzyk szczerego i g艂臋bokiego wspó艂czucia鈥�.

笔补辫颈别偶 powiedzia艂, 偶e Pan Bóg jest tym, który 鈥瀏odzi si臋 cierpie膰. Kiedy widzi z艂o, nie m艣ci si臋, lecz ubolewa鈥�. S艂owa z rozwa偶anej Ewangelii 鈥瀗ie s膮 wydanym «a priori» wyrokiem, lecz prawd膮, któr膮 ka偶dy z nas mo偶e uzna膰: je艣li zaprzeczymy mi艂o艣ci, która nas stworzy艂a, je艣li zdradzaj膮c, staniemy si臋 niewierni samym sobie, to naprawd臋 zatracimy sens naszego przyj艣cia na 艣wiat i sami wykluczymy si臋 ze zbawienia鈥�.

Milcz膮ca si艂a Boga

Ojciec 艢wi臋ty zauwa偶y艂 tak偶e, 偶e Pan Jezus wie, 偶e 鈥炁糰dna przyja藕艅 nie jest wolna od ryzyka zdrady鈥�. Mimo tego, 偶e nie przestaje ufa膰. 鈥濻tale zasiada do sto艂u ze swoimi uczniami. Nie rezygnuje z 艂amania chleba nawet dla tych, którzy Go zdradz膮. To jest milcz膮ca si艂a Boga: nigdy nie porzuca sto艂u mi艂o艣ci, nawet gdy wie, 偶e pozostanie sam鈥� - zaakcentowa艂.

笔补辫颈别偶 doda艂, 偶e na tym polega nadzieja 鈥� 鈥瀗a 艣wiadomo艣ci, 偶e nawet je艣li my mo偶emy zawie艣膰, Bóg nie zawodzi nigdy. Nawet je艣li mo偶emy zdradzi膰, On nie przestaje nas kocha膰鈥�. 

鈥濧 je艣li pozwolimy, by dosi臋g艂a nas ta mi艂o艣膰 鈥� pokorna, zraniona, ale zawsze wierna 鈥� wtedy naprawd臋 mo偶emy si臋 odrodzi膰. I zacz膮膰 偶y膰 ju偶 nie jako zdrajcy, lecz jako zawsze mi艂owane dzieci鈥� - zaakcentowa艂.