ÐÓMAPµ¼º½

„Jest mniej pomocy humanitarnej niż na poczÄ…tku, ale to nie oznacza, że mniej jej potrzeba – potrzeby rosnÄ…, a wsparcie maleje. Oto pierwszy problem. DrugÄ… sprawÄ™ stanowi logistyka, dowożenie rzeczy, ponieważ przetransportowanie Å‚adunków z Polski na przykÅ‚ad do Charkowa to ponad 1000 km: 1200 do 1400 km w jednÄ… stronÄ™. Teraz warunki pogodowe jeszcze nie sprzyjajÄ…. A ponadto przejeżdża siÄ™ przez wyzwolone terytoria, gdzie jest bardzo niebezpiecznie, bo wzdÅ‚uż drogi rozstawiono materiaÅ‚y wybuchowe, miny itp. OsobnÄ… jeszcze trudność stanowi fakt, że na miejscu nie ma zbytnio skÅ‚adów na zebranÄ… pomoc. Jest też problem z wolontariuszami, gdyż na poczÄ…tku przychodzili pomagać, ale teraz potrzebujÄ… jakoÅ› żyć, wyjeżdżać, szukać pracy i nie potrafiÄ… już poÅ›wiÄ™cać tyle czasu, bo wyczerpali wÅ‚asne zapasy. WiÄ™c problemy siÄ™ zmieniajÄ… i ich charakter również siÄ™ zmienia – mówi bp Gonczaruk. – Istnieje pewna rotacja, takie ruchy: jedni wyjeżdżajÄ…, inni przyjeżdżajÄ…, ale to wszystko jest bardzo zmienne. Jest możliwość [życia] w metrze, przebywajÄ… tam różni ludzie: majÄ…cy mieszkania, ale bojÄ…cy siÄ™ w nich żyć, bo budynki w pobliżu zniszczono, majÄ…cy mieszkania, ale bez okien, majÄ…cy budynki, ale bez elektrycznoÅ›ci, gazu, albo tacy, co majÄ… wszystko normalnie, ale odczuwajÄ… po prostu wielki strach, i wreszcie ci pozbawieni wszystkiego. NaprawdÄ™ bardzo dużo jest różnych tragicznych historii, których doÅ›wiadczamy i do których potrzeba systemowego podejÅ›cia, bo nawet jeÅ›li da siÄ™ komuÅ› zasoby, nie ma, jak budować, bo nie wiadomo, co nastÄ…pi w przyszÅ‚oÅ›ci. Sytuacja pozostaje dosyć napiÄ™ta.“