杏MAP导航

Dorota Abdelmoula-Viet 鈥� Watykan 

Na pocz膮tku przemówienia, Ojciec 艢wi臋ty odniós艂 si臋 do wydarze艅 z Gazy, gdzie ponownie pod bombardowaniem znalaz艂y si臋 dzieci i dok膮d odmówiono wst臋pu patriarsze. 鈥濼o jest okrucie艅stwo, a nie wojna鈥� 鈥� powiedzia艂. Nast臋pnie, odnosz膮c si臋 do wybranego tematu bo偶onarodzeniowego nauczania, 笔补辫颈别偶 wyja艣ni艂, 偶e poszukiwal tematu, który 鈥瀙rzyniós艂by korzy艣膰 偶yciu wspólnotowemu w Kurii鈥� i w艂a艣nie dlatego wybra艂 ten, który dotyczy wszystkich, niezale偶nie od stanowiska i realizowanego powo艂ania: 鈥瀖ówienie dobrze o innych i nie mówienie o nich 藕le鈥�. 

Pokora niezb臋dna dla 偶ycia wspólnotowego

Ojciec 艢wi臋ty przypomnia艂, 偶e taka postawa jest wyrazem pokory i, 偶e harmonia wspólnoty Ko艣cio艂a zale偶y w艂a艣nie od tego, na ile jej cz艂onkowie praktykuj膮 j膮, 鈥瀢yrzekaj膮c si臋 z艂ego my艣lenia i mówienia 藕le o innych鈥�. Odwo艂uj膮c si臋 do zach臋ty 艣w. Paw艂a by 鈥瀊艂ogos艂awi膰 a nie z艂orzeczy膰鈥� (por. Rz 12,14), 笔补辫颈别偶 przypomnia艂, 偶e owo mówienie dobrze, a nie 藕le, odnosi si臋 do wspó艂pracowników, prze艂o偶onych i wszystkich. 

Nie gniewa膰 si臋 i nie wzbudza膰 gniewu

鈥濧ni sam si臋 nie gniewa, ani innych do gniewu nie pobudza鈥� 鈥� t臋 definicj臋 cz艂owieka pokornego, zaczerpni臋t膮 z 鈥濶auk ascetycznych鈥� 艣w. Doroteusza z Gazy, zaproponowa艂 Ojciec 艢wi臋ty swoim wspó艂pracownikom. Za tym mistrzem duchowym zach臋ca艂, by zamiast podejrzliwo艣ci, patrzy膰 na drugiego cz艂owieka z 偶yczliwo艣ci膮 i praktykowa膰 proponowan膮 przez niego 鈥瀋not臋 oskar偶ania siebie鈥�, prowadz膮c膮 do pozbycia si臋 indywidualizmu na rzecz 鈥瀌ucha wspólnotowego鈥�. Przypomnia艂, 偶e o z艂ych zachowaniach i sytuacjach rozmawia膰 mo偶na jedynie z trzema osobami: Bogiem, osob膮, której ta sytuacja dotyczy oraz z odpowiedzialnym, który mo偶e pomóc w jej uzdrowieniu.

笔补辫颈别偶 wyja艣ni艂, 偶e owo 鈥瀘skar偶anie samego siebie鈥�, to ludzki odpowiednik uni偶enia si臋, którego dokona艂 poprzez Wcielenie Pan Bóg, w odpowiedzi na z艂o, dr臋cz膮ce cz艂owieka. Jako wzór tej postawy uni偶enia wskaza艂 Matk臋 Bo偶膮. 

B艂ogos艂awie艅stwo i duszpasterstwo 鈥� antidotum ja艂owej pracy i z艂ych relacji

Jako fundament owego 鈥瀌obrego mówienia o innych鈥�, Franciszek wskaza艂 do艣wiadczenie bycia b艂ogos艂awionym i 鈥瀦anurzenie w misterium鈥�. 鈥濸raca biurowa jest cz臋sto ja艂owa i na d艂u偶sz膮 met臋 wysycha, je艣li cz艂owiek si臋 nie do艂adowuje do艣wiadczeniami duszpasterskimi, chwilami spotkania, przyjazn膮 relacj膮, w bezinteresowno艣ci鈥� 鈥� przypomnia艂. Zwróci艂 uwag臋 na ludzi m艂odych, pracuj膮cych w kurialnych instytucjach i którzy szczególnie potrzebuj膮 owego do艣wiadczenia duszpasterskiego. Przypomnia艂 te偶, 偶e w praktykowaniu pokory i b艂ogos艂awienia innym pomaga regularne przyst臋powanie do Sakramentu Pojednaniu. Zach臋ci艂 ka偶dego do zadania sobie pytania, kiedy spowiada艂 si臋 po raz ostatni.

Wskaza艂 na konieczno艣膰 corocznego odprawiania rekolekcji, b臋d膮cych czasem 鈥瀗as膮czenia Duchem 艢wi臋tym鈥� i zanurzenia w b艂ogos艂awie艅stwie, które pozwala nast臋pnie 鈥瀊艂ogos艂awi膰 wszystkich, nawet tych, którzy wydaj膮 nam si臋 antypatyczni (...) którzy 藕le nas potraktowali鈥�. Jako wzór ponownie zaproponowa艂 Maryj臋, która 鈥瀙rzynios艂a 艣wiatu B艂ogos艂awie艅stwo, którym jest Jezus鈥�. 

Kuria Rzymska 鈥� warsztat niewidocznych 鈥瀟wórców b艂ogos艂awie艅stwa鈥�

鈥濴ubi臋 my艣le膰 o Kurii Rzymskiej jako o wielkim warsztacie, w którym jest wiele ró偶nych funkcji, ale wszyscy pracuj膮 w tym samym celu: mówi膰 dobrze, szerzy膰 b艂ogos艂awie艅stwo Boga i Matki Ko艣cio艂a w 艣wiecie鈥� 鈥� powiedzia艂 Ojciec 艢wi臋ty. Zwróci艂 uwag臋 zw艂aszcza na prac臋 niewidoczn膮 z zewn膮trz, podaj膮c przyk艂ad minutanta, czyli urz臋dnika, przygotowuj膮cego korespondencj臋 鈥瀉by chory, matka, ojciec, wi臋zie艅, osoba starsza, dziecko otrzymali modlitw臋 i b艂ogos艂awie艅stwo 笔补辫颈别偶a鈥�. 

鈥濩zy偶 nie jest to bycie twórc膮 b艂ogos艂awie艅stwa?鈥� 鈥� podkre艣li艂. Zach臋ci艂 by o kurialnej pracy my艣le膰 jako przyczynianiu si臋 do niesienia 艣wiatu Bo偶ego b艂ogos艂awie艅stwa. Przypomnia艂, 偶e wymaga to konsekwencji i spójno艣ci w osobistej postawie wobec wspó艂pracowników i prze艂o偶onych. 鈥濶iech Pan, który narodzi艂 si臋 dla nas w pokorze, pomo偶e nam by膰 zawsze m臋偶czyznami i kobietami mówi膮cymi dobrze鈥� 鈥� zach臋ci艂 na koniec.