杏MAP导航

Krzysztof O艂dakowski SJ 鈥� Watykan

Ojciec 艢wi臋ty zauwa偶y艂, 偶e pandemia u艣wiadomi艂a ludziom, 偶e wszyscy znajduj膮 si臋 w tej samej 艂odzi, s艂abi i zdezorientowani, ale jednocze艣nie wszyscy wa偶ni, wezwani do wios艂owania razem, potrzebuj膮cy, aby pociesza膰 si臋  nawzajem. Podczas gdy Jezus 艣pi spokojnie na rufie 艂odzi bezgranicznie ufaj膮c Ojcu, uczniowie pe艂ni niepokoju i rozpaczy wo艂aj膮: 鈥濶auczycielu, nic ci臋 to nie obchodzi, 偶e giniemy?鈥� (w. 38). My艣l膮, 偶e Pan si臋 nimi nie interesuje, 偶e si臋 o nich nie troszczy, a przecie偶 nikomu nie zale偶y na nas bardziej, ni偶 Jemu.

Franciszek zauwa偶y艂, 偶e obecna burza, któr膮 prze偶ywamy ukazuje nasz膮 bezradno艣膰 oraz fa艂szywe pewniki, jakie stworzyli艣my sobie w budowaniu przysz艂o艣ci 艣wiata. Pandemia ods艂oni艂a stan u艣pienia wspó艂czesnych ludzi, zanik wra偶liwo艣ci, na to, co karmi, podtrzymuje oraz daje si艂臋 偶yciu i wspólnocie. Burza ujawni艂a utrat臋 pami臋ci o korzeniach, z których wyrastamy. Zabrak艂o twórczego dialogu z dziedzictwem przekazanym przez starszych, pozbawiaj膮c odporno艣ci potrzebnej do stawienia czo艂a przeciwno艣ciom. Wraz z burz膮 opad艂a maska stereotypów, za pomoc膮 których ukrywali艣my nasze prawdziwe 鈥瀓a鈥�, staj膮c si臋 zachowa膰 dobre samopoczucie.

鈥濸anie, dzi艣 wieczorem Twoje S艂owo uderza i dotyka nas wszystkich 鈥� modli艂 si臋 Ojciec 艢wi臋ty.  鈥� W naszym 艣wiecie, który kochasz bardziej ni偶 my, ruszyli艣my naprzód na pe艂nych obrotach, czuj膮c si臋 silnymi i zdolnymi w ka偶dej dziedzinie. Chciwi zysku, dali艣my si臋 poch艂on膮膰 rzeczom i oszo艂omi膰 po艣piechem. Nie zatrzymali艣my si臋 wobec Twoich wezwa艅, nie obudzili艣my si臋 w obliczu wojen i planetarnych niesprawiedliwo艣ci, nie s艂uchali艣my wo艂ania ubogich i naszej powa偶nie chorej planety. Nadal byli艣my niewzruszeni, my艣l膮c, 偶e zawsze b臋dziemy zdrowi w chorym 艣wiecie. Teraz, gdy jeste艣my na wzburzonym morzu, b艂agamy ci臋: «Zbud藕 si臋 Panie!鈥濃�� mówi艂 笔补辫颈别偶.

Zaznaczy艂, 偶e Pan kieruje do wszystkich apel o wiar臋, która jest przyj艣ciem do Niego i z艂o偶eniem w Nim zaufania. Trzeba wykorzysta膰 ten czas próby jako czas wyboru: pomi臋dzy tym, co si臋 liczy, a tym, co przemija, oddzielenia tego, co konieczne od tego, co nim nie jest. Jest to czas przestawienia kursu 偶ycia na Boga.

Franciszek zwróci艂 uwag臋 na 艣wiadectwo zwyk艂ych ludzi, którzy równie偶 w obliczu strachu zareagowali po艣wi臋ceniem w艂asnego 偶ycia. Ich nazwiska cz臋sto nie pojawiaj膮 si臋 w nag艂ówkach gazet i magazynów, ale to oni zapisuj膮 dzisiaj decyduj膮ce wydarzenia naszej historii. Nale偶膮 do nich lekarze, piel臋gniarki i piel臋gniarze, pracownicy supermarketów, sprz膮taczki, opiekunki, przewo藕nicy, stró偶e porz膮dku, ksi臋偶a, siostry zakonne i wielu innych. 笔补辫颈别偶 wspomnia艂 tak偶e ojców, matki, dziadków, babcie oraz nauczycieli ukazuj膮cych dzieciom za pomoc膮 codziennych gestów, jak stawi膰 czo艂a kryzysowi i przej艣膰 przez niego dostosowuj膮c nawyki, wznosz膮c oczy i rozbudzaj膮c modlitw臋. To modlitwa b臋d膮ca cich膮 pos艂ug膮 jest zwyci臋sk膮 broni膮.

鈥濸ocz膮tkiem wiary jest 艣wiadomo艣膰, 偶e potrzebujemy zbawienia. Nie jeste艣my samowystarczalni, sami toniemy; potrzebujemy Pana jak staro偶ytni 偶eglarze gwiazd. Zapro艣my Jezusa do 艂odzi naszego 偶ycia. Przeka偶my Mu nasze l臋ki, aby On je pokona艂鈥� 鈥� wezwa艂 笔补辫颈别偶. 鈥濸odobnie jak uczniowie do艣wiadczymy, 偶e z Nim na pok艂adzie nie dojdzie do katastrofy. Bo偶a moc polega na skierowaniu ku dobru wszystkiego, co si臋 nam przytrafia, tak偶e rzeczy z艂ych. Wnosi On w nasze burze pokój ducha, bo z Bogiem 偶ycie nigdy nie umiera鈥� 鈥� doda艂.

Franciszek zwróci艂 uwag臋, 偶e to sam Bóg stawia przez nami wyzwanie i w czasie burzy zaprasza do rozbudzenia oraz uaktywnienia solidarno艣ci oraz nadziei zdolnych nada膰 trwa艂o艣膰, wsparcie i znaczenie tym godzinom, w których wszystko wydaje si臋 roztrzaskiwa膰. Ojciec 艢wi臋ty zauwa偶y艂, 偶e Pan wzywa do odkrycia na nowo 偶ycia, które nas oczekuje oraz do spojrzenia na tych, którzy nas potrzebuj膮. Wpatruj膮c si臋 w krzy偶 Jezusa, trzeba wzi膮膰 na ramiona przeciwno艣ci obecnego czasu i pozwoli膰 rozwin膮膰 si臋 nowym formom go艣cinno艣ci, braterstwa oraz solidarno艣ci.

鈥瀂 tego miejsca, które opowiada o skalistej wierze Piotra chcia艂bym dzi艣 wieczorem powierzy膰 was wszystkich Panu, za wstawiennictwem Matki Bo偶ej, Uzdrowienia Jego ludu, Gwiazdy wzburzonego morza 鈥� mówi艂 笔补辫颈别偶. 鈥� Z tej kolumnady, która obejmuje Rzym i 艣wiat niech zst膮pi na was, jak pocieszaj膮cy u艣cisk, b艂ogos艂awie艅stwo Bo偶e. Panie, pob艂ogos艂aw 艣wiat, daj zdrowie cia艂om i pocieszenie sercom. Chcesz, by艣my si臋 nie l臋kali. Ale nasza wiara jest s艂aba i boimy si臋. Ale Ty, Panie, nie zostawiaj nas na 艂asce burzy. Powtórz raz jeszcze: «Wy si臋 nie bójcie!» (Mt 28,5). A my, razem z Piotrem, «wszystkie troski przerzucamy na Ciebie, gdy偶 Tobie zale偶y na nas» (por. 1 P 5, 7)鈥� 鈥� modli艂 si臋 笔补辫颈别偶.