杏MAP导航

Beata Zaj膮czkowska 鈥� Watykan

Zwracaj膮c si臋 do 1,5 tys. kap艂anów, biskupów i kardyna艂ów Franciszek podkre艣li艂, 偶e 鈥瀠zdrowienie pasterza dokonuje si臋, gdy zranieni i skruszeni pozwalamy, by Jezus nam przebaczy艂: wiedzie przez 艂zy, gorzki p艂acz, ból, który pozwala nam na nowo odkry膰 mi艂o艣膰鈥�. 笔补辫颈别偶 wyja艣ni艂, 偶e w艂a艣nie dlatego w ten Wielki Czwartek Roku Modlitwy postanowi艂 skupi膰 si臋 w swej refleksji na znaczeniu w 偶yciu kap艂a艅skim skruchy, która, jak podkre艣li艂, jest lekiem na zatwardzia艂o艣膰 serca. 鈥濻krucha jest remedium, poniewa偶 przywraca nas do prawdy o nas samych鈥� 鈥� podkre艣li艂 Ojciec 艢wi臋ty.

鈥濨racia, zapytajmy samych siebie, ile skruchy i 艂ez jest obecnych w naszym rachunku sumienia i w naszej modlitwie. Zapytajmy siebie samych, czy wraz z up艂ywem lat przybywa 艂ez. W 偶yciu duchowym, w którym wa偶ne jest, aby sta膰 si臋 jak dziecko, ci, którzy nie p艂acz膮, cofaj膮 si臋, starzej膮 si臋 wewn臋trznie, podczas gdy ci, którzy urzeczywistniaj膮 modlitw臋 prostsz膮 i bardziej za偶y艂膮, nacechowan膮 adoracj膮 i wzruszenia wobec Boga, dojrzewaj膮. Wi膮偶emy si臋 coraz mniej z samymi sob膮, a coraz bardziej z Chrystusem i stajemy si臋 ubogimi w duchu. Ten, kto skruszy si臋 w sercu, czuje si臋 coraz bardziej bratem wszystkich grzeszników 艣wiata, bez fasady wy偶szo艣ci czy surowo艣ci os膮du, lecz z pragnieniem mi艂owania i zado艣膰uczynienia鈥� 鈥� wskaza艂 笔补辫颈别偶. Jako kolejn膮 cech臋 charakterystyczn膮 skruchy wymieni艂 solidarno艣膰. 鈥濻erce pos艂uszne, wyzwolone przez ducha B艂ogos艂awie艅stw, w naturalny sposób staje si臋 sk艂onne do czynienia skruchy za innych: zamiast z艂o艣ci膰 si臋 i oburza膰 z powodu z艂a pope艂nionego przez braci, p艂acze z powodu ich grzechów. A Pan szuka tych, którzy p艂akaliby nad grzechami Ko艣cio艂a i 艣wiata, staj膮c si臋 narz臋dziami wstawiennictwa za wszystkich鈥� - zauwa偶y艂.

Daj膮c wskazówki kap艂anom Franciszek wskaza艂, 偶e Pan nie wymaga pogardliwego os膮dzania tych, którzy nie wierz膮, ale mi艂o艣ci i 艂ez dla tych, którzy s膮 daleko. 鈥濼rudne sytuacje, które widzimy i których do艣wiadczamy, brak wiary, cierpienia, których dotykamy, w kontakcie ze skruszonym sercem nie budz膮 stanowczo艣ci w polemice, ale wytrwa艂o艣膰 w mi艂osierdziu鈥� 鈥� podkre艣li艂 Ojciec 艢wi臋ty.

鈥濲ak bardzo musimy by膰 wolni od surowo艣ci i oskar偶e艅, od egoizmu i ambicji, od rygoryzmu i niezadowolenia, aby powierzy膰 si臋 i polega膰 na Bogu, znajduj膮c w Nim pokój, który ratuje przed ka偶d膮 burz膮! Uwielbiajmy, wstawiajmy si臋 i p艂aczmy za innych: pozwolimy Panu dokonywa膰 cudów. I nie bójmy si臋: On nas zaskoczy! Nasza pos艂uga na tym skorzysta鈥� 鈥� zapewnia艂 Franciszek. Przypomnia艂, 偶e dzisiaj, w 艣wieckim spo艂ecze艅stwie grozi kap艂anom to, 偶e b臋d膮 bardzo aktywni, a jednocze艣nie b臋d膮 czuli si臋 bezsilni, w wyniku czego strac膮 entuzjazm i b臋d膮 kuszeni, 鈥炁糴by si臋 podda膰鈥�, zamkn膮膰 si臋 w narzekaniu i sprawi膰, by wielko艣膰 problemów przewa偶y艂a nad wielko艣ci膮 Boga. 鈥濲e艣li tak si臋 stanie, b臋dziemy zgorzkniali i cierpcy. Ale je艣li jednak, gorycz i skrucha, zwracaj膮 si臋, zamiast do 艣wiata, do naszego w艂asnego serca, to Pan nie omieszka nas nawiedzi膰 i podnie艣膰 na duchu鈥� - wskaza艂. 笔补辫颈别偶 przypomnia艂, 偶e zach臋ca do tego dzie艂o: O na艣ladowaniu Chrystusa: 鈥瀂awsze miej przede wszystkim na oku siebie i sam siebie najpierw obwiniaj, nie tych, których kochasz. Je艣li nie masz powodzenia u ludzi, nie smu膰 si臋, martw si臋 tylko tym, 偶e jeszcze nie jeste艣 tak dobry i tak czujny, jak powinien by膰 s艂uga Boga鈥�.

W wielkoczwartkowej homilii Franciszek przypomnia艂, 偶e skrucha nie jest owocem naszej sprawno艣ci, ale musi by膰 wyproszona na modlitwie. Nawi膮zuj膮c na koniec jeszcze raz do 艂ez 艣w. Piotra podj膮艂 refleksj臋 nad tym, 偶e kap艂ani, którzy codziennie mówi膮: 鈥濨ierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Cia艂o moje, które za was b臋dzie wydane鈥�, cz臋sto rozczarowuj膮 i zasmucaj膮 Tego, który kocha ich do tego stopnia, 偶e uczyni艂 ich r臋ce narz臋dziami swojej obecno艣ci. 笔补辫颈别偶 zach臋ci艂 do uczynienia swoimi s艂ów: 鈥濸rzyjmij nas, Panie w duchu pokory i z sercem skruszonym鈥� i stania si臋 narz臋dziem Boga, który przyszed艂 鈥瀉by opatrywa膰 rany serc z艂amanych鈥�. Podkre艣li艂, 偶e je艣li serce zostanie z艂amane, mo偶e by膰 zabanda偶owane i uzdrowione przez Jezusa dzi臋ki kap艂a艅skiej pos艂udze. Ojciec 艢wi臋ty podzi臋kowa艂 kap艂anom za ich otwarte i pos艂uszne serca; za ich trud i 艂zy; za to, 偶e nios膮 cud Bo偶ego mi艂osierdzia braciom i siostrom naszych czasów. Modli艂 si臋, by Pan ich pociesza艂, utwierdza艂 i im wynagradza艂.