杏MAP导航

Krzysztof Bronk 鈥� Watykan

Przypowie艣ci zmieniaj膮 punkt widzenia

Leon XIV kontynuuje cykl katechez, zainicjowany za poprzedniego pontyfikatu. Nosi on tytu艂: 鈥濲ubileusz 2025. Jezus Chrystus nasz膮 nadziej膮鈥�. W ramach tego cyklu 笔补辫颈别偶 rozwa偶a kolejne ewangeliczne przypowie艣ci. S膮 one 鈥� jak powiedzia艂 Ojciec 艢wi臋ty 鈥� okazj膮 to zmiany perspektywy i otwarcia si臋 na nadziej臋. Brak nadziei wynika bowiem niekiedy z tego, 偶e jeste艣my zamkni臋ci na jednym tylko sposobie postrzegania rzeczy, 鈥瀉 przypowie艣ci pomagaj膮 nam spojrze膰 na nie z innego punktu widzenia鈥�.

呕ycie sk艂ada si臋 ze spotka艅

Do opowiedzenia przypowie艣ci o Dobrym Samarytaninie sprowokowa艂 Jezusa pewien uczony w Prawie, który prosi Go o wyja艣nienie terminu 鈥瀊li藕ni鈥�. Przypowie艣膰 rozgrywa si臋 na drodze, która jest trudna i nieprzewidywalna, tak jak 偶ycie. Jezus opisuje seri臋 spotka艅 z cz艂owiekiem, który zosta艂 napadni臋ty, pobity i okradziony. 鈥炁粂cie sk艂ada si臋 bowiem ze spotka艅, a podczas tych spotka艅 ujawnia si臋, kim naprawd臋 jeste艣my. Stajemy przed drugim cz艂owiekiem, przed jego krucho艣ci膮 i s艂abo艣ci膮, i mo偶emy zdecydowa膰, co uczyni膰: zaopiekowa膰 si臋 nim lub udawa膰, 偶e nic si臋 nie sta艂o鈥�.

Po艣piech uniemo偶liwia wspó艂czucie

Kap艂an i lewita, cho膰 pe艂ni膮 s艂u偶b臋 w 艣wi膮tyni jerozolimskiej przechodz膮 oboj臋tnie obok na wpó艂 umar艂ego cz艂owieka. 鈥濻amo sprawowanie kultu nie prowadzi automatycznie do bycia wspó艂czuj膮cym 鈥� zaznaczy艂 笔补辫颈别偶. (鈥�) Mo偶emy sobie wyobrazi膰, 偶e po d艂ugim pobycie w Jerozolimie ów kap艂an i ów lewita spieszyli si臋 do domu. To w艂a艣nie po艣piech, tak bardzo obecny w naszym 偶yciu, cz臋sto uniemo偶liwia nam okazanie wspó艂czucia. Kto uwa偶a, 偶e jego podró偶 nale偶y traktowa膰 priorytetowo, nie jest gotów zatrzyma膰 si臋 z powodu innego cz艂owieka鈥�.

Wspó艂czucie wyra偶a si臋 w konkretnych gestach

Tym, który potrafi si臋 zatrzyma膰 jest Samarytanin. Jego wspó艂czucie wyra偶a si臋 poprzez konkretne gesty. 鈥濸odchodzi 鈥� mówi艂 Leon XIV 鈥� poniewa偶 je艣li chcesz komu艣 pomóc, nie mo偶esz trzyma膰 si臋 na dystans, musisz si臋 zaanga偶owa膰, pobrudzi膰, by膰 mo偶e skala膰 si臋; opatruje mu rany po oczyszczeniu ich oliw膮 i winem; zabiera na swoje zwierz臋, czyli bierze na siebie odpowiedzialno艣膰 za niego, poniewa偶 prawdziwa pomoc oznacza gotowo艣膰 do poniesienia ci臋偶aru cierpienia drugiego cz艂owieka; zabiera go do gospody, gdzie wydaje pieni膮dze, 鈥榙wa denary鈥�, to mniej wi臋cej równowarto艣膰 zap艂aty za dwa dni pracy; i zobowi膮zuje si臋 wróci膰 i w razie potrzeby dop艂aci膰, poniewa偶 ten cz艂owiek nie jest przesy艂k膮 do dostarczenia, ale kim艣, o którego trzeba si臋 zatroszczy膰鈥�.

Ten poraniony cz艂owiek to ka偶dy z nas

笔补辫颈别偶 zauwa偶y艂, 偶e przypowie艣膰 ta powinna nas uczy膰 wspó艂czucia, a zarazem u艣wiadomi膰, 偶e ów poraniony cz艂owiek na drodze jest wyobra偶eniem ka偶dego z nas. 鈥濵ódlmy si臋 zatem, aby艣my wzrastali w cz艂owiecze艅stwie, aby nasze relacje by艂y bardziej prawdziwe i pe艂niejsze wspó艂czucia. Pro艣my Serce Chrystusa o 艂ask臋 coraz g艂臋bszego uczestnictwa w Jego uczuciach鈥� 鈥� powiedzia艂 na zako艅czenie katechezy Leon XIV.