杏MAP导航

R.SH. - Vatikan

"Ndërsa në Malin Tabor drita zbuloi thirrjen tonë për ta ndarë përjetësisht lavdinë hyjnore si bij dhe bija të Atit - në Hiroshima, drita solli shkatërrim, errësirë, vdekje të papërfytyrueshme". Me këto fjalë, Kardinali Blase Cupich, Kryeipeshkëv i Çikagos, e nisi homelinë e Meshës për viktimat e bombës atomike, kremtuar sot, në Hiroshima, në ditën kur Kisha përkujton Shndërrimin e Zotit si dhe në tetëdhjetë vjetorin e atij shpërthimi, që ia ndryshoi përgjithmonë fytyrën historisë njerëzore.

Shndritje shkatërrimi

Në zemër të homelisë, Kardinali Cupich përdori një kontrast të fuqishëm: kontrastin e "dritës që shkëlqeu në Malin Tabor", me "dritën verbuese" që shkatërroi Hiroshimën. "Në Tabor kujtoi, Jezusi iu duk dishepujve si Zot i historisë. E u dëgjua zëri i Atit nga qielli: 'Ky është Biri im i dashur... dëgjojeni'.

Edhe këtu, tetëdhjetë vjet më parë, një dritë tjetër zbriti nga qielli: ishte dritë shkatërrimi, që e zhyti botën në heshtje tmerruese". Për kardinalin, ky kontrast na detyron të ballafaqohemi me të vërtetën: "Kur e injorojmë vegimin e Taborit, kur i bëjmë veshët të shurdhër për zërin e Zotit, që na thërret në dashuri vëllazërore, përfundojmë duke hapur rrugë për urrejtje dhe shkatërrim".

Dëshmia e të mbijetuarve

Duke kujtuar fjalët e Papës Françesku, të thëna në të njëjtin vend në vitin 2019, Cupich përsëriti "tri imperativat morale" për të mbrojtur të ardhmen e njerëzimit: kujtoni, ecni së bashku, mbroni!

 "Të kujtosh" theksoi, "do të thotë të parandalosh që tragjedia e Hiroshimës të bjerë në harresë. Do të thotë t'u kalosh brezave të ardhshëm kujtimin e hibakusha-sve, atyre të mbijetuarve që, me dëshminë e tyre, thirrën për dekada: kurrë më!"

Por kujtesa - shtoi - nuk mund të jetë thjesht historike: "Ashtu si Jezusi që bisedoi me Moisiun dhe Elinë në mal, edhe ne jemi të thirrur t'i dorëzojmë tragjeditë tona brenda planit shëlbues të Zotit, i cili përqafon origjinën dhe tregon ditën kur Biri i Njeriut do t鈥檌 bashkojë rishtas popujt e gjuhë. Ne kemi nevojë për kujtesë të gjallë, që zgjon ndërgjegjet, ngre zërin e u thotë breznive: kurrë më!".

Dëgjimi dhe respekti

Për Cupich, përgjigjja e krishterë kërkon "reaksionet zinxhir të paqes dhe të pajtimit, duke ecur së bashku si populli në dalje, duke lënë mënjanë nacionalizmin dhe rivalitetin, duke dëgjuar historitë e njëri-tjetrit dhe duke ndërtuar një tryezë, ku askush nuk përjashtohet".

Kryeipeshkvi i Çikagos theksoi, gjithashtu, kontributin e Kishës në të mirën e përbashkët: "Përvoja jonë sinodale", tha ai, "i ofron botës një shembull konkret: të mësohemi për ta dëgjuar njëri-tjetrin, të dialogojmë, të respektojmë. Kjo është rruga drejt paqes dhe, njëherësh, drejt çlirimit të shpirtit". Jo me bomba! Po me dorëzimin tonë në dorë të Zotit!

Papa Françesku në Memoralian e Paqes në Hiroshimë, viti 2019   (Vatican Media)

Ndërtimi i shtigjeve të paqes

Së fundi, Kardinali shqiptoi urdhërin e tretë: të mbrojmë!

鈥淣ë një botë të rrënuar nga lufta botërore, që po vijon 鈥榩jesë-pjesë鈥� - kujtoi ai - nuk ka siguri për askënd, për sa kohë që paqja mungon edhe në një cep të vetëm të tokës鈥�.

 E, pasi kujtoi figurën ungjillore të dishepujve 鈥渢ë mbështjellë nga reja mbi mal鈥� për të treguar kuptimin më të thellë të kësaj mbrojtjeje, Cupich e përfundoi fjalimin e tij me një ftesë, njëkohësisht edhe angazhim e mision:

鈥淭etëdhjetë vjet më parë, bota dëshmoi shpërdorimin alarmues të zgjuarsisë njerëzore, orientuar për të shkatërruar. Sot, këtu në Hiroshima, jemi të thirrur ta përdorim atë zgjuarsi për të mbrojtur veten dhe për të ndërtuar shtigje paqeje鈥�.

Festa e Shndërrimit ndryshoi përgjithmonë tetëdhjetë vjet më parë. T鈥檌 tregojmë botës pse鈥�.