ÐÓMAPµ¼º½

„Polityka jest przede wszystkim sztukÄ… spotkania. OczywiÅ›cie, spotkanie to przeżywane jest poprzez przyjÄ™cie drugiego czÅ‚owieka i zaakceptowanie jego odmiennoÅ›ci, w peÅ‚nym szacunku dialogu. Jednak chrzeÅ›cijaninowi chodzi o coÅ› wiÄ™cej: skoro Ewangelia nakazuje nam miÅ‚ować nieprzyjacióÅ‚ (por. Mt 5, 44), nie mogÄ™ zadowolić siÄ™ powierzchownym i formalnym dialogiem, jak to czÄ™sto bywa w przypadku agresywnych negocjacji miÄ™dzy partiami politycznymi. JesteÅ›my wezwani do przeżywania spotkania politycznego jako spotkania braterskiego, zwÅ‚aszcza z tymi, którzy mniej siÄ™ z nami zgadzajÄ…, a to oznacza dostrzeganie w tym, z kim prowadzimy dialog, prawdziwego brata, umiÅ‚owanego dziecka Bożego. Ta sztuka spotkania zaczyna siÄ™ wiÄ™c od zmiany spojrzenia na drugiego czÅ‚owieka, od bezwarunkowej akceptacji i szacunku dla jego osoby. JeÅ›li ta przemiana nie nastÄ…pi, polityka może przeksztaÅ‚cić siÄ™ w brutalnÄ… konfrontacjÄ™, aby zwyciężyÅ‚y moje idee, moje interesy, a nie dobro wspólne. (…) DowiedziaÅ‚em siÄ™, że niektórzy z was postanowili żyć razem w dzielnicy robotniczej w Paryżu, aby sÅ‚uchać ubogich: to jest chrzeÅ›cijaÅ„ski sposób uprawiania polityki! Nie zapominajcie o tym, że rzeczywistość jest ważniejsza od idei: nie można uprawiać polityki za pomocÄ… ideologii.“