ÐÓMAPµ¼º½

„To już 105. dzieÅ„ wielkiej krwawej wojny. Ale ukraiÅ„ski duch, ukraiÅ„ska siÅ‚a siÄ™ wzmacnia. Coraz bardziej zbliża siÄ™ zwyciÄ™stwo, chociaż caÅ‚a linia frontu stoi w ogniu. Ale nasi żoÅ‚nierze, dziÄ™ki którym możemy znów oglÄ…dać Å›wiatÅ‚o poranka, pokazujÄ… swe możliwoÅ›ci. Wbrew prognozom wojskowych ekspertów, nasze wojsko utrzymuje obronÄ™ w regionie Å‚ugaÅ„skim, co wiÄ™cej odpiera nieprzyjaciela, chociaż to wÅ‚aÅ›nie tam Rosja koncentruje swe gÅ‚ówne siÅ‚y. UbiegÅ‚ej nocy znowu pÅ‚onÄ…Å‚ ostrzeliwany Charków. Ostrzeliwane sÄ… też przygraniczne miasta i wsie w regionie sumskim. Ciężkie walki toczÄ… siÄ™ na poÅ‚udniu naszej ojczyzny. ZwÅ‚aszcza w regionie chersoÅ„skim i mikoÅ‚ajewskim. DowiedzieliÅ›my siÄ™, że cywilni mieszkaÅ„cy regionu chersoÅ„skiego znajdujÄ… siÄ™ w krytycznej sytuacji. Dostarczanie im pomocy humanitarnej jest niemal niemożliwe. Ten region jest odizolowany podobnie jak Ukraina w czasie wielkiego gÅ‚odu. Nieprzyjaciel dąży do ich powolnej zagÅ‚ady. (…) Ale Ukraina trwa i walczy. (…) Czekamy na zesÅ‚anie Ducha Åšw., Jednego, w którym możemy pokÅ‚adać naszÄ… nadziejÄ™, przed którym możemy wylać caÅ‚Ä… naszÄ… biedÄ™. Ewangelia mówi dziÅ› o bólach, które sÄ… znakiem nadziei. SÄ… to bóle porodowe, bo kiedy nadchodzÄ…, kobieta wie, że przyszÅ‚a jej godzina. I potem nie pamiÄ™ta już o bólu, bo czÅ‚owiek siÄ™ narodziÅ‚. DziÅ› Ukraina przeżywa boleÅ›ci. Ukraina pÅ‚acze i zawodzi. Ukraina jest zraniona, ale prosimy Ducha Åšw., aby nasz ból, nasze cierpienia, przemieniÅ‚ w nadziejÄ™, w nadziejÄ™ na narodziny nowej Ukrainy.“