杏MAP导航

Dorota Abdelmoula-Viet – Watykan 

Na pocz?tku przemówienia, Ojciec ?wi?ty odniós? si? do wydarzeń z Gazy, gdzie ponownie pod bombardowaniem znalaz?y si? dzieci i dok?d odmówiono wst?pu patriarsze. ?To jest okrucieństwo, a nie wojna” – powiedzia?. Nast?pnie, odnosz?c si? do wybranego tematu bo?onarodzeniowego nauczania, Papie? wyja?ni?, ?e poszukiwal tematu, który ?przyniós?by korzy?? ?yciu wspólnotowemu w Kurii” i w?a?nie dlatego wybra? ten, który dotyczy wszystkich, niezale?nie od stanowiska i realizowanego powo?ania: ?mówienie dobrze o innych i nie mówienie o nich ?le”. 

Pokora niezb?dna dla ?ycia wspólnotowego

Ojciec ?wi?ty przypomnia?, ?e taka postawa jest wyrazem pokory i, ?e harmonia wspólnoty Ko?cio?a zale?y w?a?nie od tego, na ile jej cz?onkowie praktykuj? j?, ?wyrzekaj?c si? z?ego my?lenia i mówienia ?le o innych”. Odwo?uj?c si? do zach?ty ?w. Paw?a by ?b?ogos?awi? a nie z?orzeczy?” (por. Rz 12,14), Papie? przypomnia?, ?e owo mówienie dobrze, a nie ?le, odnosi si? do wspó?pracowników, prze?o?onych i wszystkich. 

Nie gniewa? si? i nie wzbudza? gniewu

?Ani sam si? nie gniewa, ani innych do gniewu nie pobudza” – t? definicj? cz?owieka pokornego, zaczerpni?t? z ?Nauk ascetycznych” ?w. Doroteusza z Gazy, zaproponowa? Ojciec ?wi?ty swoim wspó?pracownikom. Za tym mistrzem duchowym zach?ca?, by zamiast podejrzliwo?ci, patrzy? na drugiego cz?owieka z ?yczliwo?ci? i praktykowa? proponowan? przez niego ?cnot? oskar?ania siebie”, prowadz?c? do pozbycia si? indywidualizmu na rzecz ?ducha wspólnotowego”. Przypomnia?, ?e o z?ych zachowaniach i sytuacjach rozmawia? mo?na jedynie z trzema osobami: Bogiem, osob?, której ta sytuacja dotyczy oraz z odpowiedzialnym, który mo?e pomóc w jej uzdrowieniu.

Papie? wyja?ni?, ?e owo ?oskar?anie samego siebie”, to ludzki odpowiednik uni?enia si?, którego dokona? poprzez Wcielenie Pan Bóg, w odpowiedzi na z?o, dr?cz?ce cz?owieka. Jako wzór tej postawy uni?enia wskaza? Matk? Bo??. 

B?ogos?awieństwo i duszpasterstwo – antidotum ja?owej pracy i z?ych relacji

Jako fundament owego ?dobrego mówienia o innych”, Franciszek wskaza? do?wiadczenie bycia b?ogos?awionym i ?zanurzenie w misterium”. ?Praca biurowa jest cz?sto ja?owa i na d?u?sz? met? wysycha, je?li cz?owiek si? nie do?adowuje do?wiadczeniami duszpasterskimi, chwilami spotkania, przyjazn? relacj?, w bezinteresowno?ci” – przypomnia?. Zwróci? uwag? na ludzi m?odych, pracuj?cych w kurialnych instytucjach i którzy szczególnie potrzebuj? owego do?wiadczenia duszpasterskiego. Przypomnia? te?, ?e w praktykowaniu pokory i b?ogos?awienia innym pomaga regularne przyst?powanie do Sakramentu Pojednaniu. Zach?ci? ka?dego do zadania sobie pytania, kiedy spowiada? si? po raz ostatni.

Wskaza? na konieczno?? corocznego odprawiania rekolekcji, b?d?cych czasem ?nas?czenia Duchem ?wi?tym” i zanurzenia w b?ogos?awieństwie, które pozwala nast?pnie ?b?ogos?awi? wszystkich, nawet tych, którzy wydaj? nam si? antypatyczni (...) którzy ?le nas potraktowali”. Jako wzór ponownie zaproponowa? Maryj?, która ?przynios?a ?wiatu B?ogos?awieństwo, którym jest Jezus”. 

Kuria Rzymska – warsztat niewidocznych ?twórców b?ogos?awieństwa”

?Lubi? my?le? o Kurii Rzymskiej jako o wielkim warsztacie, w którym jest wiele ró?nych funkcji, ale wszyscy pracuj? w tym samym celu: mówi? dobrze, szerzy? b?ogos?awieństwo Boga i Matki Ko?cio?a w ?wiecie” – powiedzia? Ojciec ?wi?ty. Zwróci? uwag? zw?aszcza na prac? niewidoczn? z zewn?trz, podaj?c przyk?ad minutanta, czyli urz?dnika, przygotowuj?cego korespondencj? ?aby chory, matka, ojciec, wi?zień, osoba starsza, dziecko otrzymali modlitw? i b?ogos?awieństwo Papie?a”. 

?Czy? nie jest to bycie twórc? b?ogos?awieństwa?” – podkre?li?. Zach?ci? by o kurialnej pracy my?le? jako przyczynianiu si? do niesienia ?wiatu Bo?ego b?ogos?awieństwa. Przypomnia?, ?e wymaga to konsekwencji i spójno?ci w osobistej postawie wobec wspó?pracowników i prze?o?onych. ?Niech Pan, który narodzi? si? dla nas w pokorze, pomo?e nam by? zawsze m??czyznami i kobietami mówi?cymi dobrze” – zach?ci? na koniec.