ÐÓMAPµ¼º½

„Ono zachÄ™ca do tego, żeby pomedytować. Czytamy teksty Pisma ÅšwiÄ™tego przygotowujÄ…ce nas do Å›wiÄ™towania, dziÄ™ki czemu mamy fundament, ponieważ wszystko wskazuje na Bożą obecność oraz wzywa do bycia z Nim, bo przecież On z nami przebywa. Tylko (…) z powodu jakichÅ› trudnoÅ›ci możemy Go nie zauważać, jak i w rodzinie może siÄ™ trafić, że ktoÅ› zostaje zapomniany, aż w koÅ„cu ten czÅ‚owiek mówi: «sÅ‚uchajcie, ale przecież jeszcze ja tu żyjÄ™». «Oj, wybacz!» – pada odpowiedź, gdyż po prostu osoby byÅ‚y pogrążone w troskach i nawet nie widziaÅ‚y, kto siedzi z nimi za stoÅ‚em. I wÅ‚aÅ›nie wÅ›ród zmartwieÅ„ możemy rozproszyć siÄ™ na tyle, iż zapomnimy o obecnoÅ›ci Boga tuż obok, a potem pytamy siebie zdziwieni, czemu nam tak trudno – mówi bp Gonczaruk. – WiÄ™c Å›wiÄ™ta (…) koncentrujÄ… naszÄ… uwagÄ™ na tym, że Bóg jest przy nas, że jest tutaj, żeby przyjść do Niego i nasycić siÄ™ Nim. I takie doÅ›wiadczenie Jego obecnoÅ›ci (…) daje nam siÅ‚Ä™, radość, pokój, nadziejÄ™, co z kolei pomaga nam przetrwać wszelkie trudnoÅ›ci oraz te ataki, których doÅ›wiadczamy. Doceniamy wiÄ™c, jak wielki i cenny jest dar wiary pozwalajÄ…cy nam przebywać w obecnoÅ›ci Boga. Tak krótko mogÄ™ opisać nasze przeżycia: nie jest nam Å‚atwo, wrÄ™cz jest bardzo ciężko – i psychicznie, i fizycznie, w co wchodzÄ… odczucia bezradnoÅ›ci, niesprawiedliwoÅ›ci, bólu – ale owa sytuacja nas nie niszczy i wiemy, Komu to zawdziÄ™czamy: Bogu, który daje nam siÅ‚Ä™ do przetrwania.“