ÐÓMAPµ¼º½

„Synod jest drogÄ… rozeznawania duchowego, koÅ›cielnego, które dokonuje przede wszystkim na adoracji, na modlitwie, w kontakcie ze SÅ‚owem Bożym, a nie na podstawie naszej woli, naszych pomysÅ‚ów czy planów. Synodalność wymaga sÅ‚uchania. Musimy popracować nad sÅ‚uchaniem w KoÅ›ciele. To w ten sposób Bóg wskazuje nam drogÄ™, wyciÄ…gajÄ…c nas z naszych nawyków i wzywajÄ…c nas jak Abrahama do wejÅ›cia na nowÄ… drogÄ™. Musimy wysÅ‚uchać Boga, który do nas mówi, a nie tylko sÅ‚uchać Go w roztargnieniu. Å»ywe bowiem jest SÅ‚owo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny (Ef 4, 12). To wÅ‚aÅ›nie sÅ‚uchanie tego SÅ‚owa otwiera nas na rozeznawanie i oÅ›wieca nas. JeÅ›li ono nie jest sercem i podstawÄ… synodalnoÅ›ci, to grozi nam, że sprowadzimy ten czas Å‚aski do kolejnego koÅ›cielnego posiedzenia czy jakiegoÅ› naukowego kolokwium, albo czegoÅ› w rodzaju parlamentu. A synod nie jest parlamentem. Niech to bÄ™dzie jasne. On jest czymÅ› innym. Dlaczego nie parlamentem? Bo najważniejszÄ… osobÄ… na synodzie jest Duch Åšw.“