ÐÓMAPµ¼º½

R.SH. – Vatikan

Miq, vëllezër, bij, barinj, në disa raste edhe martirë që "e kanë dhënë jetën deri në gjak", dishepuj të cilëve duhet t'u rizbulojmë "vrullin misionar" sidomos për shumë të rinj që "duket se janë larguar nga feja", por që në të vërtetë kanë "etje për të pafundësinë dhe për shpëtimin". Papa Leoni XIV e shpalos në shumë mënyra figurën, shërbesën dhe misionin e meshtarëve, të cilëve u tregon enciklikën e fundit të Françeskut Dilexit nos, kushtuar Zemrës së Shenjtë të Jezusit ("dhuratë e çmuar për gjithë Kishën"), si udhë për të ndjekur e "ruajtur së bashku mistikën dhe angazhimin social, soditjen dhe veprimin, heshtjen dhe kumtimin".

Papa flet nga skena e Auditorit Conciliazione, në Romë, pak hapa larg Vatikanit. Është momenti kulmor i takimit "Meshtarë të Lumtur - «Ju kam quajtur miq» (Gjn 15,15)", ngjarje ndërkombëtare e promovuar nga Dikasteri i Vatikanit për Klerin me rastin e Jubileut të Shpresës kushtuar seminaristëve dhe presbiterëve. Një takim dialogu, reflektimi dhe bashkëndarjeje që bashkon ata që, në zona të ndryshme të botës, janë të angazhuar në baritorinë e thirrjeve të shenjta dhe në formimin e të rinjve në seminare.

Papa Leoni mbërrin në orën 16:00, në përfundim të sesionit të parë të takimit “Meshtarë të Lumtur", i cili, i prezantuar nga përshëndetja e kardinalit Lazzaro You Heung-sik, prefekt i Dikasterit për Klerin, i kushtohet pesë përvojave domethënëse dhe praktikave më të mira të pastoralit vokacional, të zbatuara në Meksikë, Itali, Argjentinë, Irlandë, Spanjë.

Papa pritet me duartrokitje të gjata nga formuesit, seminaristët, animatorët vokacional të pranishëm në sallë. Ata të cilët, Papa, në fjalimin e tij, i quan "miq në Zotin" dhe të cilëve u shpreh "gëzimin e madh" për këtë takim që, "në zemër të Vitit të Shenjtë", ofron mundësinë për të "dëshmuar se është e mundur të jesh meshtar i lumtur" dhe, në të njëjtën kohë, është rast për të "vlerësuar trashëgiminë e përvojave tashmë të pjekura" në mënyrë që ajo që është mbjellë në shumë komunitete të bëhet "dritë dhe nxitje për të gjithë".

Duke falënderuar Dikasterin e Selisë së Shenjtl për Klerin për "shërbimin bujar dhe kompetent", "të gjerë dhe të çmuar", të kryer më shpesh "në heshtje dhe diskrecion", Leoni XIV shtjellon reflektimin e tij duke u nisur nga fjalët e Jezusit që i japin titullin takimit: "Ju kam quajtur miq". Nuk është vetëm "një deklaratë e përzemërt ndaj dishepujve – thekson Papa – por një çelës i vërtetë për të kuptuar shërbimin meshtarak".

Prifti, në fakt, është një mik i Zotit, i thirrur të jetojë me Të një marrëdhënie personale dhe të besueshme, të ushqyer nga Fjala e Hyjit, nga kremtimi i Sakramenteve dhe nga lutja e përditshme. Kjo miqësi me Krishtin është themeli shpirtëror i shërbimit të shuguruar, kuptimi i celibatit (beqarisë) tonë dhe energjia e shërbimit kishtar të cilit i kushtojmë jetën. Ajo na mbështet në momentet e provës dhe na mundëson të rinovojmë çdo ditë "po"-në e shqiptuar në fillim të thirrjes meshtarake.

Tre janë "implikimet" që Papa tregon për formimin meshtarak. Para së gjithash, ajo e jetesës së meshtarit si "udhëtim marrëdhënieje" dhe jo "përvetësim nocionesh", duke përfshirë "gjithë personin, zemrën, inteligjencën, lirinë". Gjë që, thotë Papa, "kërkon dëgjim të thellë, meditim dhe një jetë të brendshme të pasur dhe të rregullt". Ipeshkvi i Romës tregon, më pas, "vëllazërinë" si "stil thelbësor të jetës meshtarake". Sepse të bëhesh mik i Krishtit nënkupton "të jetosh si vëllezër mes priftërinjsh dhe mes ipeshkvijësh, jo si konkurrentë apo individualistë". Dhe formimi, atëherë, duhet "të ndihmojë në ndërtimin e lidhjeve të forta në klerin si shprehje e një Kishe sinodale, në të cilën rritemi së bashku duke bashkëndarë mundimet dhe gëzimet e shërbimit".

Në fakt, ne mbarështues si mund të ndërtojmë komunitete të gjalla, nëse, para së gjithash, nuk do të mbretëronte mes nesh një vëllazëri efektive dhe e sinqertë?

Papa, Prevost së fundi, kërkon "të bëhet çdo përpjekje për përgatitjen e formuesve, sepse efikasiteti i punës së tyre varet para së gjithash nga shembulli i jetës dhe nga bashkimi mes tyre". Përveç kësaj, vetë institucioni i Seminareve është simbol se "formimi i mbarështuesve të ardhshëm të shuguruar nuk mund të kryhet në mënyrë të izoluar, por kërkon përfshirjen e të gjithë miqve të Zotit". Pastaj, Papa Leoni nuk mungon të shprehet mbi çështjen e thirrjeve, në një kohë – tashmë më shumë se të zgjatur – të krizës së "thirrjeve të shenjta" sidomos në Perëndim, ku dëshmohet një lulëzim i madh në Afrikë dhe rajone të Azisë. "Pavarësisht shenjave të krizës që përshkojnë jetën dhe misionin e meshtarëve, Zoti vazhdon të thërrasë dhe mbetet besnik ndaj premtimeve të Tij", thotë Papa Prevost, prandaj "duhet të ketë hapësira të përshtatshme për të dëgjuar zërin e Tij". Për këtë, thekson Ati i Shenjtë Leoni XIV, "janë të rëndësishme mjediset dhe format e pastoralit rinor të mbushura me Ungjillin, ku mund të shfaqen dhe të piqen thirrjet për dhurimin e plotë të vetes".

Kini guximin e propozimeve të forta dhe çliruese! Duke parë të rinjtë që në këtë kohë tonë i thonë bujarisht Zotit "ja ku jam", të gjithë ndiejmë nevojën për të rinovuar "po"-në tonë, për të rizbuluar bukurinë e të qenit dishepuj misionarë në ndjekje të Krishtit, Bariut të Mirë.

Ftesa është për të "gjetur së bashku vrullin misionar". "Nëpërmjet veprimit tonë baritor, është vetë Zoti që kujdeset për grigjën e Tij, mbledh ata që janë shpërndarë, përkulet mbi ata që janë plagosur, mbështet ata që janë të dekurajuar", siguron Papa. Duke imituar shembullin e Jezusit, "rritemi në fe dhe bëhemi kështu dëshmitarë të besueshëm të thirrjes që kemi marrë".

Kur dikush beson, shihet: lumturia e meshtarit pasqyron takimin e tij me Krishtin, mbi të cilin mbështet misionin dhe shërbimin.