杏MAP导航

Krzysztof O艂dakowski SJ 鈥� Watykan

Ojciec 艢wi臋ty zwróci艂 uwag臋, 偶e pierwszym aspektem Ducha jest namaszczenie. Ono sta艂o si臋 udzia艂em Jezusa, który jego moc膮 g艂osi艂 s艂owo i czyni艂 znaki. Jezus i Duch 艢wi臋ty zawsze dzia艂ali razem, tak jak dwie r臋ce Ojca, które wyci膮gni臋te w nasz膮 stron臋, obejmuj膮 nas i podnosz膮. Tym Duchem zostali namaszczeni wszyscy ochrzczeni, a szczególnie 办补辫艂补苍颈. 笔补辫颈别偶 zaznaczy艂, 偶e aposto艂owie pod膮偶aj膮cy za Jezusem najpierw zostali namaszczeni S艂owem, które zmieni艂o ich 偶ycie. Potem Pascha Mistrza przynios艂a bolesn膮 weryfikacj臋 wierno艣ci ich oddania i rozumienia sensu jego misji. Po zmartwychwstaniu, w dzie艅 Pi臋膰dziesi膮tnicy zostali namaszczeni po raz drugi: Duchem 艢wi臋tym i moc膮. To uczyni艂o ich zdolnymi do pasterzowania owczarni wed艂ug zamys艂u Serca Jezusa. Podobna dynamika, przechodz膮ca przez pierwsze wezwanie mi艂o艣ci, a nast臋pnie przez etap paschalny towarzyszy równie偶 dzisiejszym kap艂anom. Ka偶demu zdarzaj膮 si臋 rozczarowania, znu偶enia i s艂abo艣ci, które sprawiaj膮, 偶e przyzwyczajenia i rutyna zaczynaj膮 przykrywa膰 pierwotny entuzjazm i zapa艂.

Ojciec 艢wi臋ty zwróci艂 uwag臋, 偶e ten kryzys mo偶e sta膰 si臋 punktem zwrotnym kap艂a艅stwa, w którym nale偶y dokona膰 ostatecznego wyboru mi臋dzy Jezusem a 艣wiatem, mi臋dzy heroiczno艣ci膮 mi艂osierdzia a przeci臋tno艣ci膮, mi臋dzy krzy偶em a dobrobytem i wygod膮. To jest b艂ogos艂awiony czas, aby rozpocz膮膰 now膮 drog臋 wiary i mi艂o艣ci. To jest kairos, w którym trzeba odkry膰, 偶e wybór Jezusa wymaga pój艣cia z pomoc膮 Ducha 艢wi臋tego a偶 na Kalwari臋, aby przyoblec si臋 w pe艂ni w Chrystusa. Wtedy nast臋puje 鈥瀌rugie namaszczenie鈥�, w którym przyjmujemy Ducha ju偶 nie z entuzjazmem naszych marze艅, ale w prawdzie naszego istnienia. Franciszek zaznaczy艂, 偶e dojrza艂o艣膰 kap艂a艅ska pochodzi od Ducha 艢wi臋tego i jest mo偶liwa wtedy, gdy On staje si臋 g艂ównym bohaterem 偶ycia. Dlatego nale偶y strzec namaszczenia, przyzywa膰 Ducha 艢wi臋tego ka偶dego dnia, codziennie si臋 w Nim zanurza膰.

笔补辫颈别偶 zauwa偶y艂, 偶e owocem namaszczenia jest harmonia. Duch 艢wi臋ty tworzy jedno艣膰 w ró偶norodno艣ci, buduje zgod臋, która nie opiera si臋 na ujednoliceniu, lecz na kreatywno艣ci mi艂o艣ci. Nast臋pnie przywo艂a艂 jednego z teologów Soboru Watyka艅skiego II, który mówi艂 o Duchu nie w kluczu indywidualnym, ale w liczbie mnogiej. Duch 艢wi臋ty to 鈥瀖y Boga鈥�, my Ojca i Syna, poniewa偶 On sam jest ich powi膮zaniem, jest sam w sobie zgod膮, komuni膮 i harmoni膮.  

Ojciec 艢wi臋ty zaznaczy艂, 偶e harmonia nie jest jedn膮 z cnót po艣ród innych, jest czym艣 wi臋cej. Zacytowa艂 艣w. Grzegorza Wielkiego, który mówi艂, 偶e bez niej wszystkie inne cnoty nie maj膮 znaczenia. Zadaniem kap艂ana jest strze偶enie harmonii, pocz膮wszy od samego siebie, bo to jest znakiem post臋powania wed艂ug Ducha. Franciszek wskaza艂 tak偶e na znaczenie warto艣ci podstawowych w pos艂udze kap艂a艅skiej.

Na zako艅czenie Ojciec 艢wi臋ty podzi臋kowa艂 kap艂anom za 艣wiadectwo i za pos艂ug臋 spe艂nian膮 cz臋sto po艣ród trudów i przy niewielkim uznaniu, nast臋pnie za ukryte dobro, za przebaczenie i pocieszenie, którymi obdarzaj膮 w imi臋 Boga. 呕yczy艂, aby Duch Bo偶y nape艂ni艂 wszystkich pokojem oraz dope艂ni艂 tego, co rozpocz膮艂, aby byli prorokami Jego namaszczenia i aposto艂ami harmonii.