杏MAP导航

?Dlatego musieli?my wyjecha?, ale ca?y czas pozostali?my w pobli?u. Nie wyjechali?my z obwodu charkowskiego, mieli?my swoj? baz? w okolicach Iziuma, kontaktowali?my si? z mieszkańcami, którzy niestety przebywali pod okupacj?. Niektórym z nich udawa?o si? znale?? sposób komunikacji. Mówili nam, jaka jest sytuacja, organizowali?my im pomoc, a nawet zrealizowali?my kilka ewakuacji. Dogadywali?my si? z nimi, wskazuj?c, jak i jakimi drogami mog? uciec spod okupacji na Ukrain? – wspomina wicemer miasta. – Nast?pnie spotykali?my si? z tymi osobami, zapewniali?my im zakwaterowanie, dostarczali?my ró?ne zestawy humanitarne i kontynuowali?my z nimi wspó?prac?. Czyli ca?y czas byli?my w kontakcie z mieszkańcami Iziuma, którzy pozostawali pod okupacj?. Dochodzi?o do sytuacji, ?e nie potrafili?my si? czasowo skontaktowa?, kiedy rosyjscy okupanci og?aszali ca?odobow? godzin? policyjn? i ludzie nie mogli wyjecha?, ale mowa tu o bardzo rzadkich przypadkach. Zasadniczo co tydzień nawi?zywali?my kontakt. Zrealizowali?my nawet transfer zestawów humanitarnych i leków przez tam? peczenisk?, tak zwan? «drog? ?ycia». W tym czasie mer miasta Walerij Marczenko dostarcza? tamt?dy pomoc, organizowali?my przyjazd naszych przedstawicieli z Iziuma, kr??y?o wiele legend... Oni, oczywi?cie, nie ujawniali, ?e s? urz?dnikami i ?e wspó?pracuj? z nami. Mamy nawet zdj?cia i filmy, gdzie wida?, jak to si? wszystko dzia?o. W taki sposób przekazali?my z pewno?ci? setki kilogramów wsparcia humanitarnego i tysi?ce zestawów leków, które przetransportowano do Iziuma podczas tymczasowej okupacji.“