Ле? XIV: не баяцца выб?раць жыццё, давяраючы Божым абяцанням
Аляксандр Панчанка - Vatican News
У Мары? з Назарэта ёсць наша г?сторыя, г?сторыя Касцёла, зануранага ? агульны чалавечы лёс, – сказа? у гам?л?? Ле? XIV, падкрэсл?ваючы, што, уцела?шыся ? Мары?, Бог жыцця ? свабоды перамог смерць ? працягвае раб?ць гэта ? сёння разам з нам?, кал? па прыкладзе Багародз?цы мы кажам “так” Яго любов?, здольнай змяняць усё. “На крыжы перамог давер, перамагла любо?, якая бачыць тое, чаго яшчэ няма, перамагло прабачэнне”, - нагада? Святы Айцец.
Ле? XIV падкрэсл??, што ? Мары?, якая стаяла ля крыжа, побач са сва?м Сынам, мы можам убачыць сябе “кал? не ?цякаем ? адказваем сва?м “так” на Божы закл?к”. “Гэта “так” жыве ? супрацьста?ць смерц? ? мучан?ках нашага часу, у сведках веры ? справядл?васц?, лагоднасц? ? м?ру. Таму гэты радасны дзень – таксама дзень, як? закл?кае нас выбраць, як ? для каго жыць”, - сцвердз?? Пантыф?к.
Папа адзначы?, што плоднасць “так”, сказанага Марыяй, “працягваецца ? плоднасц? Касцёла ? ?сяго чалавецтва, кал? прымаецца адна?ляючае Божае слова”, а праз канкрэтныя праявы братэрства ? новыя ?чынк? сал?дарнасц? Уваскрасенне ? сёння ?ваходз?ць у наш свет.
“Спе? Мары?, Яе “Magnificat”, умацо?вае ? надзе? пакорных, галодных, рупл?вых слуга? Бога. Гэта жанчыны ? мужчыны Благасла?лення?, як?я ?жо ? пакутах бачаць нябачнае: магутныя ск?нутыя з трона?, багатыя з пустым? рукам?, абяцанн? Бога спо?неныя. Гэта досвед, пра як? ? кожнай хрысц?янскай супольнасц? мы ?се пав?нны мець магчымасць сказаць: “Я яго перажы?”. Ён здаецца немагчымым, але Божае слова ?сё яшчэ выходз?ць на свет. Кал? ?зн?каюць сувяз?, як?м? мы супрацьпаста?ляем злу дабро, а смерц? – жыццё, тады бачым, што “для Бога няма н?чога немагчымага” (Лк 1,37)”, - сцвердз?? Папа.
Ле? XIV за?важы? таксама, што там, дзе вера слабее “з-за чалавечай сама?пэ?ненасц?, пэ?нага матэрыяльнага дастатку ? расслабленасц?, якая ?сыпляе сумленне”, прыходз?ць смерць “у формах адчаю ? наракання, настальг?? ? ня?пэ?ненасц?”. Там людз? шукаюць дапамог? багатых ? магутных, што часта суправаджаецца пагардай да бедных ? пакорных.
“Але Касцёл жыве ? сва?х кволых членах ? дзякуючы ?х “Magnificat” абна?ляецца. Нават сёння бедныя ? пераследаваныя хрысц?янск?я супольнасц?, сведк? пяшчоты ? прабачэння ? месцах канфл?кта?, м?ратворцы ? буда?н?к? масто? у падзеленым свеце – гэта радасць Касцёла, яго пастаянная плоднасць, пачатак Валадарства, якое прыходз?ць. Мног?я з ?х – жанчыны, як пажылая Альжбета ? маладая Марыя: жанчыны пасхальныя, апосталы Уваскрасення. Дазвол?м сабе перамян?цца ?хн?м сведчаннем!”, - закл?ка? Папа.
“Браты ? сёстры, кал? ? гэтым жыцц? мы “выб?раем жыццё” (пар. Дрг 30,19), тады мы маем падставу бачыць свой лёс у Мары?, Унеба?зятай. Яна дадзена нам як знак таго, што Уваскрасенне Езуса не было выпадкам, выключэннем. Усе мы ? Хрысце можам паглынуць смерць (пар. 1 Кар 15,54). Вядома, гэта справа Бога, а не наша. ? ?сё ж Марыя – гэта тое злучэнне ласк? ? свабоды, якое штурхае кожнага з нас да даверу, мужнасц?, удзелу ? жыцц? народу. “Вял?кае ?чын?? Мне ?семагутны” (Лк 1,49): няхай кожны з нас перажыве гэту радасць ? засведчыць яе новым спевам. Не будзем баяцца выб?раць жыццё! Часам гэта можа здавацца небяспечным, неразумным. Кольк? галасо? за?сёды шэпчуць: “Навошта табе гэта? Пак?нь! Думай пра сябе”. Гэта – галасы смерц?. А мы вучн? Хрыста. Яго любо? штурхае нас – нашы душы ? целы – у наш час. Як паасобныя людз? ? як Касцёл мы больш не жывём для сам?х сябе. Менав?та гэта – ? тольк? гэта – распа?сюджвае жыццё ? дазваляе яму перамагаць. Наша перамога над смерцю пачынаецца ?жо цяпер”, - сказа? на заканчэнне гам?л?? Папа.
