ÐÓMAPµ¼º½

„W studentach, w mÅ‚odzieży, w ubogich i we wszystkich osobach, które jÄ… poznaÅ‚y pozostawia ogromnÄ… pustkÄ™, ale też i pewność, że byÅ‚a osobÄ…, która dojrzaÅ‚a do nieba. W tym sensie, że jej sposób życia, zawsze i tylko dla Jezusa i Ewangelii, to najsilniejsze wspomnienie, jakie po sobie pozostawiÅ‚a. Dla nas wszystkich byÅ‚a pÅ‚omieniem Ewangelii. Trudno ocenić, jak wielki wpÅ‚yw miaÅ‚ czÅ‚owiek tak gÅ‚Ä™boko zakorzeniony w Ewangelii i żyjÄ…cy w prostocie najmniejszych. (…) Wiemy, że caÅ‚a haitaÅ„ska stolica jest opanowana przez te bandy przestÄ™pcze. I co znamienne, jesteÅ›my jednym z najbiedniejszych paÅ„stw Ameryki, a przy tym importujemy lub otrzymujemy tak wiele broni i amunicji z różnych stron Å›wiata. Jakby ubodzy bardziej potrzebowali broni, narkotyków, niż tego, co mogÅ‚oby pomóc im w rozwoju. MÅ‚odym, którzy pytajÄ… mnie, co teraz robić, odpowiadam: musimy kochać i wyzbyć siÄ™ nienawiÅ›ci, żyć w prawdzie, dopóki nas nie zabijÄ…. Bo mogÄ… nas zabić w każdej chwili. Wciąż sÅ‚yszymy wystrzaÅ‚y i nigdy nie wiesz, skÄ…d może przylecieć kula. Wiemy, że w każdej chwili możemy zostać postrzeleni, lecz staramy siÄ™, by Å›mierć zastaÅ‚a nas gotowych, bo robimy to, co mamy robić i jesteÅ›my tym, kim mamy być: Å›wiadkami, a zatem mÄ™czennikami. Åšwiadkami prawdy i miÅ‚oÅ›ci, aż do koÅ„ca.“