杏MAP导航

Beata Zaj膮czkowska 鈥� Watykan 

笔补辫颈别偶 przypomnia艂, 偶e oczy skierowane ku niebu s膮 wyrazem t臋sknoty za niesko艅czono艣ci膮. Podkre艣li艂, 偶e Trzej Królowie nie byli wi臋藕niami jedynie perspektywy doczesnej, lecz podnosili g艂owy w poszukiwaniu 艣wiat艂a.

鈥濼o klucz, który otwiera prawdziwy sens naszego istnienia: je艣li 偶yjemy zamkni臋ci w ciasnych granicach spraw doczesnych, je艣li maszerujemy z opuszczon膮 g艂ow膮, b臋d膮c zak艂adnikami swoich pora偶ek i naszych 偶alów, je艣li jeste艣my g艂odni 艣wiatowych dóbr i pociesze艅, zamiast by膰 poszukiwaczami 艣wiat艂a i mi艂o艣ci, nasze 偶ycie ga艣nie鈥� 鈥� wskaza艂 笔补辫颈别偶. Przypomnia艂, 偶e M臋drcy, którzy równie偶 s膮 cudzoziemcami i jeszcze nie spotkali Jezusa, ucz膮 nas patrzenia w gór臋, skierowania wzroku ku niebu, wznoszenia oczu ku górom, sk膮d nadejdzie dla nas pomoc, poniewa偶 nasza pomoc pochodzi od Pana. Bracia i siostry, oczy trzeba kierowa膰 ku niebu.

Franciszek wskaza艂, 偶e potrzebujemy patrze膰 na rzeczywisto艣膰 z wysoka. 鈥濸otrzeba tego w Ko艣ciele, gdzie zamiast dzieli膰 si臋 ze wzgl臋du na nasze idee, jeste艣my wezwani do ponownego postawienia Boga w centrum. Jego, a nie naszych idei czy naszych projektów鈥� 鈥� mówi 笔补辫颈别偶 i zach臋ca艂: 鈥瀂acznijmy na nowo od Boga, szukajmy w Nim odwagi, by nie zatrzymywa膰 si臋 w obliczu trudno艣ci, szukajmy si艂y do pokonywania przeszkód, szukajmy rado艣ci 偶ycia w komunii i zgodzie鈥�. Ojciec 艢wi臋ty przypomnia艂, 偶e dar wiary nie jest nam dany po to, aby艣my stali i wpatrywali si臋 jedynie w niebo, ale by艣my szli drogami 艣wiata, jako 艣wiadkowie Ewangelii.

笔补辫颈别偶 przypomnia艂, 偶e 艣wiat艂o, które o艣wieca nasze 偶ycie, Pan Jezus, nie jest nam dane tylko po to, aby艣my byli pocieszani w naszych nocach, ale aby otworzy膰 promienie 艣wiat艂a w g臋stej ciemno艣ci, która otacza wiele sytuacji spo艂ecznych. Wskaza艂, 偶e M臋drcy ucz膮 nas, 偶e spotkanie z Bogiem otwiera nas na wi臋ksz膮 nadziej臋, która sprawia, 偶e zmieniamy nasz styl 偶ycia i przemieniamy 艣wiat. Przywo艂a艂 s艂owa Benedykta XVI: 鈥濲e艣li brak prawdziwej nadziei, szcz臋艣cia poszukuje si臋 w upojeniu, zbytkach, nadu偶yciach, niszcz膮c samych siebie i 艣wiat. Dlatego potrzeba ludzi o wielkiej nadziei, a tym samym wielkiej odwadze. Odwadze M臋drców, którzy wyruszyli w d艂ug膮 podró偶 za gwiazd膮 oraz potrafili ukl臋kn膮膰 przed Dzieckiem i z艂o偶y膰 Mu cenne dary鈥�.

Ojciec 艢wi臋ty wskaza艂, 偶e M臋drcy maj膮 serca uni偶one w uwielbieniu. Tak偶e my, w obliczu tajemnicy Boga, który sta艂 si臋 cz艂owiekiem, który mieszka w zwyczajno艣ci naszych domów i dla nas umiera z mi艂o艣ci, jeste艣my wezwani do uni偶enia naszych serc i zgi臋cia kolan. Franciszek zach臋ci艂 do odkrycia na nowo smaku modlitwy adoracji. 鈥濽znajmy Jezusa za naszego Boga i Pana i ofiarujmy Mu dary, jakie posiadamy, ale przede wszystkim dar, którym sami jeste艣my鈥� 鈥� mówi艂. Zach臋ci艂 te偶 do proszenia o 艂ask臋, 鈥瀉by艣my nigdy nie tracili odwagi bycia poszukiwaczami Boga, lud藕mi nadziei, nieustraszonymi marzycielami, którzy badaj膮 niebo i chodz膮 po drogach 艣wiata, aby nie艣膰 wszystkim 艣wiat艂o Chrystusa, który o艣wieca ka偶dego cz艂owieka鈥�.