笔补辫颈别偶: Sanktuarium uprzywilejowanym miejscem mi艂osierdzia
Krzysztof O艂dakowski SJ 鈥� Watykan
Ojciec 艢wi臋ty zaznaczy艂, 偶e sanktuaria powinny przede wszystkim przyjmowa膰 pielgrzymów z otwartym sercem. Nie nale偶y przywi膮zywa膰 wi臋kszej wagi do wymaga艅 materialnych oraz finansowych, zapominaj膮c, 偶e najwa偶niejsi s膮 przybywaj膮cy tam ludzie. Sanktuaria s膮 miejscami modlitwy. Wi臋kszo艣膰 z nich jest dedykowana Naj艣wi臋tszej Maryi Pannie. To w nich Maryja otwiera szeroko ramiona swojej macierzy艅skiej mi艂o艣ci, aby wys艂ucha膰 wo艂ania pielgrzymów oraz wstawia膰 si臋 na nimi. Mówi膮c o modlitwie w sanktuariach, 笔补辫颈别偶 wskaza艂 na dwa wymagania.
笔补辫颈别偶 鈥� Sanktuarium jako miejsce do艣wiadczenia zbawienia
Franciszek zazanczy艂, 偶e nikt z przybywaj膮cych do sanktuariów nie powinien poczu膰 si臋 obco, szczególnie je艣li przychodzi z ci臋偶arem w艂asnych grzechów. 艢wi膮tynie te s膮 uprzywilejowanym miejscem do艣wiadczenia mi艂osierdzia, które nie zna granic. Ojciec 艢wi臋ty przypomnia艂, 偶e w艂a艣nie z tego powodu chcia艂, podczas Roku Jubileuszowego Bramy Mi艂osierdzia znajdowa艂y si臋 tak偶e w sanktuariach. Mi艂osierdzie jest jedn膮 z form ewangelizacji, która tych, którzy je otrzymuj膮 czyni jego 艣wiadkami. 笔补辫颈别偶 podkre艣li艂, 偶e sakrament pojednania w sanktuariach potrzebuje kap艂anów dobrze uformowanych, 艣wi臋tych, mi艂osiernych i pomagaj膮cych do艣wiadczy膰 prawdziwego spotkania z Panem, który przebacza. Szczególnie zalecam 鈥� powiedzia艂 笔补辫颈别偶 鈥� aby w sanktuariach nie brakowa艂o nigdy misjonarza mi艂osierdzia jako wiernego 艣wiadka mi艂o艣ci Ojca, który wszystkich przyjmuje w swoje obj臋cia i szcz臋艣liwy wychodzi, aby odnale藕膰 ka偶dego, kto si臋 oddali艂.
笔补辫颈别偶 鈥搈iejsce spotkania pasterza z ludem
Nast臋pnie 笔补辫颈别偶 przytoczy艂 dwie anegdoty ze swojego 偶ycia. Pierwsza dotyczy艂a profesora literatury, jezuity, który przeszd艂 na emerytur臋 i poprosi艂 prze艂o偶onych, aby skierowali go do pracy w duszpasterstwie bezpo艣rednim, w ubogiej cz臋艣ci miasta. Prowincja艂 skierowa艂 go do dzielnicy, w której mieszkali pobo偶ni i pro艣ci ludzie, cz臋sto nawiedzaj膮cy sanktuaria. Pewnego dnia, gdy przebywa艂 w kolegium, w którym o. Bergoglio by艂 rektorem, zasugerowa艂 mu, aby zwróci艂 si臋 do profesora nauczaj膮cego teologii ko艣cio艂a, 偶eby ten uwzgl臋dni艂 w swoim nauczaniu dwa za艂o偶enia: pierwsze, 偶e 艣wi臋ty lud Bo偶y jest z natury niewruszony, czyli czyni to, co uwa偶a za s艂uszne, a drugie, 偶e powoduje zm臋czenie. Ten ksi膮dz w bezpo艣rednim spotkaniu do艣wiadczy艂, 偶e Lud Bo偶e m臋czy. 笔补辫颈别偶 doda艂, 偶e zaanga偶owanie z pasj膮 i zapa艂em w sprawy ludzi powoduje zm臋czenie. Bycie urz臋dnikiem parafialnym raczej nie m臋czy.
Druga historia dotyczy pewnej kobiety spotkanej w sanktuarium Pana Cudów na pó艂nocy Argentyny. Kobieta nie chcia艂a zadowoli膰 si臋 po艣wi臋ceniem dwocjonaliów przez ogólne b艂ogos艂awie艅stwo pod koniec Mszy 艢wi臋tej. Chocia偶 reagowa艂a aprobat膮 na zapewnienia kap艂ana, 偶e b艂ogos艂awie艅stwo sp艂yn臋艂o na przedmioty, które przynios艂a, nie odesz艂a dopóki drugi ksi膮dz nie dotkn膮艂 ich fizycznie. Oto sens religijny dotkni臋cia bezpo艣redniego. Ludzie pragn膮 dotkn膮膰, dotkn膮膰 obrazu, a ostatecznie dotkn膮膰 Boga.
Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.
