ÐÓMAPµ¼º½

„Szczerze mówiÄ…c, jak odkryÅ‚em po kilku spotkaniach (…), pierwszÄ… rzeczÄ…, co do której pozostajemy zgodni w odniesieniu do KoÅ›cioÅ‚a, to że nie tworzy go tylko kler, albo tylko my, Å›wieccy, ale KoÅ›cioÅ‚em jesteÅ›my my wszyscy. ZauważyÅ‚em, iż jak w mojej grupie, wÅ›ród nas, istniejÄ… pewne wyzwania oraz trudnoÅ›ci, tak samo u kleru pojawiajÄ… siÄ™ wyzwania oraz trudnoÅ›ci. Dzisiaj usÅ‚yszeliÅ›my kogoÅ›, kto również prosi: mamy swoje potrzeby i wysÅ‚uchajcie nas, ponieważ też stojÄ… przed nami wyzwania. WiÄ™c widzÄ™ to tak (…), że osiÄ…gnÄ™liÅ›my zgodÄ™ w kwestii obranego celu, którym ma być kroczenie razem do przodu. I chodzi mi o jeden z najważniejszych owoców tutejszego wydarzenia: przeÅ‚amaliÅ›my kilka barier tym obecnym spotkaniem miÄ™dzy nami, Å›wieckimi, a przeÅ‚ożonymi KoÅ›cioÅ‚ów – mówiÅ‚ Radiu WatykaÅ„skiemu Tony. – Synod to nie magiczna różdżka i po jego zakoÅ„czeniu nie rozprzestrzeni siÄ™ wszystko, o czym mówiliÅ›my (…). PomyÅ›leliÅ›my wiÄ™c, iż takÄ… drogÄ… bÄ™dziemy podążać: niesienie naszym diecezjom tego doÅ›wiadczenia, wszystkich tych pytaÅ„, wszystkich tych propozycji, odpowiedzi, jakie zdoÅ‚aliÅ›my wypracować (…) itd. Tak zaczniemy żyć synodalnie. Obecnie spotkaliÅ›my siÄ™ jako przedstawiciele wszystkich wspólnot i KoÅ›cioÅ‚ów, ale dziÅ› też każdy na swoim miejscu bÄ™dzie jak uczniowie po zmartwychwstaniu [Jezusa], kiedy rzekÅ‚ On im: «teraz idźcie (…) i gÅ‚oÅ›cie na caÅ‚ej Ziemi» (…). I najważniejszÄ… rzecz (…) stanowi, byÅ›my byli Å›wiadkami Chrystusa nie tylko z nazwy, ale w czynach.“