杏MAP导航

鈥濧by uwolni膰 serce z przesz艂o艣ci, która powraca, z negatywnych wspomnie艅, które nas zniewalaj膮, z 偶alu, który parali偶uje, potrzebny jest kto艣, kto pomo偶e nam d藕wiga膰 ci臋偶ary, jakie mamy w naszym wn臋trzu 鈥� mówi艂 Franciszek. 鈥� Pan daje nam Ducha 艢wi臋tego. Jego potrzebujemy, poniewa偶 jest On Pocieszycielem, Tym, który nie zostawia nas samymi pod ci臋偶arem 偶ycia. To On przemienia nasz膮 zniewolon膮 pami臋膰 w pami臋膰 woln膮, rany przesz艂o艣ci w pami臋膰 o zbawieniu. Dokonuje w nas tego, co uczyni艂 dla Jezusa: Jego rany, okrutne rany wyrze藕bione przez z艂o, moc膮 Ducha 艢wi臋tego sta艂y si臋 kana艂ami mi艂osierdzia, 艣wietlistymi ranami, w których ja艣nieje mi艂o艣膰 Boga, mi艂o艣膰, która podnosi, która wskrzesza. To w艂a艣nie czyni Duch 艢wi臋ty, gdy Go zapraszamy do naszych ran. Namaszcza okrutne wspomnienia balsamem nadziei, poniewa偶 Duch 艢wi臋ty odbudowuje nadziej臋.鈥�

鈥瀂 Bogiem brzemiona 偶ycia nie pozostaj膮 na naszych barkach: Duch, którego przyzywamy za ka偶dym razem, gdy czynimy znak krzy偶a, kiedy dotykamy naszych ramion, przychodzi, aby da膰 nam si艂臋, aby doda膰 nam otuchy, aby艣my unie艣li ci臋偶ary. Istotnie jest specjalist膮 od wskrzeszania, podnoszenia, przebudowy 鈥� mówi艂 Franciszek. 鈥� Potrzeba wi臋cej si艂y, aby naprawi膰, ni偶 zbudowa膰; by zacz膮膰 na nowo ni偶 rozpocz膮膰; pojedna膰 si臋 ni偶 zgodnie i艣膰. To jest si艂a, któr膮 daje nam Bóg. Dlatego ten, kto zbli偶a si臋 do Boga, nie upada, idzie dalej: zaczyna od nowa, próbuje ponownie, odbudowuje.鈥�

鈥濵odl臋 si臋 do Boga bliskiego, aby wzbudzi艂 konkretne gesty solidarno艣ci 鈥� mówi艂 笔补辫颈别偶. 鈥� Min臋艂y niemal trzy lata i istnieje ryzyko, 偶e po pierwszym emocjonalnym i medialnym zaanga偶owaniu uwaga zmaleje, a obietnice pójd膮 w zapomnienie, powi臋kszaj膮c frustracj臋 tych, którzy widz膮, 偶e ten obszar coraz bardziej si臋 wyludnia. Pan Bóg pobudza natomiast do pami臋tania, naprawiania, odbudowywania i czynienia tego wspólnie, nie zapominaj膮c nigdy o tych, którzy cierpi膮.鈥�