ÐÓMAPµ¼º½

„To coÅ› naprawdÄ™ wyjÄ…tkowego. DzieÅ„ historyczny. Nie na co dzieÅ„ jedna z najbardziej wpÅ‚ywowych osobistoÅ›ci publicznych przybywa na spotkanie ze wspólnotÄ… absolwentów dawnych szkóÅ‚ rezydencjalnych, ofiar i ich rodzin. Fakt, że staje przed z nimi w uniżeniu i prosi o przebaczenie, wymaga od niego wiele odwagi i pokory. SÄ… to wyjÄ…tkowe chwile. (…) Teraz każdy z osobna bÄ™dzie siÄ™ musiaÅ‚ do tego ustosunkować. Niektórzy powiedzÄ…: tak, przyjmujÄ™ przeprosiny. Inni powiedzÄ…: to nie wystarczy. Jeszcze inni powiedzÄ…, że te przeprosiny w ogóle nie byÅ‚y potrzebne. Ważne jest, abyÅ›my byli Å›wiadomi, że uzdrowienie i pojednanie najlepiej można osiÄ…gnąć przez przebaczenie. A teraz mamy tu przed sobÄ… Ojca ÅšwiÄ™tego, który prosi nas wÅ‚aÅ›nie o nie. My też musimy zrobić krok w kierunku przebaczenia. Dla niektórych jest on bardzo trudny. Inni już to zrobili i to prawdopodobnie przed wielu laty. Ale ten krok jest niezbÄ™dny, aby ci ludzie mogli pójść naprzód w procesie uzdrowienia i pojednania, aby oni sami mogli odzyskać pokój, aby mogli pozbyć siÄ™ tego jarzma, jakim jest straszliwa tragedia szkóÅ‚ rezydencjalnych.“