杏MAP导航

Dorota Abdelmoula-Viet 鈥� Watykan

W przygotowanej homilii Ojciec 艢wi臋ty odniós艂 si臋 do symbolu popio艂u i zaznaczy艂, 偶e jest on zarówno przypomnieniem o krucho艣ci cz艂owieka, jak te偶 wprowadzeniem 鈥瀗a drog臋 nadziei鈥�, na ko艅cu której czeka na cz艂owieka Zmartwychwsta艂y Jezus. 鈥濿 ten sposób przebiega droga Wielkiego Postu ku Wielkanocy, mi臋dzy pami臋ci膮 o naszej krucho艣ci a nadziej膮, 偶e na ko艅cu drogi b臋dzie na nas czeka艂 Zmartwychwsta艂y鈥� 鈥� napisa艂 Ojciec 艢wi臋ty.

Pami臋ta膰 o  w艂asnej krucho艣ci

Ojciec 艢wi臋ty zwróci艂 uwag臋, 偶e popió艂 鈥瀙rzyjmujemy, pochylaj膮c g艂ow臋, jakby艣my chcieli na siebie spojrze膰, spojrze膰 w g艂膮b siebie. Popió艂 bowiem pomaga nam pami臋ta膰 o krucho艣ci i znikomo艣ci naszego 偶ycia鈥�.

Franciszek zauwa偶y艂, 偶e krucho艣膰, której do艣wiadcza w 偶yciu ka偶dy cz艂owiek dotyczy zarówno osobistych l臋ków, s艂abo艣ci i ulotno艣ci marze艅, jak te偶 zewn臋trznych czynników, maj膮cych wp艂yw na 偶ycie cz艂owieka, takich, jak choroby, do艣wiadczenie ubóstwa lub cierpienie.

鈥濼oksyczny py艂鈥� wspó艂czesnego 艣wiata

Pos艂uguj膮c si臋 dalej metafor膮 prochu, Ojciec 艢wi臋ty nawi膮za艂 te偶 do 鈥瀌robnych py艂ów鈥�, zanieczyszczaj膮cych wspó艂czesny 艣wiat, m.in. sprzeczno艣ci ideologicznych, eksploatacji zasobów naturalnych, przemocy i wykluczenia. 鈥濿szystko to stanowi «toksyczny py艂», który zanieczyszcza powietrze naszej planety, uniemo偶liwiaj膮c pokojowe wspó艂istnienie鈥� 鈥� przestrzeg艂 Ojciec 艢wi臋ty.

Pami臋ta膰 o w艂asnej to偶samo艣ci

鈥濼en stan krucho艣ci przypomina nam o dramacie 艣mierci鈥� 鈥� wylicza艂 dalej Ojciec 艢wi臋ty, zwracaj膮c uwag臋, 偶e cho膰 wspó艂czesne spo艂ecze艅stwa chc膮 usun膮膰 艣mier膰 ze swojej 艣wiadomo艣ci, to jednak nale偶y si臋 z ni膮 liczy膰, jako 鈥瀦nakiem niepewno艣ci i przemijalno艣ci 偶ycia鈥�. Podkre艣li艂, 偶e ta 艣wiadomo艣膰 w艂asnej 艣miertelno艣ci, jest czym艣 dobrym, poniewa偶 przemienia cz艂owieka, sprowadza go do rzeczywisto艣ci, 鈥瀋zyni nas bardziej pokornymi i otwartymi na siebie nawzajem鈥�.

Popió艂 znakiem nadziei, nadzieja 鈥� o偶ywieniem prochu

鈥濲e艣li przyjmujemy popió艂 z pochylon膮 g艂ow膮, aby powróci膰 do pami臋ci o tym, kim jeste艣my, to czas Wielkiego Postu nie chce pozostawi膰 nas ze spuszczonymi g艂owami, ale wr臋cz przeciwnie, zach臋ca nas do podniesienia g艂owy ku Temu, który powstaje z otch艂ani 艣mierci, wyci膮gaj膮c równie偶 nas z popio艂u grzechu i ze 艣mierci do chwa艂y 偶ycia wiecznego鈥� 鈥� zach臋ci艂 笔补辫颈别偶.

Podkre艣li艂, 偶e nadzieja 鈥瀓est tym, co o偶ywia proch鈥�, którym jest cz艂owiek i, 偶e jest ona konieczna, by nie pozosta膰 biernymi wobec w艂asnej krucho艣ci.

Przebaczenie pomimo zasypania 鈥瀙rochem grzechu鈥�

W przygotowanej homilii Ojciec 艢wi臋ty przypomnia艂, 偶e nadzieja Wielkanocy 鈥瀙odtrzymuje nas w naszej krucho艣ci鈥� i zapewnia o Bo偶ym przebaczeniu 鈥瀒 nawet, gdy jeste艣my zasypani popio艂em grzechu, otwiera nas na radosne wyznanie 偶ycia鈥�. Odwo艂uj膮c si臋 do s艂ów swego poprzednika, Benedykta XVI, przypomnia艂, 偶e cz艂owiek 鈥瀢 oczach Boga jest cennym prochem鈥�, poniewa偶 zosta艂 stworzony do nie艣miertelno艣ci.

Piel臋gnowa膰 nadziej臋 przez modlitw臋, post, ja艂mu偶n臋

Franciszek zaprosi艂 wiernych do tego, by poprzez wielkopostne praktykowanie modlitwy, postu i ja艂mu偶ny, piel臋gnowa膰 nadziej臋 pochodz膮c膮 od Boga i dzieli膰 si臋 ni膮 z bli藕nimi. 鈥濶iech towarzyszy nam zawsze pewno艣膰, 偶e odk膮d Pan przyszed艂 do popio艂u 艣wiata, «historia ziemi jest ju偶 histori膮 nieba. Bóg i cz艂owiek zwi膮zani s膮 tym samym losem», a On na zawsze zniszczy popió艂 艣mierci, aby艣my zaja艣nieli nowym 偶yciem鈥� 鈥� zach臋ci艂 na zako艅czenie.