ÐÓMAPµ¼º½

„Takie bombardowania wzniecajÄ… jeszcze coraz to wiÄ™kszÄ… nienawiść, bo ci, którzy ocaleli sÄ… już bardzo zmÄ™czeni tymi ostrzaÅ‚ami niepozwalajÄ…cymi w nocy spać. Bo Å›pisz sobie w domu i nie wiesz, czy rakieta albo pocisk uderzy w twój dom. Niektórzy nie sÄ… w stanie za każdym razem, kiedy wÅ‚Ä…czy siÄ™ alarm bombowy, uciekać do schronu czy do piwnicy, dlatego żyjÄ… w stresie i każde takie bombardowanie wyzwala jeszcze coraz to wiÄ™kszÄ… nienawiść, bo ludzie mówiÄ…: kiedy to siÄ™ wreszcie skoÅ„czy, kiedy bÄ™dÄ™ mógÅ‚ siÄ™ wreszcie wyspać. Dlaczego oni nam nie dajÄ… spokoju, przecież my nie jesteÅ›my żoÅ‚nierzami; dlaczego nas bombardujÄ…? WiÄ™c wzrasta niechęć i to ostatnie bombardowanie jeszcze raz pokazuje, że spokoju na razie nie bÄ™dzie i że jak najszybciej trzeba pokonać wroga. Jeżeli go nie pokonamy, to takie uciemiężenie i takie życie w niepewnoÅ›ci oraz strachu bÄ™dzie dalej trwaÅ‚o i dlatego ta zima bÄ™dzie u nas jeszcze taka niespokojna – zaznaczyÅ‚ bp SobiÅ‚o. - W tej sytuacji KoÅ›cióÅ‚ jest najbliżej czÅ‚owieka, jak to sobie można wyobrazić, dlatego, że mamy Å›wiadomość, że jak zginiemy to razem, jak siÄ™ uratujemy, to też razem. W tej wojnie nikt w pojedynkÄ™ uratować siÄ™ nie może. Dlatego też miÅ‚ość do KoÅ›cioÅ‚a jest wielka. Ludzie widzÄ…, że niesie on Boga i wszelakÄ… pomoc wszystkim, a wiÄ™c oni także bardziej poczuli siÄ™ dziećmi KoÅ›cioÅ‚a.“