杏MAP导航

Аляксандр Панчанка - Vatican News

Працягваючы цыкл катэхез “Езус Хрыстус – наша надзея”, Папа прапанава? паразважаць над драматычнай, але глыбока пра?дз?вай евангельскай сцэнай, кал? падчас Апошняй вячэры Езус адкрывае Дванаццац?, што адз?н з ?х вось-вось здрадз?ць Яму: “Сапра?ды кажу вам, што адз?н з вас, як? есць са Мною, выдасць Мяне” (Мк 14,18).

Гэтыя “моцныя словы” Езус выма?ляе не для асуджэння, а “каб паказаць, што любо?, кал? яна сапра?дная, не можа абыходз?цца без пра?ды”, - падкрэсл?? Пантыф?к. “Пакой на верхн?м паверсе, дзе крыху раней усё было з клопатам падрыхтавана, раптам напа?няецца ц?х?м болем, як? складаецца з пытання?, падазрэння?, уразл?васц?. Гэта боль, як? мы добра ведаем, кал? ? аднос?ны з самым? дараг?м? людзьм? закрадаецца цень здрады”, - дада? ён.

Святы Айцец за?важы?, што Езус кажа пра тое, што пав?нна адбыцца, вельм? спакойна: Ён не ?здымае голас, не паказвае пальцам, не называе ?мя Юды, але гаворыць так, каб кожны змог задумацца. ? менав?та гэта адбываецца: вучн? засмуц?л?ся ? пачал? казаць Яму адз?н за адным: “Ц? не я?”.

“Дараг?я сябры, гэтае пытанне – “Ц? не я?” – адно з самых шчырых, як?я мы можам задаць сабе. Гэта не пытанне няв?ннага, а вучня, як? ?сведамляе сваю слабасць. Гэта не крык в?наватага, а шэпт таго, хто, хоць ? хоча люб?ць, ведае, што можа паран?ць. У гэтым усведамленн? пачынаецца шлях зба?лення”, - сцвердз?? Святы Айцец.

Пантыф?к падкрэсл??, што Езус не асуджае, каб прын?з?ць, а гаворыць пра?ду, бо хоча збав?ць. “Каб быць зба?леным, трэба адчуваць: адчуваць, што гэта датычыць ? цябе; адчуваць, што цябе любяць нягледзячы н? на што; адчуваць, што зло рэальнае, але не мае апошняга слова. Тольк? той, хто пазна? пра?ду глыбокай любов?, можа прыняць таксама ? рану здрады”, - дада? Папа.

Ле? XIV за?важы?, што рэакцыяй вучня? на словы Хрыста не была злосць ц? абурэнне, а смутак, як? нараджаецца з адчування рэальнай магчымасц? быць уцягнутым у здраду. “? менав?та гэты смутак, кал? яго прыняць шчыра, станов?цца месцам навяртання. Евангелле не вучыць нас закрываць вочы на зло, але прызнаваць яго як балючую магчымасць адраджэння”, - сказа? Святы Айцец.

Пантыф?к звярну? увагу таксама на словы Езуса, як?я трывожаць ? прымушаюць задумацца: “Гора таму чалавеку, як? выдае Сына Чалавечага! Лепш было б гэтаму чалавеку не нарадз?цца” (Мк 14,21). Ён патлумачы?, што гэта цяжк?я словы, але ?х трэба разумець прав?льна: гэта не праклён, а хутчэй крык болю ? выраз шчырага ? глыбокага спачування.

“Мы прызвыча?л?ся асуджаць. Бог жа згаджаецца пакутаваць. Кал? Ён бачыць зло, не помсц?ць, а засмучаецца. ? словы “лепш было б не нарадз?цца” – гэта не прысуд, а пра?да, якую можа распазнаць кожны: кал? мы выракаемся любов?, якая нас стварыла, кал? праз здраду станов?мся няверным? сам?м сабе, тады губляем сэнс свайго прыйсця ? свет ? выключаем сябе са зба?лення”, - папярэдз?? Ле? XIV.

Святы Айцец адзначы?, што нават у гэтым самым змрочным пункце святло не гасне, а пачынае ззяць. “Кал? мы прызнаем сваю абмежаванасць ? дазвол?м крануць сябе болем Хрыста, мы можам нарадз?цца нанова. Вера не пазба?ляе магчымасц? граху, але за?сёды паказвае шлях выйсця: шлях м?ласэрнасц?”, – падкрэсл?? ён.

Пантыф?к дада?: Езус не здз??ляецца нашай слабасц?, бо добра ведае, што н?воднае сябро?ства не застрахавана ад рызык? здрады. “Ён працягвае давяраць. Ён працягвае садз?цца за стол са сва?м?. Не адма?ляецца ламаць хлеб нават для таго, хто здрадз?ць Яму. Гэта ц?хае, але моцнае сведчанне Бога: Ён н?кол? не пак?дае стала любов?, нават кал? ведае, што застанецца адз?н”, - нагада? Папа.

“Дараг?я браты ? сёстры, ? мы можам сёння шчыра спытаць сябе: “Ц? не я?”. Не каб адчуць сябе абв?навачаным?, але каб адкрыць у сэрцы прастору для пра?ды. Зба?ленне пачынаецца тут: з усведамлення таго, што мы можам быць тым?, хто парушае давер да Бога, але можам быць ? тым?, хто яго прымае, захо?вае, абна?ляе”, - сказа? Святы Айцец.

Ле? XIV падкрэсл??, што ? гэтым ? ёсць надзея: ведаць, нават кал? мы можам упасц?, Бог н?кол? не пак?не нас. “Нават кал? мы можам здрадз?ць, Ён не перастане люб?ць нас. ? кал? дазвол?м гэтай любов? дасягнуць нас – любов? пакорнай, параненай, але за?сёды вернай – мы зможам сапра?ды нарадз?цца нанова. ? пачнём жыць ужо не як здрадн?к?, а як дзец?, як?х за?сёды любяць”, - завяршы? катэхезу Папа.