杏MAP导航

??wi?tynia, by?a nie tylko centrum religijnym, ale tak?e miejscem wymiany ekonomicznej i finansowej: przeciw temu jej poni?aniu burzyli si? wielokrotnie prorocy, a tak?e sam Jezus (por. ?k 19, 45-46). Jak wiele razy my?l? o tym, bo znam niektóre parafie, gdzie uwa?a si?, i? najwa?niejsz? rzecz? s? pieni?dze, a nie sakramenty. Prosz?! Ko?ció? ubogi: pro?my Pana o ten dar – wzywa? Ojciec ?wi?ty. – Ów ?ebrak, spotykaj?c Aposto?ów, nie znajduje pieni?dzy, lecz Imi?, które zbawia cz?owieka: Jezusa Chrystusa z Nazaretu. Piotr przywo?uje imi? Jezusa, nakazuje paralitykowi wsta? na nogi, stan?? w pozycji ?yj?cych i dotyka tego chorego, to znaczy bierze go za r?k? i podnosi.“

?Tutaj pojawia si? wizerunek Ko?cio?a dostrzegaj?cego osoby znajduj?ce si? w trudnej sytuacji, nie zamykaj?cego oczu, potrafi?cego spojrze? ludzko?ci w twarz, aby tworzy? odpowiednie relacje, mosty przyja?ni i solidarno?ci w miejsce barier. Pojawia si? oblicze «Ko?cio?a bez granic, który czuje si? matk? wszystkich» (Evangelii gaudium, 210), który potrafi uj?? za r?k? i towarzyszy?, aby podnie??. Nie, by pot?pi?. Jezus zawsze – zawsze! – podaje r?k?, ci?gle szuka, aby podnie??, aby ludzie mogli by? uzdrowieni, szcz??liwi, ?e spotkali Boga – podkre?li? Ojciec ?wiety. – Chodzi o «sztuk? towarzyszenia», która cechuje si? delikatno?ci?, z jak? podchodzimy do «?wi?tej ziemi drugiego», nadaj?c drodze «zbawienny rytm blisko?ci ze spojrzeniem okazuj?cym szacunek i pe?nym wspó?czucia, ale który jednocze?nie leczy, wyzwala i zach?ca do dojrzewania w ?yciu chrze?cijańskim» (tam?e, 169). I to robi? ci dwaj Aposto?owie z chromym: patrz? na niego, mówi?: «i ty popatrz na nas», bierze za r?ke, podnosi i uzdrawia. Tak te? czyni Jezus z nami wszystkimi. Pomy?lmy o tym, kiedy prze?ywamy z?e chwile, kiedy zgrzeszyli?my, w chwilach smutku. Tam jest Jezus i mówi do nas: «Popatrz na mnie, jestem tutaj!». Chwy?my Go za r?k? i pozwólmy Mu si? podnie??.“