杏MAP导航

Krzysztof Bronk - Watykan

笔补辫颈别偶 opar艂 homili臋 na pierwszym czytaniu, które opowiada o odwiedzinach, jakie Bóg z艂o偶y艂 Abrahamowi w postaci trzech tajemniczych osób, oraz na Ewangelii o wizycie Jezusa w domu Marty i Marii.

Bóg wybiera drog臋 go艣cinno艣ci

Leon XIV wskaza艂 na gesty konkretnej go艣cinno艣ci, jak膮 Abraham okazuje go艣ciom, rozpoznaj膮c w nich obecno艣膰 Boga. 鈥濨óg wybiera drog臋 go艣cinno艣ci, aby spotka膰 Sar臋 i Abrahama i przekaza膰 im wiadomo艣膰 o darze p艂odno艣ci, którego tak bardzo pragn臋li i na który ju偶 nie mieli nadziei. Po wielu chwilach 艂aski, w których ju偶 ich nawiedzi艂, ponownie puka do ich drzwi, prosz膮c o przyj臋cie i zaufanie. A dwoje starszych ma艂偶onków odpowiada pozytywnie, nie wiedz膮c jeszcze, co si臋 wydarzy. W tajemniczych go艣ciach rozpoznaj膮 Jego b艂ogos艂awie艅stwo, Jego sam膮 obecno艣膰鈥�.

S艂uchanie i s艂u偶ba

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia natomiast dwie odmienne, ale nie przeciwstawne postawy wzgl臋dem przychodz膮cego Jezusa. Uosabiaj膮 je dwie siostry. Marta odpowiada na jego wizyt臋 s艂u偶b膮, a Maria s艂uchaniem.

Najpierw czas na s艂uchanie Boga

笔补辫颈别偶 zauwa偶y艂, 偶e te dwie postawy powinny te偶 wyra偶a膰 si臋 naszej relacji z Panem Bogiem. 鈥濷wszem, wa偶ne jest, by艣my prze偶ywali nasz膮 wiar臋 w konkretnym dzia艂aniu i wierno艣ci obowi膮zkom, stosownie do stanu i powo艂ania ka偶dego z nas, ale równie fundamentalne jest, aby艣my czynili to rozpoczynaj膮c od medytacji S艂owa Bo偶ego i ws艂uchiwania si臋 w to, co Duch 艢wi臋ty podpowiada naszemu sercu, po艣wi臋caj膮c na to chwile ciszy i modlitwy 鈥� czas, w którym uciszymy ha艂asy i rozproszenia, skupimy si臋 przed Panem i odnajdziemy wewn臋trzn膮 jedno艣膰. To w艂a艣nie jest wymiar 偶ycia chrze艣cija艅skiego, który szczególnie dzi艣 musimy na nowo odkry膰 鈥� zarówno jako warto艣膰 osobist膮 i wspólnotow膮, jak i jako prorocki znak dla naszych czasów: da膰 przestrze艅 ciszy, s艂uchaniu Ojca, który mówi i 鈥榳idzi w ukryciu鈥� (Mt 6, 6)鈥�.

Lato to czas modlitw臋 i bycie dla siebie nawzajem

Leon XIV podkre艣li艂, 偶e okres letni jest dobr膮 okazj膮, by z jednej strony po艣wi臋ci膰 wi臋cej czasu na modlitw臋, a z drugiej strony troszczy膰 si臋 o siebie nawzajem, dzieli膰 si臋 wiar膮 i 偶yciem z innymi. 笔补辫颈别偶 przyzna艂, 偶e nie jest to 艂atwe. Zarówno s艂u偶ba, jak i s艂uchanie wymagaj膮 trudu, zaanga偶owania i wyrzecze艅. 鈥濧le tylko w ten sposób 鈥� przez te wysi艂ki 鈥� buduje si臋 w 偶yciu co艣 dobrego 鈥� mówi艂 Ojciec 艢wi臋ty. 鈥� Tylko w ten sposób powstaj膮 i wzrastaj膮 mi臋dzy lud藕mi autentyczne i silne relacje, i tylko tak 鈥� oddolnie, w codzienno艣ci 鈥� rozwija si臋, rozszerza i staje si臋 namacalnie obecne królestwo Bo偶e鈥�.

U 艣w. Augustyna Maria uosabia 偶ycie wieczne

Leon XIV odwo艂a艂 si臋 równie偶 do nauczania swojego duchowego mistrza, 艣w. Augustyna. Cytuj膮c jedno z jego kaza艅 o Marcie i Marii zauwa偶y艂, 偶e 鈥炩�檞 tych dwóch kobietach symbolizowane s膮 dwa 偶ycia: tera藕niejsze i przysz艂e; jedno prze偶ywane w trudzie, drugie w odpoczynku; jedno pe艂ne zmartwie艅, drugie szcz臋艣liwe; jedno przemijaj膮ce, drugie wieczne鈥� (Sermo 104, 4). My艣l膮c o pracy Marty, powiedzia艂: 鈥濳to jest zwolniony z tej pos艂ugi opieki nad innymi? Kto mo偶e odpocz膮膰 od tych obowi膮zków? Starajmy si臋 wykonywa膰 je nienagannie i z mi艂o艣ci膮 (鈥�). Trud przeminie, a odpoczynek nadejdzie, ale do odpoczynku dojdziemy tylko poprzez trud. Statek przep艂ynie i dotrze do ojczyzny, ale do ojczyzny nie dotrzemy inaczej ni偶 statkiem鈥� (迟补尘偶别, 6-7)鈥�.

Od Jezusa uczmy si臋 równowagi

Podsumowuj膮c 笔补辫颈别偶 powiedzia艂, 偶e postacie Abrahama, Marty i Marii przypominaj膮 nam i偶 s艂uchanie i s艂u偶ba to dwie uzupe艂niaj膮ce si臋 postawy, dzi臋ki którym otwieramy si臋 na obecno艣膰 Pana Boga. 鈥濱ch przyk艂ad 鈥� doda艂 鈥� zach臋ca nas, by艣my na co dzie艅 艂膮czyli kontemplacj臋 i dzia艂anie, odpoczynek i trud, milczenie i aktywno艣膰 鈥� z m膮dro艣ci膮 i równowag膮 鈥� maj膮c zawsze za miar臋 s膮du mi艂o艣膰 Jezusa, za 艣wiat艂o Jego s艂owo, a za 藕ród艂o si艂y Jego 艂ask臋, która wspiera nas ponad nasze w艂asne mo偶liwo艣ci鈥�.