ÐÓMAPµ¼º½

„Jego zjednoczenie z Jezusem Chrystusem. On byÅ‚ zawsze zanurzony w modlitwie. Nawet tego ludzie nie wiedzieli, być może nie odbierali, ale doskonale wyczuwali. Jego modlitwa to byÅ‚ gÅ‚ówny rys jego osobowoÅ›ci i to nie tylko wtedy, gdy zostaÅ‚ Papieżem. To wÅ‚aÅ›ciwie byÅ‚o jego mocÄ… w dziaÅ‚alnoÅ›ci duszpasterskiej, modlitwa – podkreÅ›la kard. Dziwisz. Kto wie, czy nie zapamiÄ™taÅ‚ sÅ‚ów kard. Sapiehy podczas wizytacji w Wadowicach. Karol WojtyÅ‚a witaÅ‚ wtedy meropolitÄ™ krakowskiego. ZrobiÅ‚ wrażenie na Sapiesze, ponieważ ten zapytaÅ‚: «na jakie studia wybiera siÄ™ ten mÅ‚odzieniec», a proboszcz-katecheta odpowiedziaÅ‚, że na polonistykÄ™. «Szkoda, powiedziaÅ‚ kard. Sapieha, byÅ‚by z niego dobry ksiÄ…dz». Kto wie, czy to w nim nie tkwiÅ‚o. Potem, gdy już zdecydowaÅ‚, że pójdzie w stronÄ™ kapÅ‚aÅ„stwa, na pewno wielki wpÅ‚yw wywarÅ‚ na niego brat Albert. To, że brat Albert zostawiÅ‚ malarstwo, sztukÄ™ i oddaÅ‚ siÄ™ na sÅ‚użbÄ™ najbiedniejszym również wpÅ‚ynęło na to, że Karol WojtyÅ‚a zostawiÅ‚ teatr, z którym byÅ‚ bardzo zwiÄ…zany i poszedÅ‚ w stronÄ™ kapÅ‚aÅ„stwa.“

„On byÅ‚ zawsze bliski każdego czÅ‚owieka. Nikogo nie lekceważyÅ‚. Zawsze odnosiÅ‚ siÄ™ z troskÄ… i szacunkiem. DotyczyÅ‚o to poszczególnych ludzi, a także grup parafialnych oraz różnych wspólnot, ruchów i stowarzyszeÅ„. Zawsze byÅ‚ bliski, a jak trzeba byÅ‚o to broniÅ‚, zwÅ‚aszcza w okresie komunizmu, zawsze kiedy czÅ‚owiek albo duszpasterstwo byÅ‚o zagrożone – zauważa kard. Dziwisz. Zawsze byÅ‚ przy ludziach, przy tych grupach, żeby bronić. PrzykÅ‚adaÅ‚ dużą wagÄ™ do wizytacji, odwiedzaÅ‚ po domach chorych, rodziny wielodzietne. ByÅ‚ prawdziwym ojcem.“