ÐÓMAPµ¼º½

„Jest to też pierwsza rzecz, którÄ… chciaÅ‚bym wam polecić: czuÅ‚ość. (…) Ale uwaga, nie mówiÄ™ tu sentymentalizmie. Chodzi mi tu o cechÄ™ Bożej miÅ‚oÅ›ci, której dziÅ› w sposób szczególny potrzeba. W spoÅ‚eczeÅ„stwach, które czÄ™sto zostaÅ‚y skażone kulturÄ… obojÄ™tnoÅ›ci i odrzucenia, my jako wierzÄ…cy mamy iść pod prÄ…d wÅ‚aÅ›nie poprzez kulturÄ™ czuÅ‚oÅ›ci, czyli zaopiekować siÄ™ drugim tak jak Bóg zaopiekowaÅ‚ siÄ™ nami, mnÄ…, tobÄ…, każdym z nas. Widzimy to w Ewangelii: jak Jezus podchodzi do najmniejszych, zmarginalizowanych, ostatnich. To On jest Dobrym Samarytaninem, który oddaÅ‚ swoje życie za nas, potrzebujÄ…cych miÅ‚osierdzia i przebaczenia. I oto wÅ‚aÅ›nie, moi drodzy, druga rzecz, o jakiej nie możemy zapominać: rzeczywiÅ›cie kochamy innych tylko o tyle, o ile uznajemy, że zostaliÅ›my umiÅ‚owani przez naszego Pana i Zbawiciela. Pomagamy o tyle, o ile czujemy, że On pomaga nam. Podnosimy innych, jeÅ›li codziennie pozwalamy, by On podnosiÅ‚ nas. A tego możemy doÅ›wiadczyć w ciszy modlitwy, kiedy wyzbywamy siÄ™ naszych ról, stanowisk, a także masek, których Bóg nie chce, i trwamy przed Nim tacy, jakimi jesteÅ›my. A wtedy On może wlać swego Ducha w nasze serca, może nam dać swoje wspóÅ‚czucie oraz czuÅ‚ość. I dziÄ™ki temu możemy siÄ™ rozwijać. Już nie my, jakby powiedziaÅ‚ Å›w. PaweÅ‚, ale On z nami! Na tym polega sekret życia chrzeÅ›cijaÅ„skiego, a w szczególnoÅ›ci posÅ‚ugi charytatywnej.“