ÐÓMAPµ¼º½

„Pojawia siÄ™ pytanie: jakÄ… postawÄ™ należy przyjąć, aby wymiana darów nie sprowadzaÅ‚a siÄ™ do czystej formalnoÅ›ci, do okolicznoÅ›ciowego aktu? JakÄ… drogÄ™ obrać? Trzeba mówić otwarcie o problemach eklezjologicznych i etycznych, konfrontować siÄ™ z tym, co jest dla nas niewygodne, niebezpieczne, co może sprzyjać oddaleniu zamiast spotkaniu. PamiÄ™tajmy jednak, że wymaga to, jako podstawowego warunku, pokory i prawdy. Tak to siÄ™ zaczyna, przyznajÄ…c w pokorze i uczciwie, z czym mamy problem. To jest pierwszy krok: nie starajmy siÄ™ wyglÄ…dać piÄ™knie i pewnie przed naszym bratem, prezentujÄ…c siÄ™ takimi, jakimi chcemy być. Nie! Pokażmy siÄ™ mu z otwartym sercem, jacy jesteÅ›my naprawdÄ™, pokażmy mu również nasze ograniczenia. Grzechy, które spowodowaÅ‚y nasze historyczne podziaÅ‚y mogÄ… być przezwyciężone jedynie w pokorze i prawdzie, poczynajÄ…c od odczuwania bólu z powodu wzajemnych ran, a także odczuwajÄ…c potrzebÄ™ dawania i przyjÄ™cia przebaczenia. (…) Konflikty nas zamykajÄ…. O tak, zamykajÄ…. Nie możemy popaść w niewolÄ™ konfliktów. Dlatego droga jednoÅ›ci jest ważniejsza niż konflikt. Kryzys natomiast jest dobry. Trzeba odróżnić kryzys od konfliktu. My w naszym dialogu musimy wejść w kryzys. I to jest dobre, bo kryzys jest otwarty, pomaga w przezwyciężaniu. Ale nie wolno popaść w konflikt, który prowadzi do wojen i podziaÅ‚ów.“