ÐÓMAPµ¼º½

„W drugim dniu wojny seminarium musiaÅ‚o siÄ™ przenieść. RozesÅ‚aliÅ›my wszystkich seminarzystów z Kijowa do ich rodzinnych domów albo do któregoÅ› z klasztorów czy do przyjacióÅ‚, jeÅ›li powrót do domu byÅ‚ zbyt niebezpieczny. JednoczeÅ›nie wraz z Katolickim Uniwersytetem we Lwowie organizujemy codzienny wykÅ‚ad on-line. Trwa on mniej wiÄ™cej póÅ‚ godziny czy czterdzieÅ›ci minut. Codziennie inny temat. W poniedziaÅ‚ek Pismo ÅšwiÄ™te na przykÅ‚ad, we wtorek teksty liturgiczne… Ponadto każdy seminarzysta ma zadanie napisanie jakiego tekstu w Internecie, na Facebooku, czy przygotowanie jakiegoÅ› wideo ze swojÄ… refleksjÄ… na temat sytuacji na Ukrainie, aby dodawać ludziom otuchy. Chodzi o to, by ta przemoc, której jesteÅ›my Å›wiadkami na Ukrainie, nie opanowaÅ‚a naszych umysÅ‚ów. Na to wszystko jest poÅ›wiÄ™cona pierwsza poÅ‚owa dnia. Natomiast druga poÅ‚owa jest przeznaczona na wolontariat. SeminarzyÅ›ci pomagajÄ… uchodźcom, organizujÄ… dla nich mieszkania, rozdajÄ… pożywienie. Czyli reagujÄ… na te potrzeby, które sÄ… na miejscu, tam, gdzie teraz żyjÄ…. Ale mamy też seminarzystów, którzy sÄ… w Londynie czy we WÅ‚oszech. I oni w tych krajach organizujÄ… pomoc dla Ukrainy, bo wiedzÄ… jaka jest sytuacja, wiedzÄ… czego najbardziej tu potrzeba. To jest ich zadanie.“