杏MAP导航

鈥濸rowadzimy trzyletnie studium policealne dla piel臋gniarek, piel臋gniarzy oraz po艂o偶nych i za艂o偶eniem jest, 偶e s膮 to studenci z ca艂ego kraju. Przychodz膮 do nas przez diecezje i z ka偶dej diecezji co roku mamy po 5 studentów. Jest to mieszanka z wszystkich regionów, nawet z Górnego Nilu, który nale偶y ju偶 do Sudanu. Nasi uczniowie s膮 wszystkich plemion, ró偶nych dialektów i ró偶nych kultur 鈥� mówi papieskiej rozg艂o艣ni siostra Maniurka. 鈥� Gdy przychodz膮 na pierwszy rok ze swoich rodzin, to prawie wszyscy s膮 niedo偶ywieni, wychudzeni i schorowani, cz臋sto musimy zaczyna膰 od ich leczenia w szpitalu. To obrazuje spo艂ecze艅stwo, to jak tutaj ludzie 偶yj膮. Gdy ko艅cz膮 szko艂臋, dziel膮 si臋 tym, jak wa偶ny to by艂 dla nich czas. Dzi臋kuj膮, 偶e dostaj膮 myd艂o, 偶e maj膮 wod臋, 偶e maj膮 pr膮d, czyli to, czego brakuje w ich wioskach. Naszym za艂o偶eniem jest to, 偶e gdy zdob臋d膮 zawód, to wracaj膮 do siebie, do swoich diecezji, by tam pracowa膰 dalej. Potem mamy echa, 偶e tam prowadz膮 bardzo skromniutkie przychodnie, w których cz臋sto brakuje podstawowych 艣rodków. Nasze 偶ycie, zw艂aszcza na wioskach, jest trudne. Nie ma szpitali, nie ma przychodni, cz臋sto szko艂y dopiero powstaj膮. Drogi s膮 bardzo s艂abe. Ale z drugiej strony chcia艂abym, 偶eby 艣wiat troch臋 inaczej spojrza艂 na ten kraj, na ca艂y ten potencja艂, który istnieje w tych ludziach. 70 proc. spo艂ecze艅stwa ma poni偶ej 30 roku 偶ycia, to s膮 m艂ode osoby, w które warto zainwestowa膰. Naprawd臋 bardzo wiele osób chce si臋 uczy膰, chce zdobywa膰 zawód, chce samemu budowa膰 ten kraj tutaj, ten naród.鈥�

鈥濩ierpienie ludzi zawsze jest takie samo, niezale偶nie od koloru skóry, od szeroko艣ci geograficznej, cierpienie jest cierpieniem. To co mnie bardzo uderza tutaj, 偶e ta wojna, czy te wojny, trwaj膮 tak d艂ugo: z krótkimi przerwami, mo偶na powiedzie膰, ten region cierpi od 50 lat. To jest ta moc tych zniszcze艅 i dewastacji zarówno materialnych, ale ludzkich. Ca艂a historia rodzin naznaczona jest cierpieniem 鈥� opowiada polska misjonarka. 鈥� Niejednokrotnie musieli si臋 przenosi膰, ucieka膰 ze swoich wiosek, wielu ludzi wci膮偶 jest przemieszczonych w inne rejony kraju. W Syrii nie czu艂am takiego zniszczenia rodziny, jak widz臋 tutaj. Nie ma ani jednej rodziny, która by kogo艣 nie straci艂a z powodu walk. Tylko maj膮 po kilka osób. Przera偶a te偶 ubóstwo. I to w艂a艣nie ten paradoks, bo kraj jest bardzo bogaty: ma rop臋 naftow膮, ziemie s膮 bardzo urodzajne, przecie偶 tutaj s膮 wszystkie dop艂ywy Nilu, maj膮 te偶 bogactwa naturalne. Ale w艂a艣nie z powodu niestabilno艣ci, nale偶膮 do najbardziej ubogich krajów 艣wiata. Tutaj ka偶da rodzina ma swoj膮 histori臋 ubóstwa. Co mnie tu uderza to fakt, jak malutko potrzeba, 偶eby prze偶y膰.鈥�