ÐÓMAPµ¼º½

„73 lata mamy tu bowiem otwartÄ…, ropiejÄ…cÄ… ranÄ™, której nikt nie leczy. Od 1948 r., odkÄ…d Å»ydzi majÄ… swojÄ… ojczyznÄ™, miejsce, gdzie sÄ… u siebie. Jest to kraj, któremu siÄ™ powodzi, który jest zamożny. Rana polega na tym, że PalestyÅ„czycy nie majÄ… swej ojczyzny. Nic nie otrzymali w zamian. I to trwa od 73 lat. Czasami nastaje wzglÄ™dny spokój, który wnika z dwóch powodów. Albo z nasilenia represji przeciwko PalestyÅ„czykom, którzy ubiegajÄ… siÄ™ o swoje prawa, albo ze zmÄ™czenia PalestyÅ„czyków, którzy popadajÄ… w bezczynność. Ale kiedy to mija, nastÄ™pujÄ… eksplozje, wojny, starcia. Dlatego nie można być zaskoczonym tym, co siÄ™ teraz dzieje. KoÅ›cióÅ‚ katolicki, zarówno powszechny, jak i lokalny od 73 lat konsekwentnie wskazuje na potrzebÄ™ poszanowania obu stron. Wyraża też swoje ubolewanie z powodu ofiar w ludziach i zniszczeÅ„ po obu stronach, zarówno w Gazie, jak i w Izraelu. Tym razem bowiem po raz pierwszy palestyÅ„skie rakiety docierajÄ… na terytorium Izraela i co wieczór spadajÄ… na miasta na poÅ‚udniu kraju, a nawet na niektóre dzielnice Tel Awiwu. KoÅ›cióÅ‚ ubolewa z tego powodu i okazuje solidarność z tymi, którzy cierpiÄ…. A zarazem powtarza: nie ma pokoju bez sprawiedliwoÅ›ci, nie ma pokoju w atmosferze, w której górÄ™ biorÄ… rasizmy, a wÅ‚adze wspierajÄ… ekstremistów.“