Пантыф?к: Хрыстовы спакой – гэта не камфорт, а агонь любов? ? сэрцы
Аляксандр Панчанка - Vatican News
“Дараг?я браты ? сёстры! Якая гэта радасць – быць разам! А ?дзел у нядзельнай Э?харысты? дорыць нам яшчэ больш глыбокую радасць. Бо ?жо сама магчымасць сёння быць побач ? перамагаць адлегласць, гледзячы адз?н аднаму ? вочы, як сапра?дныя браты ? сёстры – гэта дар”, - сказа? Святы Айцец на пачатку сваёй гам?л??.
Пантыф?к падкрэсл??, што “яшчэ большы дар – перамагаць у Пану смерць”. “Езус перамог смерць – нядзеля, гэта Яго дзень, дзень Уваскрасення – ? разам з ?м мы ?жо пачынаем перамагаць яе. Так ? ёсць: кожны з нас прыходз?ць у касцёл з пэ?най стомленасцю ? страхам – часам малым?, часам вял?к?м? – ? адразу мы станов?мся менш самотным?, бо мы разам, ? знаходз?м тут слова ? Цела Хрыста. Так нашыя сэрцы атрымл?ваюць жыццё, якое мацнейшае за смерць. Гэта роб?ць у нас ? пам?ж нам? Дух Святы, Дух Уваскрослага: ц?х?м чынам, нядзеля за нядзеляй, дзень за днём”, - сказа? Ле? XIV.
Каментуючы евангельск? ?рывак, у як?м Езус кажа, што прыйшо? даць зямл? “не спакой, але раздзяленне”, Пантыф?к адзначы?, што гэтыя словы могуць выкл?каць неразуменне, але варта памятаць, што спакой, як? дае Хрыстус, адрозн?ваецца ад таго, як? дае свет.
“Дараг?я сябры, свет прывучае нас блытаць спакой з камфортам, дабро – з бестурботнасцю. Таму, каб наста? сярод нас сапра?дны Божы спакой, шалом Бога, Езус пав?нен сказаць: “Агонь прыйшо? Я к?нуць на зямлю, ? як жа хачу, каб ён ужо разгарэ?ся” (Лк 12,49). Магчыма, нават у нашых сем’ях, як прадказвае Евангелле, ? сярод сябро? узн?кнуць падзелы з-за гэтага. Хтосьц? пара?ць нам не рызыкаваць, зберагчы сябе, бо гало?нае – жыць у спако?, а людз? не вартыя таго, каб ?х люб?ць. Аднак Езус мужна ?вайшо? у нашу чалавечую рэча?снасць. Вось той “хрост”, пра як? Ён кажа (пар. Лк 12,50): гэта хрост крыжовы, по?нае пагружэнне ? рызык?, як?я нясе з сабою любо?. ? кал? мы, як кажуць, “прымаем Камун?ю”, мы с?лкуемся гэтым Яго адважным дарам. ?мша падтрымл?вае ? нас гэта рашэнне: жыць не для сябе, але несц? ? свет агонь. Не агонь збро? ? не агонь сло?, што спальваюць ?ншых. Не. Але агонь любов?, якая сх?ляецца ? служыць, якая супрацьстав?ць абыякавасц? – клопат, а гвалту – лагоднасць. Агонь дабрын?, як? не мае такога кошту як узбраенн?, але бескарысл?ва абна?ляе свет. Ён можа каштаваць непаразумення, насмешак, нават пераследу, але няма большага спакою, чым мець у сэрцы Яго полымя”, - запэ?н?? Святы Айцец.
Пантыф?к падзякава? ус?м, хто ? дыяцэз?? Альбана стараецца несц? агонь любов?, закл?ка?шы н?кол? не падзяляць людзей на тых, хто нясе дапамогу ? тых, хто яе атрымл?вае.
“Мы – Касцёл Пана, Касцёл бедных, усе кашто?ныя, усе – суб’екты, кожны нос?ць у сабе адметнае Божае слова. Кожны з нас – дар для ?ншых. Давайце разбураць муры. Дзякую ?с?м, хто ? кожнай хрысц?янскай супольнасц? дапамагае сустрэчы людзей рознага паходжання, рознай эканам?чнай, пс?х?чнай с?туацы? ц? с?туацы? ? асаб?стым жыцц?. Бо тольк? разам, тольк? становячыся адным Целам, у як?м нават самы слабы ?дзельн?чае з по?най годнасцю, мы ёсць Целам Хрыста, Касцёлам Божым. Гэта адбываецца тады, кал? агонь, як? прынёс Езус, спальвае нашы прадузятасц?, л?шн?я асцярожнасц? ? страх?, што яшчэ марг?нал?зуюць тых, у чыёй г?сторы? выразна бачная беднасць Хрыста. Не пак?дайма Пана за дзвярыма нашых касцёла?, дамо?, жыцця. Наадварот, прымайма Яго ? бедных – ? тады мы зможам прым?рыцца таксама з уласнай беднасцю, той, якой мы ба?мся ? якую адма?ляем, кал? шукаем спакой ? бяспеку любой цаной”, - сказа? Пантыф?к.
“Няхай заступаецца за нас Найсвяцейшая Панна Марыя, якая пачула ад старца С?мяона, што яе Сын Езус будзе “знакам, якому супрац??ляцца будуць” (Лк 2,34). Няхай адкрыюцца думк? нашых сэрца?, ? няхай полымя Святога Духа ператворыць ?х з каменных у сэрцы з цела”, - пажада? Папа на заканчэнне сваёй гам?л??.
