杏MAP导航

鈥濼rzeba zrozumie膰 znaczenie pierwszej deklaracji: «Ja jestem Panem, twoim Bogiem». Pojawia si臋 tu zaimek dzier偶awczy, relacja, przynale偶no艣膰. Bóg nie jest kim艣 obcym: jest twoim Bogiem. To rzuca 艣wiat艂o na ca艂y Dekalog, a tak偶e ods艂ania tajemnic臋 dzia艂ania chrze艣cija艅skiego, poniewa偶 taka jest te偶 postawa Jezusa, który mówi: «Jak Mnie umi艂owa艂 Ojciec, tak i Ja was umi艂owa艂em» (J 15,9). Chrystus jest umi艂owanym przez Ojca i kocha nas t膮 mi艂o艣ci膮. Nie wychodzi od siebie, ale od Ojca. Cz臋sto nasze dzie艂a zawodz膮, poniewa偶 wychodzimy od siebie, a nie od wdzi臋czno艣ci. A kto wychodzi od siebie... na sobie te偶 ko艅czy!鈥�

鈥濻tawianie prawa ponad relacj膮 nie pomaga na drodze wiary. Jak偶e mo偶e m艂ody cz艂owiek pragn膮膰 by膰 chrze艣cijaninem, je艣li zaczynamy od wymogów, zobowi膮za艅, potrzeby bycia konsekwentnym, a nie od wyzwolenia? Bycie chrze艣cijaninem to post臋powanie po drodze wyzwolenia. Przykazania ci臋 wyzwalaj膮 z twego egoizmu, a wyzwalaj膮 ci臋, bo to mi艂o艣膰 Bo偶a wiedzie ci臋 naprzód. Formacja chrze艣cija艅ska nie opiera si臋 na silnej woli, ale na przyj臋ciu zbawienia, mi艂o艣ci: najpierw Morze Czerwone, a nast臋pnie Góra Synaj. Najpierw zbawienie. Bóg zbawia swój lud w Morzu Czerwonym, a potem na Synaju mówi mu, co ma robi膰. Wdzi臋czno艣膰 jest cech膮 charakterystyczn膮 serca nawiedzonego przez Ducha 艢wi臋tego. Aby by膰 pos艂usznym Bogu, musimy najpierw pami臋ta膰 o jego dobrodziejstwach. 艢w. Bazyli mówi: «Kto nie pozwala, by te dobrodziejstwa popad艂y w niepami臋膰, zwraca si臋 ku dobrym przymiotom i ku wszelkim dzie艂om sprawiedliwo艣ci» (Regu艂y krótsze, 56). Co z tego wynika? Mamy sobie przypomnie膰: ile偶 wspania艂ych rzeczy Bóg uczyni艂 dla ka偶dego z nas! Jak偶e szczodry jest nasz Ojciec niebieski!鈥�

鈥濿yzwole艅cze dzia艂anie Boga przypomniane na pocz膮tku Dekalogu jest odpowiedzi膮 na ten j臋k. Nie zbawimy si臋 sami, ale mo偶e wyj艣膰 od nas wo艂anie o pomoc: «Panie, ratuj, wska偶 mi drog臋, oka偶 mi sw膮 czu艂o艣膰, daj mi cho膰 troch臋 rado艣ci». Jest to wo艂anie o pomoc. Do nas nale偶y pro艣ba o wyzwolenie z egoizmu, grzechu, z 艂a艅cuchów niewoli. To wo艂anie jest wa偶ne, jest modlitw膮, jest 艣wiadomo艣ci膮, 偶e jest w nas zniewolenie, co艣, z czego nie zostali艣my jeszcze wyzwoleni. Tak wiele jest tego w naszej duszy. «Ratuj, pomó偶 mi, wyzwól mnie» 鈥� oto pi臋kna modlitwa do Pana Boga. Bóg czeka na to wo艂anie, poniewa偶 mo偶e i chce zerwa膰 nasze okowy. Bóg nie powo艂a艂 nas do 偶ycia w ucisku, ale aby艣my byli wolni, 偶yli w postawie wdzi臋czno艣ci i z rado艣ci膮 byli pos艂uszni Temu, który da艂 nam tak wiele, niesko艅czenie wi臋cej, ni偶 to, co my mogliby艣my Mu ofiarowa膰.鈥�