杏MAP导航

鈥炁歸i膮tynia, by艂a nie tylko centrum religijnym, ale tak偶e miejscem wymiany ekonomicznej i finansowej: przeciw temu jej poni偶aniu burzyli si臋 wielokrotnie prorocy, a tak偶e sam Jezus (por. 艁k 19, 45-46). Jak wiele razy my艣l臋 o tym, bo znam niektóre parafie, gdzie uwa偶a si臋, i偶 najwa偶niejsz膮 rzecz膮 s膮 pieni膮dze, a nie sakramenty. Prosz臋! Ko艣ció艂 ubogi: pro艣my Pana o ten dar 鈥� wzywa艂 Ojciec 艢wi臋ty. 鈥� Ów 偶ebrak, spotykaj膮c Aposto艂ów, nie znajduje pieni臋dzy, lecz Imi臋, które zbawia cz艂owieka: Jezusa Chrystusa z Nazaretu. Piotr przywo艂uje imi臋 Jezusa, nakazuje paralitykowi wsta膰 na nogi, stan膮膰 w pozycji 偶yj膮cych i dotyka tego chorego, to znaczy bierze go za r臋k臋 i podnosi.鈥�

鈥濼utaj pojawia si臋 wizerunek Ko艣cio艂a dostrzegaj膮cego osoby znajduj膮ce si臋 w trudnej sytuacji, nie zamykaj膮cego oczu, potrafi膮cego spojrze膰 ludzko艣ci w twarz, aby tworzy膰 odpowiednie relacje, mosty przyja藕ni i solidarno艣ci w miejsce barier. Pojawia si臋 oblicze «Ko艣cio艂a bez granic, który czuje si臋 matk膮 wszystkich» (Evangelii gaudium, 210), który potrafi uj膮膰 za r臋k臋 i towarzyszy膰, aby podnie艣膰. Nie, by pot臋pi膰. Jezus zawsze 鈥� zawsze! 鈥� podaje r臋k臋, ci膮gle szuka, aby podnie艣膰, aby ludzie mogli by膰 uzdrowieni, szcz臋艣liwi, 偶e spotkali Boga 鈥� podkre艣li艂 Ojciec 艢wiety. 鈥� Chodzi o «sztuk臋 towarzyszenia», która cechuje si臋 delikatno艣ci膮, z jak膮 podchodzimy do «艣wi臋tej ziemi drugiego», nadaj膮c drodze «zbawienny rytm blisko艣ci ze spojrzeniem okazuj膮cym szacunek i pe艂nym wspó艂czucia, ale który jednocze艣nie leczy, wyzwala i zach臋ca do dojrzewania w 偶yciu chrze艣cija艅skim» (tam偶e, 169). I to robi膮 ci dwaj Aposto艂owie z chromym: patrz膮 na niego, mówi膮: «i ty popatrz na nas», bierze za r臋ke, podnosi i uzdrawia. Tak te偶 czyni Jezus z nami wszystkimi. Pomy艣lmy o tym, kiedy prze偶ywamy z艂e chwile, kiedy zgrzeszyli艣my, w chwilach smutku. Tam jest Jezus i mówi do nas: «Popatrz na mnie, jestem tutaj!». Chwy膰my Go za r臋k臋 i pozwólmy Mu si臋 podnie艣膰.鈥�