笔补辫颈别偶 na liturgii kanonizacyjnej o pielgrzymowaniu wiary

笔补辫颈别偶

O znaczeniu dzi臋kczynienia w 偶yciu chrze艣cijanina 笔补辫颈别偶 Franciszek m贸wi艂 daj膮c Ko艣cio艂owi pi臋cioro nowych 艣wi臋tych. Zostali oni kanonizowani w czasie uroczystej Mszy na Placu 艣w. Piotra. S膮 to angielski konwertyta z anglikanizmu, kard. John Henry Newman, trzy siostry zakonne: Dulce Lopes Pontes, opiekunka ubogich zwana brazylijsk膮 Matk膮 Teres膮, W艂oszka J贸zefina Vannini, za艂o偶ycielka Zgromadzenia C贸rek 艣w. Kamila, Maria Teresa Chiramel Mankidiyan, hinduska zakonnica i za艂o偶ycielka Zgromadzenia 艢wi臋tej Rodziny, oraz Marguerite Bays, szwajcarska mistyczka i stygmatyczka. Wszyscy 偶yli w XIX i XX wieku.

Beata Zaj膮czkowska 鈥� Watykan

Dzi臋kuj膮c za nowych 艣wi臋tych Franciszek podkre艣li艂, 偶e na co dzie艅 pielgrzymowali oni w wierze i dlatego teraz mo偶emy przyzywa膰 ich jako or臋downików.

鈥濼rzy z nowych 艣wi臋tych to zakonnice, które ukazuj膮 nam, 偶e 偶ycie zakonne jest drog膮 mi艂o艣ci na egzystencjalnych peryferiach 艣wiata. Natomiast 艣w. Ma艂gorzata Bays by艂a krawcow膮 i pokazuje nam, jak pot臋偶na jest prosta modlitwa, wytrwa艂a cierpliwo艣膰, ciche darowanie siebie: przez te rzeczy Pan o偶ywi艂 w niej blask Paschy 鈥� podkre艣li艂 Franciszek. 鈥� To 艣wi臋to艣膰偶ycia powszedniego, o której mówi 艣w. kardyna艂 Newman, który stwierdzi艂: «Chrze艣cijanin posiada g艂臋boki, milcz膮cy, ukryty pokój, którego 艣wiat nie widzi. Chrze艣cijanin jest radosny, prosty, mi艂y, 艂agodny, uprzejmy, uczciwy, skromny, bezpretensjonalny w jego postawie jest tak niewiele niezwyk艂o艣ci czy efektowno艣ci, 偶e na pierwszy rzut oka mo偶na go z 艂atwo艣ci膮 wzi膮膰 za zwyczajnego cz艂owieka». Pro艣my, aby艣my byli takimi «艂agodnymi 艣wiat艂ami po艣ród mroków 艣wiata».鈥�

W homilii kanonizacyjnej 笔补辫颈别偶 komentowa艂 scen臋 uzdrowienia tr臋dowatych, któr膮 przywo艂uje niedzielna Ewangelia. Podkre艣li艂, 偶e nie dali si臋 oni sparali偶owa膰 ludzkimi wykluczeniami i wo艂ali do Boga, który nikogo nie wyklucza. Franciszek wskaza艂, 偶e podobnie jak owi tr臋dowaci i my potrzebujemy uzdrowienia.

鈥濸otrzebujemy uzdrowienia z nieufno艣ci wobec samych siebie, wobec 偶ycia i przysz艂o艣ci; z wielu obaw; z wad, których jeste艣my niewolnikami; z wielu zamkni臋膰, uzale偶nie艅 i przywi膮za艅: z gier, pieni臋dzy, telewizji, telefonów komórkowych, os膮dów innych osób. Pan uwalnia i uzdrawia serce, je艣li Go wzywamy, je艣li mówimy do niego: «Panie, wierz臋, 偶e mo偶esz mnie uzdrowi膰; ulecz mnie od moich zamkni臋膰, Jezu, wyzwól mnie od z艂a i l臋ku» - mówi艂 Franciszek. 鈥� Tr臋dowaci jako pierwsi w tej Ewangelii przyzywaj膮 imienia Jezusa. Nast臋pnie uczyni膮 to równie偶 niewidomy i 艂otr na krzy偶u: ludzie potrzebuj膮cy wzywaj膮 imienia Jezusa, które oznacza Bóg zbawia.鈥�

笔补辫颈别偶 podkre艣li艂, 偶e wzywanie Boga po imieniu jest oznak膮 zaufania. 鈥濿 ten sposób rozwija si臋 wiara, z ufnym wezwaniem, zanosz膮c Jezusowi to, kim jeste艣my, z otwartym sercem, nie ukrywaj膮c naszej n臋dzy. Codziennie przyzywajmy imienia Jezusa: Bóg zbawia. Powtarzajmy je: jest to modlitwa鈥� 鈥� mówi艂 Franciszek podkre艣laj膮c, 偶e modlitwa jest bram膮 wiary, modlitwa jest lekarstwem serca. Przypomnia艂 te偶, 偶e tr臋dowaci zostali oczyszczeni nie gdy stali nieporuszeni przed Jezusem, ale gdy za Nim poszli.

鈥瀂ostajemy oczyszczeni podczas pielgrzymki 偶ycia, pielgrzymki która cz臋sto prowadzi pod gór臋, poniewa偶 prowadzi ku temu, co w górze. Wiara wymaga pielgrzymowania, wyj艣cia, dzia艂a cuda, je艣li wydostaniemy si臋 z naszych dostosowuj膮cych si臋 pewników, je艣li opu艣cimy nasze koj膮ce porty, nasze wygodne gniazdka 鈥� mówi艂笔补辫颈别偶. 鈥� Wiara ro艣nie wraz z darem i rozwija si臋 wraz z podejmowaniem ryzyka. Wiara posuwa si臋 naprzód, gdy idziemy przed siebie wyposa偶eni w zaufanie do Boga.鈥�

笔补辫颈别偶 przypomnia艂, 偶e 鈥瀢iara to pielgrzymowanie razem, nigdy samotnie鈥�. Wskaza艂, 偶e tylko do jednego z tr臋dowatych, który wróci艂 podzi臋kowa膰 Jezus mówi 鈥濼woja wiara ci臋 uzdrowi艂a鈥�. Mówi to nam, 偶e punktem docelowym nie jest zdrowie, nie jest dobre samopoczucie, ale spotkanie z Jezusem.

鈥瀂bawienie nie polega na wypiciu szklanki wody, 偶eby by膰 w formie, lecz pój艣ciu do 藕ród艂a, którym jest Jezus. Jedynie On wyzwala od z艂a i uzdrawia serce, tylko spotkanie z Nim zbawia, czyni 偶ycie pe艂nym i pi臋knym 鈥� mówi艂笔补辫颈别偶. 鈥� Kiedy spotykamy Jezusa, spontanicznie rodzi si臋 dzi臋kczynienie, poniewa偶 odkrywamy najwa偶niejsz膮 rzecz w 偶yciu: nie otrzymanie 艂aski ani rozwi膮zanie problemu, lecz przyj臋cie Pana 偶ycia. Kulminacj膮 drogi wiary jest 偶ycie w dzi臋kczynieniu. Mo偶emy zada膰 sobie pytanie: czy my, maj膮cy wiar臋, prze偶ywamy dni jako ci臋偶ar, który trzeba znie艣膰, czy te偶 uwielbienie, które nale偶y sk艂ada膰? Czy skupiamy si臋 na sobie czekaj膮c, by prosi膰 o kolejn膮艂ask臋, czy te偶 znajdujemy rado艣膰 w dzi臋kczynieniu? Kiedy dzi臋kujemy, Ojciec si臋 wzrusza i obdarza nas Duchem 艢wi臋tym. Dzi臋kczynienie nie jest kwesti膮 uprzejmo艣ci, etykiety, lecz kwesti膮 wiary. Serce, które dzi臋kuje, jest zawsze m艂ode.鈥�

Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.