ÐÓMAPµ¼º½

„To byÅ‚ niezwykle wzruszajÄ…cy i bardzo intensywny moment. UderzyÅ‚o mnie przede wszystkim jego powitanie. MiaÅ‚ bardzo goÅ›cinnÄ… twarz, uÅ›miechniÄ™tÄ… i rzeczywiÅ›cie nas witaÅ‚. Nie mógÅ‚ zbyt wiele mówić. Już wtedy miaÅ‚ wyjÄ…tkowo sÅ‚aby gÅ‚os (…). Czasami trudno byÅ‚o go zrozumieć, ale bardzo uderzaÅ‚a mnie jego obecność, jasność jego umysÅ‚u. ZadaÅ‚ mi dwa lub trzy pytania. PamiÄ™tam tylko jedno z nich – rzekÅ‚ do mnie: «Czy sÄ… dziÅ› we Francji ludzie, którzy zajmujÄ… siÄ™ teologiÄ… Karla Rahnera?». To pytanie (…) naprawdÄ™ Å›wiadczy o jego obecnoÅ›ci, o wielkiej jasnoÅ›ci jego umysÅ‚u mimo zmÄ™czenia – wskazywaÅ‚ o. Fédou. – Z jego dziedzictwa możemy zachować miÄ™dzy innymi troskÄ™ o wierność Pismu ÅšwiÄ™temu i źródÅ‚om tradycji chrzeÅ›cijaÅ„skiej (…). Joseph Ratzinger spÄ™dziÅ‚ wiele czasu z Ojcami KoÅ›cioÅ‚a, a swojÄ… pracÄ™ teologicznÄ… poÅ›wiÄ™ciÅ‚ pismom Å›w. Bonawentury (…). MyÅ›lÄ™ wiÄ™c, że pierwszÄ… lekcjÄ™ stanowi, żeby pracować owocnie nad źródÅ‚ami chrzeÅ›cijaÅ„skimi: patrystycznymi i Å›redniowiecznymi. InnÄ… naukÄ…, którÄ… staram siÄ™ wyciÄ…gać, jest troska o wymagajÄ…cy dialog ze wspóÅ‚czesnym Å›wiatem (…). Benedyktowi XVI chodziÅ‚o przede wszystkim o to, by dać Å›wiadectwo wiary w Chrystusa we wspóÅ‚czesnym Å›wiecie takim, jakim on jest, z jego wielkoÅ›ciÄ…, ale i ograniczeniami, a także z odmowami i oporem, jaki czasem stawia on chrzeÅ›cijaÅ„stwu. WierzÄ™, że otrzymaliÅ›my w tym temacie wielkie Å›wiadectwo.“