Kapitulli i 188-t毛 i agustinian毛ve: n毛 Rom毛, p毛r t毛 zgjedhur eprorin e ri t毛 p毛rgjithsh毛m
R.SH. / Vatikan
Kapitulli i 188-të i Përgjithshëm i Urdhrit të Shën Augustinit hapet më 1 shtator, në Augustinianum të Romës. Kjo ngjarje shënon kalimin e stafetës pas dymbëdhjetë vjetësh qeverisjeje, nga i njëjti Prior i Përgjithshëm, Atë Alejandro Moral Antón, dhe e thërret Urdhrin për asamblenë e tij më të lartë. 鈥淎rritëm në kapitullin e 188-të" - shpjegon Atë Pasquale di Lernia, Sekretar i Përgjithshëm. "Në kohët moderne, kadenca është e qëndrueshme: çdo gjashtë vjet, mbahet kapitulli i zakonshëm i përgjithshëm e zgjedhor; në mes të semestrit, mbahet një kapitull i ndërmjetëm, jo 鈥嬧�媧gjedhor, kushtuar shqyrtimit të progresit të Urdhrit."
83 kapitullarë votues përfaqësojnë 41 rrethet, me një prani që përfshin afërsisht pesëdhjetë vende. Në disa seanca priten folës nga presidentët e federatave të murgeshave augustiniane dhe anëtarët laikë të familjes augustiniane, të cilët nuk kanë zë aktiv.
Urdhri i Augustinanëve aktualisht numëron rreth 2,500 fretër dhe afërsisht 700 motra rregulltare: struktura historike mbetet e fortë në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara, por zonat më dinamike janë Azia dhe Afrika, ndërsa në Amerikën Latine situata është përgjithësisht e qëndrueshme.
Kapitull ndërmjet përgjegjësisë dhe arsyes
Asambleja organizohet në një kohë veçanërisht të tensionuar për Kishën universale: i afrohet 14 shtatorit, ditës kur Papa Leo XIV - papa i parë augustinian - do të mbushë shtatëdhjetë vjeç. Atë di Lernia nxit kundër vendosjes së pritjeve të papërshtatshme në axhendën e kapitullit:
"Fakti që Papa vjen nga Urdhri ynë nuk do të ndikojë drejtpërdrejt në vendime. Përkundrazi, do ta thellojë përgjegjësinë: karizma jonë është shërbim ndaj Kishës, e sot ky angazhim kërkon shtesë besnikërie dhe inteligjence baritore".
Kapitulli, vazhdon ai, është para së gjithash vepër dalluese: "Është kohë vlerësimi dhe leximi profetik i pritjeve kishtare: ne pyesim veten se si do t鈥檌 përgjigjet apostullimi ynë nevojave të besimtarëve dhe cilat përparësi tregon Shpirti Shenjt Zot për gjashtë vitet e ardhshme".
Lidhur me një audiencë të mundshme, Urdhri e paraqiti kërkesën disa kohë më parë, në përputhje me praktikën e instituteve rregulltare të së drejtës papnore: 鈥淭ani për tani, nuk kemi pohim as për datën dhe as për mënyrën" - saktëson Atë Lernia. Megjithatë, është e mundur që Papa të paraqitet personalisht gjatë procedurave.
Drejt zgjedhjes së priorit të ri të përgjithshëm
Seancat - të gjitha të mbajtura në Augustinianum - do të zgjedhin Eprorin e 98-të të Përgjithshëm, si dhe Këshillin që do ta ndihmojë, së bashku me emërimet e Sekretarit të Përgjithshëm dhe Arkëtarit të Përgjithshëm. Procedura kërkon shumicë të kualifikuar në raundet fillestare të votimit dhe, nëse është e nevojshme, një balotazh ndërmjet kandidatëve më të njohur. Tradicionalisht, Priori i Përgjithshëm mund të shërbejë shumë-shumë dy mandate. Data e mbylljes është caktuar për 18 shtator, por mbetet e përkohshme, siç thekson Ati di Lernia.
"Kapitulli është zemra që rreh në mënyrën tonë të jetesës", shton ai, "është vendi ku e njohim veten si trup global, ku kujtojmë me mirënjohje, ku i kuptojmë sfidat, identifikojmë mënyra konkrete për të shpallur Ungjillin dhe për t'i shërbyer popullit të Zotit".
Nga kjo perspektivë, gjeografia e Urdhrit nuk është statistikë, por parim udhëheqës: rrënjë evropiane, jetë e re nga Azia dhe Afrika dhe ekuilibër në Amerikën Latine.
"Detyra", përfundon ai, "është të ruajmë karizmën augustiniane dhe, në të njëjtën kohë, të guxojmë të përqafojmë forma efektive të shërbimit kishtar: bashkim të jetuar, dëgjim të vërtetë të bashkësive, predikim cilësor, kujdes për vëllazëritë dhe të varfrit. Kapitulli na kërkon të kalojmë nga analiza - në vendime, sepse Shpirti nuk na jep kronikën, por rrugën".
Historia e Urdhrit të Shën Agustinit
Urdhri i Shën Agustinit u themelua në vitin 1244, kur grupe eremitësh toskanë, të mbledhur nga Papa Inoçenci IV, miratuan Rregullën e Ipeshkvit të Iponës.
Në vitin 1256, me "Kapitullin e Bashkimit të Madh" të kërkuar nga Aleksandri IV, u krijuan institute të tjera, duke sanksionuar anëtarësimin e plotë ndërmjet lypësve. Që atëherë, augustinianët e njohën veten si bij shpirtërorë të Augustinit, trashëgimtarë të stilit të tij të jetës komunitare dhe të shërbimit ndaj Kishës, bazuar në ndarjen, predikimin dhe studimin.
