ÐÓMAPµ¼º½

„Jej duchowość opierała się na słowach Chrystusa: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mieście to uczynili. Marguerite wiedziała, że każdy ma prawo do swej godności – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Python. – W jej okolicy było wiele ubogich dzieci. Otaczała je opieką. Będąc krawcową szyła dla nich ubrania, ale starała się także, aby poznały swą prawdziwą godność, by wiedziały, że są dziećmi Boga. Można powiedzieć, że była ich katechistką. Chętnie przyjmowała je w swoim domu, by uczyć je życia, poznania Pana Boga i pobożności.“

„MyÅ›lÄ™, że jej postać urzeka ich swÄ… prostotÄ…. WiedzÄ…, że za swego życia byÅ‚a otwarta na dzieci i to do nich przemawia. Nie przechodzÄ… wobec tego obojÄ™tnie. Ale tego samego doÅ›wiadczajÄ… również doroÅ›li. OtrzymujÄ™ o tym liczne Å›wiadectwa – powiedziaÅ‚ Radiu WatykaÅ„skiemu ks. Python. – Pewien mężczyzna powiedziaÅ‚ mi, że zostaÅ‚ wrÄ™cz zmuszony przez swojÄ… żonÄ™, by wszedÅ‚ wraz z niÄ… do domu bÅ‚. Marguerite Bays. I ta wizyta w tym miejscu, gdzie ona żyÅ‚a, gdzie przez 63 lata urzeczywistniaÅ‚a siÄ™ jej Å›wiÄ™tość, zrobiÅ‚a na nim ogromne wrażenie. PowiedziaÅ‚ mi: wszedÅ‚em tam jako niewierzÄ…cy, a wyszedÅ‚em jako wierzÄ…cy. Na takie oddziaÅ‚ywanie Å›wiÄ™tych wskazywaÅ‚ już Jan-Maria Vianney: «W miejscach, przez które przeszli Å›wiÄ™ci – mówiÅ‚ – Bóg nadal bywa obecny». W domu Marguerite Bays można tego doÅ›wiadczyć.“