ÐÓMAPµ¼º½

„WiÄ™kszość JapoÅ„czyków nie należy do żadnej religii albo zapomnieli, do jakiej religii należą. Dotyczy to zwÅ‚aszcza Tokio. I kiedy umiera na przykÅ‚ad babcia, to pojawia siÄ™ problem, bo nie wiadomo wedÅ‚ug jakiej tradycji religijnej powinna być pochowana – powiedziaÅ‚ Radiu WatykaÅ„skiemu kard. Hollerich. – A zatem jest to spoÅ‚eczeÅ„stwo silnie zsekularyzowane, ale nie ma tam wrogoÅ›ci wzglÄ™dem wiary. Ludzie sÄ… otwarci na religie. Wszyscy uczestniczÄ… w uroczystoÅ›ciach nowego roku. Przed póÅ‚nocÄ… idzie siÄ™ najpierw do Å›wiÄ…tyni buddyjskiej, aby usÅ‚yszeć, jak bije dzwon, a potem do Å›wiÄ…tyni sintoistycznej. I wielu mÅ‚odych stawia pytania o wiarÄ™.“

„Wciąż zdarzajÄ… siÄ™ nawrócenia, zwÅ‚aszcza w miastach. Maleje liczba katolików na wsi, a roÅ›nie w wielkich miastach. Ja zawsze pracowaÅ‚em na uniwersytecie i co roku chrzciÅ‚em dwóch albo trzech studentów – wspomina w wywiadzie dla Radia WatykaÅ„skiego kard. Hollerich. – Moi studenci zasadniczo nie byli katolikami, ale kiedy siÄ™ bliżej poznaliÅ›my, pojawiaÅ‚y siÄ™ pytania o wiarÄ™, o to, dlaczego przybyÅ‚em do Japonii, dlaczego siÄ™ nie ożeniÅ‚em? OczywiÅ›cie nie da siÄ™ wszystkiego wyjaÅ›nić podczas jednej rozmowy, ale stopniowo dzieliÅ‚em siÄ™ moim życie i w konsekwencji przez caÅ‚y ten czas zgÅ‚aszali siÄ™ do mnie mÅ‚odzi z proÅ›bÄ… o chrzest. Jeden z moich studentów przyznaÅ‚, że chodziÅ‚ do katolickiego przedszkola. Z dzieciÅ„stwa pozostaÅ‚o w nim wspomnienie pokoju, który miaÅ‚ w sercu, kiedy modliÅ‚ siÄ™ w przedszkolu jako piÄ™cioletnie dziecko. ChciaÅ‚ odzyskać ten pokój, to poczucie szczęścia i dlatego poprosiÅ‚ o chrzest.“