MAP

2024.03.22 Mkhitar Sebastasi

ՄԽԻԹԱՐ ԱԲԲԱՀԱՅՐ` Մխիթարեան միաբանութեան հիմնադիրը (25)

Մխիթար սարկաւագ կը մեկնի Սեւանի վանքէն դէպի Բասեն - Մխիթար Աբբահօր մահուան 275րդ Յոբելեան - Հաղորդաշարը պատրաստեց Մխիթարեան միաբանութեան ուխտէն՝ Հ. Սերոբ Վրդ. Չամուրլեան

25.- ՄԽԻ­ԹԱՐ ՍԱՐ­ԿԱ­ՒԱ­Գ Կ՚Ի­ՋԵ­ՒԱ­ՆԻ Ս. ՄԱ­ԿԱ­ՐԻ ՎԱՆ­ՔԸ

Ունկնդրէ հաղորդաշարը

­            Ս. Մա­կար վան­քը՝ խս­տա­կեաց ճգ­նա­ւո­րա­կան կեանք վա­րող կրօ­նա­ւոր­նե­րու մե­նա­րան մըն էր, ուր խիստ պա­հե­ցո­ղու­թիւնն ու ժա­մա­սա­ցու­թիւ­նը գլ­խա­ւոր տե­ղը կը գրա­ւէին։ Օրը մէկ ան­գամ կը ճա­շէին, այդ ալ պահ­քի կե­րա­կուր՝ խա­շած ոսպ, բակ­լայ կամ սի­սեռ եւ բան­ջա­րե­ղէն ու ձի­թապ­տուղ։ Ու­տե­լու հա­ցը՝ գա­րիով խառ­նուած սեւ հաց էր եւ միայն ջուր կը խմէին։ Առա­ւօտ շուտ արթն­նա­լով Գի­շե­րային եւ Առա­ւօ­տեան ժա­մա­սա­ցու­թիւն­նե­րը կը կա­տա­րէին, բայց այս բո­լո­րով հան­դերձ հո­գե­ւոր կեան­քի, քա­ղա­քա­վա­րու­թեան եւ ազ­նիւ վա­րուե­լա­կեր­պէ շատ հե­ռու էին։

­Վա­նա­հայ­րը՝ հռ­չա­կա­ւոր Չո­լախ մա­կա­նու­նով վար­դա­պետն էր, որ Մխի­թար սար­կա­ւա­գին հան­դի­պած էր Էջ­միած­նի մէջ եւ վեր­ջերս ալ Սե­բաս­տիոյ վան­քը, եւ առա­ջար­կած էր բու­ժել զին­քը, հա­լա­ծե­լով չար դե­ւե­րը որ կը խա­փա­նէին տե­սո­ղու­թիւ­նը։ Մխի­թար չէր հա­մա­ձայ­նած, վս­տահ՝ որ դե­ւե­րու զոհ չէր... Սա­կայն Մխի­թա­րի գա­ղա­փար­նե­րը յայտ­նի էին բո­լո­րին. ան հա­մո­զուած էր որ եկե­ղե­ցի­նե­րու միու­թիւ­նը Քրիս­տո­սի հրա­մա­յա­կանն է եւ ան­հրա­ժեշտ էր գտ­նել ամէն մի­ջոց վե­րա­միաւո­րե­լու հա­մար Քրիս­տո­սի Եկե­ղե­ցին, գե­րա­զան­ցե­լով ամէն խո­չըն­դոտ, հար­թե­լով բո­լոր դժուա­րու­թիւն­նե­րը եւ վե­րաց­նե­լով բա­ժա­նու­մի հո­գին։ Սի­րոյ զօ­դով եւ սպե­ղա­նիով պէտք էր պա­տել ամէն դա­րա­ւոր վէրք եւ հաշ­տու­թեան հո­գիով փոր­ձել ներ­թա­փան­ցել եկե­ղեց­ւոյ հայ­րե­րու ու­սու­ցում­նե­րը եւ փո­խա­դարձ զի­ջո­ղու­թեամբ ու հա­մե­րաշ­խու­թեան հո­գիով ամ­րապն­դել սե­փա­կան եկե­ղե­ցին՝ հա­ւատ­քի խոր ապ­րու­մով, աղօթ­քի իս­կա­կան հո­գիով, նուի­րու­մի ան­կեղծ տրա­մադ­րու­թեամբ եւ Քրիս­տո­սի շուրջ հա­մախմ­բուե­լու դի­տա­ւո­րու­թեամբ։

            ­Սա­կայն տուեալ պատ­մա­կան ժա­մա­նա­կա­հա­տուա­ծին կային լա­տի­նա­մէտ եւ ազ­գայ­նա­կան շր­ջա­նակ­ներ, եւ տա­կաւ առ տա­կաւ կը սաստ­կա­նային իրա­րա­մերժ եւ իրա­րա­տեաց դիր­քո­րո­շում­նե­րը։ Դժ­բախ­տա­բար որոշ հո­գե­ւո­րա­կան­ներ սե­փա­կան փառ­քի եւ պա­տի­ւի օգ­տին զո­հա­սե­ղան կը բարձ­րաց­նէին այս խմ­բակ­ցու­թիւն­նե­րու ոգին եւ կիր­քե­րը։ Քրիս­տո­սի սի­րոյ պա­տուի­րա­նը փո­խա­րի­նուած էր ատե­լու­թեամբ, որու պատ­ճա­ռով ալ ազ­գը պա­ռակ­տուած էր եւ ծո­վու ալիք­նե­րէն տա­րու­բե­րուած լաս­տի մը նման մէկ աջ ու մէկ ձախ զար­նուե­լով միշտ աւե­լի կը քայ­քայուէր։ Արեւ­մուտ­քի հո­գե­ւո­րա­կան եւ աշ­խար­հիկ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ ազ­նուա­գոյն ար­ժէք­նե­րու պատ­րուա­կով աւեր կը գոր­ծէին։ Պատ­մա­կան նո­րա­նոր ու­սում­նա­սի­րու­թիւն­ներ ի յայտ կը բե­րեն անյա­ջող մի­ջամ­տու­թիւն­նե­րը օտար գոր­ծիչ­նե­րու, որ շատ ան­գամ սե­փա­կան շա­հե­րէն ել­լե­լով կը գոր­ծէին առանց հա­շուի առ­նե­լու հո­գե­ւոր ար­ժէք­նե­րը եւ կամ իրենց գոր­ծե­րուն ծանր հե­տե­ւանք­նե­րը, ինչ­պէս հա­լա­ծանք, բան­տար­կու­թիւն, թիապար­տու­թիւն եւ մին­չեւ իսկ գլ­խա­տում։­

Այս պատ­մա­կան շր­ջա­նա­կին մէջ յայտ­նուե­ցաւ Մխի­թար եւ ստի­պուե­ցաւ ու­սում­նա­սի­րել, պրպ­տել եւ կշ­ռա­դա­տել՝ իր դիր­քո­րո­շու­մը ամ­րապն­դե­լու, փաս­տա­ցի վկա­յու­թիւն­նե­րով հա­մո­զուե­լու եւ այն­պէս իր կար­գին քա­րո­զե­լու հա­մար։ Այս էր նաեւ Հռոմ եր­թա­լու եւ հոն ու­սա­նե­լու իր ան­հուն փա­փա­քին պատ­ճա­ռը։ Միեւ­նոյն հար­ցով մեկ­նած էր Սե­բաս­տիոյ վան­քէն եւ ամէ­նուր բա­ցա­յայ­տօ­րէն կը քա­րո­զէր իր հա­մո­զում­նե­րը։

Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ

15/05/2025, 08:00