ÐÓMAPµ¼º½

„Nasz dom nie jest wyjÄ…tkiem. JesteÅ›my tak jak inni ludzie, którzy spotykajÄ… siÄ™ z takÄ… codziennÄ… sprawÄ…, jak odprawić dziecko do szkoÅ‚y, czy bÄ™dzie Å›wiatÅ‚o, jak przygotować jedzenie, kiedy pójść do sklepu itd. Te warunki wymagajÄ… wiÄ™c pewnej kreatywnoÅ›ci - mówi Wiktor. - Co do naszego domu, to stwarzamy takie warunki, żeby ludzie bÄ™dÄ…cy tutaj mogli najpierw odczuć te Å›wiÄ™ta. RzeczywiÅ›cie, wszyscy, którzy sÄ… tutaj mówiÄ… o tym miejscu, skÄ…d przyjechali; jak Å›wiÄ™towali. Niektórzy chcÄ… wrócić, mówiÄ…: «chcemy wrócić», ale wiedzÄ…, że jest to prostu niemożliwe by powrócić do swego domu, na swojÄ… ziemiÄ™. ÅšwiÄ™ta zawsze to przede wszystkim rodzina: jak Boża rodzina, tak i ludzka rodzina, która ma siÄ™ spotkać, być razem. Uchodźcy przeżywajÄ… ten moment; przeżywajÄ…, że nie mogÄ… być wspólnie ze swoimi krewnymi. Nasz dom stara siÄ™ zaopatrzyć we wszystko, co niezbÄ™dne, aby mieszkaÅ„cy mogli jak najlepiej odczuć Å›wiÄ™ta.“