杏MAP导航

鈥�«Ojcze, w Twoje r臋ce powierzam ducha mojego» 鈥� to zaproszenie i program 偶ycia, który inspiruje i chce kszta艂towa膰 jak garncarz (por. Iz 29, 16) serce pasterza, a偶 do wzbudzenia w nim tych samych uczu膰, jakie 偶ywi艂 Jezus Chrystus (por. Flp 2, 5). Wdzi臋czne oddanie si臋 na s艂u偶b臋 Panu i Jego Ludowi, które rodzi si臋 z przyj臋cia ca艂kowicie darmowego daru: «Nale偶ysz do Mnie (...) nale偶ysz do nich» 鈥� szepce Pan; «Jeste艣 w moich d艂oniach i w艂a艣nie dzi臋ki temu znajdujesz si臋 w rozleg艂ej przestrzeni mojej mi艂o艣ci. Pozosta艅 w moich r臋kach i oddaj Mi twoje». Jest to wyrozumia艂o艣膰 Boga i Jego blisko艣膰 zdolna do oddania si臋 w kruche r臋ce uczniów, aby nakarmi膰 swój lud i powiedzie膰 wraz z Nim: bierzcie i jedzcie, bierzcie i pijcie, to jest moje cia艂o, które za was b臋dzie wydane (por. 艁k 22, 19).鈥�

鈥濸odobnie jak Mistrz, d藕wiga na swoich barkach trudy wstawiennictwa i wyniszczenie namaszczenia za swój lud, zw艂aszcza tam, gdzie dobro膰 musi walczy膰 i bracia widz膮, 偶e ich godno艣膰 jest zagro偶ona (por. Hbr 5, 7-9). W tym spotkaniu wstawienniczym, Pan rodzi 艂agodno艣膰 zdoln膮 do zrozumienia, przyj臋cia, o偶ywienia nadziei i stawania ponad nieporozumieniami, które to mo偶e wywo艂a膰. Niewidzialna i nieuchwytna ufno艣膰, która rodzi si臋 ze 艣wiadomo艣ci, w czyich r臋kach pok艂ada si臋 zaufanie (por. 2 Tm 1, 12). Modlitewna i adoracyjna ufno艣膰, zdolna do odczytywania dzia艂a艅 pasterza i dostosowywania jego serca i decyzji do czasów Bo偶ych (por. J 21, 18): «Pa艣膰 znaczy kocha膰, a kocha膰 znaczy by膰 gotowym tak偶e na cierpienie. Kocha膰 znaczy: dawa膰 owcom prawdziwe dobro, pokarm prawdy Bo偶ej, s艂owa Bo偶ego, pokarm obecno艣ci Boga» .鈥�

鈥濼o w艂a艣nie zgromadzony tu wierny Lud Bo偶y towarzyszy i powierza 偶ycie tego, który by艂 jego pasterzem. Jak kobiety z Ewangelii przy grobie, jeste艣my tutaj z wonno艣ciami wdzi臋czno艣ci i namaszczeniem nadziei, aby jeszcze raz okaza膰 mu mi艂o艣膰, która nie ginie; chcemy to uczyni膰 z tym samym namaszczeniem, m膮dro艣ci膮, 艂agodno艣ci膮 i oddaniem, jakimi potrafi艂 obdarowywa膰 przez lata. Chcemy wspólnie powiedzie膰: «Ojcze, w Twoje r臋ce powierzamy jego ducha».鈥�