ÐÓMAPµ¼º½

„MyÅ›lÄ™, że w kontekÅ›cie obecnej wojny powinniÅ›my również zastanawiać siÄ™ nad tym. Nie tylko nad obecnymi wydarzeniami, ale też może patrzÄ…c, czy wczeÅ›niej zrobiliÅ›my wystarczajÄ…co dużo, aby zapewnić, żeby naród rosyjski, który dziÅ› zabija nasz ukraiÅ„ski naród, mógÅ‚ siÄ™ stać prawdziwie chrzeÅ›cijaÅ„skim. Z drugiej strony mamy rozważać, co powinniÅ›my zrobić po wojnie, aby tym ludziom, którzy dziÅ›, deklarujÄ…c siÄ™ jako chrzeÅ›cijanie, bez jakiejkolwiek chrzeÅ›cijaÅ„skiej moralnoÅ›ci przychodzÄ… i brutalnie zabijajÄ… innych ludzi bÄ™dÄ…cych chrzeÅ›cijanami, pomóc naprawdÄ™ stać siÄ™ chrzeÅ›cijanami, poznać ChrystusowÄ… prawdÄ™. Bo kiedy to siÄ™ stanie, przestanÄ… być dla nas zagrożeniem.“

„Mam wrażenie, że ta wojna, bÄ™dÄ…c bardzo bolesnÄ… i dramatycznÄ…, daje nam dobre przykÅ‚ady prawdziwego chrzeÅ›cijaÅ„skiego życia. Oto żoÅ‚nierz, który chroni swój lud, który rani swojego wroga, a nierzadko i go zabija, aby chronić sÅ‚abszych przebywajÄ…cych na tyÅ‚ach. Kiedy ten ukraiÅ„ski żoÅ‚nierz rani wroga i bierze go do niewoli, zaczyna leczyć jego rany – rany czÅ‚owieka, jaki dosÅ‚ownie chwilÄ™ wczeÅ›niej chciaÅ‚ go zabić. I tu mamy okazanie chrzeÅ›cijaÅ„skiej miÅ‚oÅ›ci do nieprzyjaciela. Nie ma tam uczucia jakiejÅ› sympatii do kogoÅ›, kto wÅ‚aÅ›nie chciaÅ‚ mnie zamordować, ale jest troska o jego życie, aby być może, doÅ›wiadczywszy takiej opieki leczenia ran, zadbania o zachowanie jego życia, nawróciÅ‚ siÄ™ i zrozumiaÅ‚, że tak wÅ‚aÅ›nie postÄ™puje prawdziwy chrzeÅ›cijanin, ponieważ dokÅ‚adnie tak wyglÄ…da chrzeÅ›cijaÅ„ska miÅ‚ość. Pomóc nawet komuÅ›, kto mnie nienawidzi, w chwili, kiedy znalazÅ‚ siÄ™ w wielkiej potrzebie.“