Zmar艂 biskup senior Kazimierz Romaniuk
Informacje o uroczysto艣ciach pogrzebowych zostan膮 podane w pó藕niejszym terminie.
Biskup Kazimierz Romaniuk
Urodzi艂 si臋 21 sierpnia 1927 roku w Ho艂owienkach k. Soko艂owa Podlaskiego, miejscowo艣ci nale偶膮cej do parafii Naj艣wi臋tszego Zbawiciela w Zembrowie (obecna Diecezja Drohiczy艅ska). By艂 synem W艂adys艂awa i Rozalii z domu Zygmunt.
Podczas II wojny 艣wiatowej rodzina mieszka艂a w Warszawie 鈥� Kazimierz uczy艂 si臋 na tajnych kompletach gimnazjalnych, które w 1944 roku uko艅czy艂 tzw. ma艂膮 matur膮. Po wybuchu Powstania Warszawskiego przy艂膮czy艂 si臋 do walcz膮cych a po upadku Powstania znalaz艂 si臋 w obozie w Pruszkowie. Uda艂o mu si臋 zbiec i do ko艅ca okupacji musia艂 si臋 ukrywa膰. Po wojnie doko艅czy艂 nauk臋 w Liceum Humanistycznym im. Adama Mickiewicza w Warszawie i w 1946 roku otrzyma艂 艣wiadectwo dojrza艂o艣ci.
Po maturze, jako kleryk Wy偶szego Metropolitalnego Seminarium Duchownego, rozpocz膮艂 jednocze艣nie studia filozoficzno-teologiczne na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Magisterium z teologii uzyska艂 w 1951 roku. W tym samym roku: 21 pa藕dziernika bp Zygmunt Choroma艅ski udzieli艂 mu 艣wi臋ce艅 subdiakonatu, 11 listopada bp Wac艂aw Majewski wy艣wi臋ci艂 go na diakona za艣 16 grudnia, z r膮k abp. Stefana Wyszy艅skiego przyj膮艂 艣wi臋cenia kap艂a艅skie w ko艣ciele Najczystszego Serca Maryi na Grochowie.
Pierwsz膮 parafi膮 ks. Kazimierza Romaniuka sta艂 si臋 Raszyn 鈥� parafia pw. 艣w. Szczepana a nast臋pnie parafia MB Nieustaj膮cej Pomocy na warszawskiej Saskiej K臋pie. Od 4 wrze艣nia 1952 roku do 6 sierpnia 1955 roku by艂 tam wikariuszem i prefektem.
Kontynuuj膮c studia teologiczne na UW w 1953 roku obroni艂 prac臋 doktorsk膮 w zakresie patrologii. Na dalsze studia zosta艂 skierowany na Papieski Instytut Biblijny do Rzymu (1956-1958), gdzie zdoby艂 licencjat z nauk biblijnych, a nast臋pnie do jerozolimskiej Ecole biblique et archéologique française (1959-1961) 鈥� t臋 cz臋艣膰 studiów zako艅czy艂 kolejny doktorat.
Nast臋pne stopnie drogi naukowej bp. Romaniuka to habilitacja w 1966 roku, przyznanie tytu艂u profesora nadzwyczajnego w 1969 i profesora zwyczajnego nauk biblijnych w 1971 roku (ten ostatni tytu艂 zosta艂 zatwierdzony Kongregacj臋 Wychowania Katolickiego w roku 1981).
Ju偶 od roku 1953 ks. Kazimierz Romaniuk pracowa艂 jako wyk艂adowca. Pierwsze kroki w tej roli stawia艂 jako asystent a nast臋pnie adiunkt na Wydziale Teologii UW, prowadz膮c zaj臋cia z 艂aciny ko艣cielnej i patrologii. Od roku 1954 by艂 wyk艂adowc膮 i prefektem studiów Wy偶szego Seminarium Duchownego w Warszawie. Z przerwami na studia zagraniczne uczy艂 艂aciny ko艣cielnej i patrologii (1954-1956), egzegezy Nowego Testamentu, 艂aciny i francuskiego (1961-1984). Od 1971 do konsekracji biskupiej (1982) sprawowa艂 urz膮d rektora WMSD oraz Akademickiego Studium Teologii Katolickiej w Warszawie.
Jako naukowiec by艂 zwi膮zany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, na którym wyk艂ada艂 Pismo 艢wi臋te (w latach 1962-1966 jako adiunkt; w latach 1966-1976 jako docent, kierownik Katedry Teologii Biblijnej Nowego Testamentu). Ponadto w 1966 ks. Kazimierz Romaniuk podj膮艂 wspó艂prac臋 z Prymasowskim Studium 呕ycia Wewn臋trznego w Warszawie a w latach 1970-1972 by艂 docentem Wydzia艂u Teologicznego Towarzystwa Jezusowego Bobolanum. Wspó艂pracowa艂 z Akademi膮 Teologii Katolickiej (1976-1983) jako docent a nast臋pnie profesor Katedry Biblistyki Nowego Testamentu na wydziale Teologicznym.
Na forum mi臋dzynarodowym w 1965 zosta艂 cz艂onkiem-przedstawicielem Episkopatu Polski w 艢wiatowej Federacji Apostolatu Biblijnego (w latach 1971鈥�1977 pe艂ni艂 w nim funkcj臋 cz艂onka zarz膮du) za艣 w 1966 roku wszed艂 w sk艂ad Stowarzyszenia Nowotestamentalistów Studiorum Novi Testamenti Societas (w latach 1975-1978 nale偶a艂 do jego komitetu wykonawczego).
W 1973 roku ks. prof. Romaniuk otrzyma艂 godno艣膰 kapelana honorowego Jego 艢wi膮tobliwo艣ci za艣 w 1979 roku kard. Stefan Wyszy艅ski powo艂a艂 go do godno艣ci kanonika kapitu艂y metropolitalnej warszawskiej.
27 lutego 1982 roku Papie偶 Jan Pawe艂 II mianowa艂 go biskupem pomocniczym Archidiecezji Warszawskiej, przyznaj膮c jako stolic臋 tytularn膮 dawn膮 diecezj臋 metropolii kartagi艅skiej: Sicca Veneria. Konsekracj臋 biskupi膮 przyj膮艂 4 marca 1982 roku, w bazylice archikatedralnej 艣w. Jana Chrzciciela, z r膮k abp. Józefa Glempa i wspó艂konsekruj膮cych: kard. Franciszka Macharskiego i bp. W艂adys艂awa Mizio艂ka. Jako dewiz臋 biskupi膮 bp Kazimierz Romaniuk przyj膮艂 zawo艂anie In Te confido (Ufam Tobie).
W Archidiecezji Warszawskiej by艂 biskupem pomocniczym, wikariuszem generalnym, przewodnicz膮cym Wydzia艂ów: Administracji Ogólnej i Finansowego Kurii Metropolitalnej Warszawskiej.
W ramach Konferencji Episkopatu Polski bp Romaniuk by艂 przewodnicz膮cym Podkomisji Episkopatu d/s Pisma 艢wi臋tego, wiceprzewodnicz膮cym Komisji Episkopatu d/s Wydawnictw Katolickich, cz艂onkiem Rady Naukowej Episkopatu, cz艂onkiem Komisji Episkopatu d/s Nauki Katolickiej, wspó艂przewodnicz膮cym Komisji Wspólnej d/s Fakultetów Papieskich, cz艂onkiem Komisji Episkopatu d/s Seminariów Duchownych, Podkomisji Pa艅stwowo-Ko艣cielnej d/s Seminariów, Pa艅stwowej Komisji Kodyfikacyjnej d/s Ustawy o Szkolnictwie Wy偶szym.
25 marca 1992 roku, na mocy bulli Jana Paw艂a II Totus Tuus Poloniae populus, reorganizuj膮cej podzia艂 administracyjny Ko艣cio艂a w Polsce, bp Romaniuk zosta艂 powo艂any na urz膮d biskupa diecezjalnego nowego Ko艣cio艂a lokalnego: Diecezji Warszawsko-Praskiej. Ingres do katedry 艣w. Micha艂a Archanio艂a i 艣w. Floriana M臋czennika mia艂 miejsce 12 kwietnia za艣 do konkatedry MB Zwyci臋skiej 鈥� 24 maja 1992 roku. Jako biskup diecezjalny stworzy艂 wszystkie struktury administracyjne nowej Diecezji. Przeprowadzi艂 I Synod Diecezjalny (1998-2000), zbudowa艂 Wy偶sze Seminarium Duchowne DW-P na Tarchominie (po艣wi臋cone 8 grudnia 2000 roku), doprowadzi艂 do ponownego po艣wi臋cenia Katedry (29 wrze艣nia 2001). W czerwcu 1999 roku, podczas podró偶y apostolskiej Jana Paw艂a II do Polski, go艣ci艂 Ojca 艢wi臋tego w Diecezji (spotkania w Radzyminie i w Katedrze). Jego decyzj膮 zosta艂o powo艂anych do istnienia 35 parafii
26 sierpnia 2004 roku Jan Pawe艂 II przyj膮艂 jego rezygnacj臋 z obowi膮zków biskupa diecezjalnego warszawsko-praskiego, z艂o偶on膮 ze wzgl臋du na wiek.
W dorobku naukowym i publicystycznym ksi臋dza biskupa Kazimierza Romaniuka naczelne miejsce zajmuje Biblia Warszawsko-Praska. Jest to uko艅czone jesieni膮 1997 roku, po kilkudziesi臋ciu latach pracy, t艂umaczenie wszystkich ksi膮g biblijnych z j臋zyków oryginalnych na j臋zyk polski dokonane przez jednego t艂umacza (pierwsze od 400 lat, po przek艂adzie podj臋tym w XVI wieku przez ks. Jakuba Wujka SJ).
Poszczególne Ksi臋gi Pisma 艢wi臋tego w t艂umaczeniu bp. Kazimierza wesz艂y w sk艂ad kilkudziesi臋ciu wyda艅 i wznowie艅 ca艂ej Biblii (Biblia Tysi膮clecia) lub jej poszczególnych cz臋艣ci. Bp Romaniuk uczestniczy艂 tak偶e w przygotowaniu przek艂adu ekumenicznego NT oraz Psalmów.
Biblia Warszawsko-Praska doczeka艂a si臋 wersji audio: zosta艂a zapisana w 33 cz臋艣ciach na 107. p艂ytach CD. Opublikowano tak偶e wersj臋 e-book'ow膮.
Bp Kazimierz Romaniuk jest autorem ponad 150 ksi膮偶ek i t艂umacze艅 biblijnych (w艂膮czaj膮c w t臋 liczb臋 kilkana艣cie t艂umacze艅 na j臋zyki obce 鈥� w艂oski, niemiecki, francuski), ponad 700 artyku艂ów (publikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych), blisko 100 recenzji, relacji i wywiadów. Liczby te nie obejmuj膮 codziennej dzia艂alno艣ci pasterza (np. listów do diecezjan podpisywanych s艂owami Wasz biskup Kazimierz ) kaznodziei z niezliczonych uroczysto艣ci bierzmowania, wizytacji itd鈥�
Jako autor bp. Romaniuk otrzyma艂 w 1991 roku nagrod臋 Stowarzyszenia T艂umaczy Polskich; w 2005 nagrod臋 g艂ówn膮 Feniks przyzna艂o mu Stowarzyszenie Wydawców Katolickich; medalem w 200. rocznic臋 istnienia (2016) odznaczy艂o go Towarzystwo Biblijne w Polsce 鈥� w uznaniu dla ogromnego dorobku naukowego, translatorskiego oraz duszpasterskiego.
Biskup Kazimierz Romaniuk by艂 wspó艂konsekratorem 9. biskupów; 6. biskupów warszawskich: Mariana Dusia (1986), Stanis艂awa K臋dziory (1987), Piotra Jareckiego (1994), Tadeusza Pikusa (1999), Józefa Górzy艅skiego (2013) i Rafa艂a Markowskiego (2013); biskupa pomocniczego gnie藕nie艅skiego Jerzego D膮browskiego (1982), biskupa pomocniczego e艂ckiego Romualda Kami艅skiego (2005) i biskupa pomocniczego warszawsko-praskiego Marka Solarczyka (2011).
Za honorowego obywatela uzna艂y go: Otwock (1994), Radzymin (1997), Mi艅sk Mazowiecki (2001) oraz Warszawa (2008); w roku 2012 zosta艂 wyró偶niony Medalem Pami膮tkowym Pro Masovia.
diecezja.waw.pl / BP KEP
Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.
