ÐÓMAPµ¼º½

„KontynuujÄ…c nasze wspomnienia, niemal jakby przerzucajÄ…c album ze zdjÄ™ciami, dobrze jest przypomnieć sobie ważny moment, a mianowicie posÅ‚ugÄ™ bonifratrów podczas Soboru WatykaÅ„skiego II. Każdego ranka, przed rozpoczÄ™ciem sesji soborowych, pomieszczenia apteki byÅ‚y zatÅ‚oczone przez biskupów wszystkich narodowoÅ›ci potrzebujÄ…cych leków, a niewielka grupa zakonników staraÅ‚a siÄ™ zaspokoić ich potrzeby, komunikujÄ…c siÄ™ w różnych jÄ™zykach. Dwie inne pielÄ™gniarki zakonne byÅ‚y w pogotowiu na staÅ‚ych punktach pierwszej pomocy, wraz z lekarzem i dwoma noszowymi. I dochodzimy teraz do dnia dzisiejszego, z waszÄ… aptekÄ…, która różni siÄ™ od innych nie tylko dlatego, że jest poÅ›wiÄ™cona bezpoÅ›redniej sÅ‚użbie NastÄ™pcy Piotra i Kurii Rzymskiej, ale także dlatego, że jest powoÅ‚ana do sÅ‚użby miÅ‚osierdzia. Tak wiÄ™c oprócz sprzedaży leków musi wyróżniać siÄ™ troskÄ… o najbardziej wrażliwych i opiekÄ… roztaczanÄ… nad chorymi. Jest to zobowiÄ…zanie nie tylko wobec pracowników i mieszkaÅ„ców Watykanu, ale także wobec tych, którzy potrzebujÄ… specjalnych leków, które czÄ™sto sÄ… trudne do znalezienia gdzie indziej. DziÄ™kujÄ™ wam za tÄ… posÅ‚ugÄ™ – dziÄ™kujÄ™ bonifratrom, farmaceutom, magazynierom i wszystkim, którzy pomagajÄ… w tej pracy. DziÄ™kujÄ™ za profesjonalizm i poÅ›wiÄ™cenie, ale także za ducha przyjÄ™cia i dyspozycyjnoÅ›ci, z jakim wykonujecie swe zadanie, które nieraz wymaga dużego wysiÅ‚ku i - jak to miaÅ‚o miejsce zwÅ‚aszcza w czasie pandemii - gotowoÅ›ci do poÅ›wiÄ™ceÅ„.“