ÐÓMAPµ¼º½

„Pierwszymi Å›wiadkami Zmartwychwstania PaÅ„skiego byÅ‚y wÅ‚aÅ›nie kobiety, uczennice, które swojÄ… odwagÄ… przypominajÄ… nam wciąż na nowo, że Jezus Chrystus może przeÅ‚amywać monotonne schematy, w których usiÅ‚ujemy Go zamknąć, i zaskakiwać nas swojÄ… nieustannÄ… BoskÄ… kreatywnoÅ›ciÄ…, ponieważ Chrystus jest wiecznÄ… EwangeliÄ…, a Jego bogactwo i piÄ™kno sÄ… niewyczerpane (por. Evangelii gaudium, 11). Te odważne kobiety pozwoliÅ‚y siÄ™ zaskoczyć oraz poruszyć mocÄ… i Å›wiatÅ‚em ZmartwychwstaÅ‚ego i wyruszyÅ‚y na Jego poszukiwanie. ByÅ‚y w peÅ‚ni Å›wiadome, jak ważne jest, aby Pan żyÅ‚ w naszych sercach. Ich postawa przypomina nam, że jeÅ›li mamy odwagÄ™ wrócić do źródÅ‚a i odzyskać pierwotnÄ… Å›wieżość Ewangelii, wyÅ‚oniÄ… siÄ™ nowe drogi, twórcze metody, inne formy wyrazu, bardziej wymowne znaki, sÅ‚owa peÅ‚ne nowego znaczenia dla dzisiejszego Å›wiata. To bardzo ciekawe, kiedy pytamy siÄ™: co teraz zrobić, w tej sytuacji? Pomódlmy siÄ™, zobaczmy, co mówi Pan w Ewangelii. I nagle przychodzi natchnienie, otwiera siÄ™ nowa droga, a niekiedy rodzi siÄ™ nowe zgromadzenie zakonne. Czasami podejmowane sÄ… decyzje, które budzÄ… lÄ™k. Ale to pochodzi od Pana. Zawsze iść z odwagÄ…, szukać Pana, tego co mówi nam dzisiaj, nie tego co powiedziaÅ‚ wczoraj. Wczoraj zostawcie wczorajszym siostrom, my szukajmy tego, co mówi dzisiaj.“

„Czasami odczuwam lÄ™k, kiedy mówimy o duchu synodalnym i od razu mówi siÄ™: a teraz muszÄ… zmienić to i tamto. W ten sposób znów siÄ™ zamykamy w innym Å›wiecie. Nie! Iść w duchu synodalnym to sÅ‚uchać, modlić siÄ™ i kroczyć. A potem Pan nam powie, co mamy zrobić. WidziaÅ‚em, że w niektórych propozycjach napisano: a teraz musimy podjąć takÄ… i takÄ… decyzjÄ™. Nie, to nie jest droga synodalna. To jest parlament. Nie zapominajmy, że droga synodalna to Duch ÅšwiÄ™ty. To on przewodzi drodze synodalnej, to On jest gÅ‚ównym bohaterem.“

„ZgorzkniaÅ‚ość. Zawsze widzÄ… tylko trudnoÅ›ci, zawsze majÄ… swoje podniosÅ‚e, ale, jednakże… Zawsze szukajÄ… tego, co jest zÅ‚e. Lecz zgorzkniaÅ‚ość to likier diabÅ‚a. To diabeÅ‚ nas upaja tym likierem. Nie chodzi mi o optymizm, bo optymizm to rzecz psychologiczna. Mi chodzi o nadziejÄ™, o otwarcie na Ducha ÅšwiÄ™tego. To jest teologalne. Ten, kto zostaÅ‚ powoÅ‚any do życia konsekrowanego musi iść tÄ… drogÄ…. Lecz kiedy zamiast cukru mamy ocet, to nic nie wychodzi. ZgorzkniaÅ‚ość, kwas w sercu wyrzÄ…dza wiele zÅ‚a. ProszÄ™ was, kiedy zobaczycie jakÄ…Å› wspólnotÄ™ czy jakÄ…Å› siostrÄ™, która na to cierpi, pomóżcie jej wyjść z tej sytuacji, pomóżcie jej wyjść ze stanu melancholii, która sprawia, że wciąż myÅ›li, jak to dobrze byÅ‚o kiedyÅ›, dziÅ› nic nie wychodzi. To jest eliksir diabÅ‚a, ta zgorzkniaÅ‚ość. ProszÄ™ was, dość tego, pozwólmy, aby to Duch ÅšwiÄ™ty daÅ‚ nam Å‚agodność i sÅ‚odycz, która jest wÅ‚aÅ›ciwa dla życia duchowego.“